- 22 Şubat 2025
- 227
- 124
- 18
- Konu Sahibi miniminimom
-
- #1
kesinlikle öyle. sadece o öfke anında gececegini idrak edebilmek önemli çünkü bunun bilincinden olmama rağmen olumsuzluklar yaşadığımda sanki hiç geçmeyecek gibi hatta daha kötüsü olacak gibi hayatımı mahvediyor. yani ne yaşarsak yaşayalım her kötü olayın, duygunun geçtiğinin bilincindeyim hatta her şerle beraber bir hayır da yaşadığımın farkındayum çok şükür fakat o kötü düşünceler arasında sıkışıp kaldıgımda ferahlamam biraz uzun sürüyor.Ben de herşeyi kafaya takan, en ufak bir söz, bakış tavırla kendime günlerimi zehir eden biriyim. Ama bu konuda kendimi eğitmeye çalışıyorum. Eskiden negatif duygularimdan başkalarını sorumlu tutardım. Onun yüzünden mutsuzum, ofkeliydim vs.. ama anladım ki insanlarla alakası yok.
Şimdi ofkelenecegim bir durum yaşadığımda bu sadece bir duygu. Öfke duygusu.. birazdan geçecek diyorum.
Birinin sözünden rahatsız oldugum zaman içime bakıyorum. Duygu nerde? Mesela Göğüs kısmında. Ordaki sıkışıklığı fark ediyorum. Geçecek diyorum geçiyor.
Tamamen iş zihnimizde. Duygularımıza, olaylara yüklediğiniz anlamlarda. Yani öncelikle duygu ve düşüncelerimizi umursamayacagiz. Sonrası kolay inşallah .
Ayrıca şükür çok önemli. Can sıkıcı durumlar olduğu zaman gerçekten Allah'a teşekkür edeceğimiz nimetlere odaklanmak iyi geliyor.
Bu zaten hemen olacak birşey değil. Uzun zamana yayılan bir çaba gerektiriyor. Bu düşünce kötü, beni sıkıştırdı ferahlamam gerekiyor demekte aslında zihin üzerinde baskı oluşturuyor. Ben şu sıralar kactigim şeyin o sıkışma hissi olduğunu fark ettim. Ondan kacmayip aksine beni sarmasına izin verdiğim zaman herşey daha kolay oluyor.kesinlikle öyle. sadece o öfke anında gececegini idrak edebilmek önemli çünkü bunun bilincinden olmama rağmen olumsuzluklar yaşadığımda sanki hiç geçmeyecek gibi hatta daha kötüsü olacak gibi hayatımı mahvediyor. yani ne yaşarsak yaşayalım her kötü olayın, duygunun geçtiğinin bilincindeyim hatta her şerle beraber bir hayır da yaşadığımın farkındayum çok şükür fakat o kötü düşünceler arasında sıkışıp kaldıgımda ferahlamam biraz uzun sürüyor.
Ben de eskiden ufak şeyler için üzülen biriyken birinden böyle bir söz duymuştum sonrasında bu sözü uygulamaya karar verdim. Yaşadığım olay uzun vadede hayatımı etkileyecek bir olaysa kafaya takmaya değer görüyorum diğer türlü olayların pek üzerinde durmamaya gayret ediyorum. Böyle sözleri çok seviyorum yani mesela mutsuz anlarımda şöyle düşünerek motive oluyorum dense ben de öyle düşünmeyi denerim belki bana faydası olur. Hayat öğretilerle dolu, kendimizi her an geliştirme imkanımız varken bundan faydalanmamız lazım.Olaylara gelince de 3 sene sonra hatırlayınca üzülmeyeceğim şeyler için neden bu gün üzüleyim kafasındayım.
Ne yazıkki ben de beceremiyorum bunu. Her şeyi çok kafama takıyorum üzülüyorum aşırı duygusal birisiyim. Sizin de başlıkta yazdığınız gibi umursamaz olmayı çok isterdim.herşeyi kafasına cok takan biri olmak beni ve çevremi cok kötü etkiliyor. herşeyin en kötü senaryosunu kafamda kurup o kötümserlikle yaşıyorum. mesela eşim,eşimin ailesi mesela iş hayatım vs vs..şimdi bunları burada tekrar etmek istemiyorum daha öncesinde hepsiyle alakalı konular açtım. ben gercekten de umursamaz biri olmak istemiyorum. eşimin ailesinden biri,müdürm,iş arkadaşlarım her kimse canımı sıkacak bişey mi yaptı(tabi aşırı durumlar değil de) onları sallamayıp umursamadan hayatıma devam etmek isterdim. belki bu şekilde hayat daha cekilir hâle gelirdi. kafaya bu saçma insanları takmak yerine umursamayıp o enerjimi kendime bebeğime veririm.bunu becerebilen var mı ?
cok iyi ya umarım bende becerebilirim sizin adınız cok sevindim bu durumu aşmış olmanızıBen de eskiden ufak şeyler için üzülen biriyken birinden böyle bir söz duymuştum sonrasında bu sözü uygulamaya karar verdim. Yaşadığım olay uzun vadede hayatımı etkileyecek bir olaysa kafaya takmaya değer görüyorum diğer türlü olayların pek üzerinde durmamaya gayret ediyorum. Böyle sözleri çok seviyorum yani mesela mutsuz anlarımda şöyle düşünerek motive oluyorum dense ben de öyle düşünmeyi denerim belki bana faydası olur. Hayat öğretilerle dolu, kendimizi her an geliştirme imkanımız varken bundan faydalanmamız lazım.
Ve hayat çok fazla düşünüp kafaya takacak kadar uzun değil, bir saat sonramızın bile garantisi yok. Bunu da düşünerek çoğu şeyi kafama takmıyorum.
Eskiden beni anlamayan kişiler için dil döken, kendimi uzunca anlatmaya çalışan biriyken artık kalıplaşmış düşünce yapısına sahip, laf anlatamayacağımı bildiğim kişilerin laflarına He deyip geçiyorum ve mesela toksik düşünceleri olan biri var, o zaten öyle davranır-düşünür, böyle davranmasında benim bir suçum yok diye düşünerek o kişiyi de kafama takmamayı öğrendim. Bunların hepsi zamanla oldu tabi.
ne güzellBen genel olarak umursamaz olabiliyorum. İnsanların düşüncelerini, benim hakkımda fikirlerini pek umursamam mesela. Olaylara gelince de 3 sene sonra hatırlayınca üzülmeyeceğim şeyler için neden bu gün üzüleyim kafasındayım. Üzülsem bile çok yormam kendimi. Gelecekle ilgili birçok olayda da olmamış belki hiç olmayacak şeyler için neden stress yapayım derim. Sonuçta kesin bilgi yok. Mesela,öğrenciyken sınav sonrası notlar çıkana kadar hiç endişelenmezdim acaba kaç aldım diye. Sonuçta geçmemişsem bile çıkana kadar üzülmem birşeyi değiştirmez, belli olur sonra stresse girerim derdim (büyük ihtimal bu durumda da zaten olmuş geçmiş değişemem neden takayım ki dünürdüm), geçmişsem de zaten neden öncesinden olmayan birşey için stress yaşayayım.
Çoğu şeyi şahsi algılamam bunun da yardımı vardır. İnsan ilişkileri konusunda da açığım, birşey kafamı kurcalıyorsa direkt konuşurum hiç kafamda kurup kendime dert etmem.
O , 40 yaşından sonra oluyor en azından ben de öyle oldu.herşeyi kafasına cok takan biri olmak beni ve çevremi cok kötü etkiliyor. herşeyin en kötü senaryosunu kafamda kurup o kötümserlikle yaşıyorum. mesela eşim,eşimin ailesi mesela iş hayatım vs vs..şimdi bunları burada tekrar etmek istemiyorum daha öncesinde hepsiyle alakalı konular açtım. ben gercekten de umursamaz biri olmak istemiyorum. eşimin ailesinden biri,müdürm,iş arkadaşlarım her kimse canımı sıkacak bişey mi yaptı(tabi aşırı durumlar değil de) onları sallamayıp umursamadan hayatıma devam etmek isterdim. belki bu şekilde hayat daha cekilir hâle gelirdi. kafaya bu saçma insanları takmak yerine umursamayıp o enerjimi kendime bebeğime veririm.bunu becerebilen var mı ?
Ben de ben deee.Ama nasilherşeyi kafasına cok takan biri olmak beni ve çevremi cok kötü etkiliyor. herşeyin en kötü senaryosunu kafamda kurup o kötümserlikle yaşıyorum. mesela eşim,eşimin ailesi mesela iş hayatım vs vs..şimdi bunları burada tekrar etmek istemiyorum daha öncesinde hepsiyle alakalı konular açtım. ben gercekten de umursamaz biri olmak istemiyorum. eşimin ailesinden biri,müdürm,iş arkadaşlarım her kimse canımı sıkacak bişey mi yaptı(tabi aşırı durumlar değil de) onları sallamayıp umursamadan hayatıma devam etmek isterdim. belki bu şekilde hayat daha cekilir hâle gelirdi. kafaya bu saçma insanları takmak yerine umursamayıp o enerjimi kendime bebeğime veririm.bunu becerebilen var mı ?
cok var daha 40a bana şuan lazımO , 40 yaşından sonra oluyor en azından ben de öyle oldu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?