Univ mezunuyum ev hanimiyim omrum bosa geciyor sanki

Cok sukur huzurumz duzenimiz iyi maddi olarak ev oduyorz sukur kendi kendimize yetiyirz ama maddiyattan bir isimin olmasini istiyorm koyuyo bu kadar sene okuyup emek verip evde bos bos oturmak hergun rutin evisleri disinda bisey yapmamak herkesn bir isi var bn bos bos otryrm
 
Boyle hergun rutin evisleri disinda hicbisey yapmamak zor olmuyormu ya sanki bosa omrum geciyor gibi geliyr
Rutin islerimi halledince, ki öyle hergun temizlik yapan evi her daim derli toplu olan biride değilim, kızım 3 yasinda onunla daim bir ilgi halindeyim, kitap okumayi çok seviyorum, film izlemeyi de aynı sekilde,kanavice, örgü, takip ettiğim haftalık programlar oluyor, bu ay spora basladim eşim işten gelince spora gidiyorum, vs.
Bir başkası için bunlar yeterli gelmeyebilir ama ben şuan ki halindem memnunum çocuklar büyüyünce yapmak istediğim başka şeyler var dernek, vakıf faaliyetleri gibi..
 
Ben 26 yaşındayım 27 ye girmek üzereyim çocuk okula başlaesa ikinciyi yaparım desem yine çalışma. Hayatı olmayacak onlar büyüyecek dee en küçük de okula başlayacak daa off bilmiyorum.. Bakıcı işine hiç sıcak bakmıyorum hadi kayınvalidem baktı diyelim ama ben kızımı çok seviyorum içim asla el vermiyo onu bırakıp gitmeyi ama sonra maddi imkansızlıklar yüzünden neler çektiğimi hatırlayıp lesinlikle çalışmalıyım diyorum.. Yani milyonlrca soru milyonlarca cevap.. Çalışanlara gıpta ediyorum dim dik durdukları için çalışmayanlara da evlatlarını büyüttükleri için gıpta ediyoeeum nolacak böyle. Yüksek lisans hayalim var hatta doktora ama ne zaman ypacağim? Oy çok zor
 
Bukadar emek verip sonrasnda ev hanimi olmak zoruna gitmiyormu birde etrafndaki cogu kisi calisirken
 
Annelik en vasifli meslek bence...neden bunu bosluk olarak goruyorsunuzkii? Yukarida bi yorumdada dendigi gibi sirf para kazanip calisinca mi ise yaradiginizi dusunuyorsunjz??bence hayirrr bi evlat buyutmek yetistirmek gibisi var miiii??
 
2. Cocukta istiyorm doguda gorevimizi yaparken ama ikisi buyuyene kadar benm yasim 35ustu olacak o zamanda nereye girerm kim beni ise alir bir is deneyimi gecmisimde yok bilmiyorm omir bosa geciyor sanki

sanki değil ömür kesinlikle boşa geçiyor. ben çocuk büyütmek dünyanın ennnn önemli şeyi diyen pembe gözlüklülerden olamayacağım kusura bakmayın. kendinize ait bir hayat yaratmadıktan sonra yaşadığınız pişmanlıklar ileride çok daha büyük olacak bu konuda emin olabilirsiniz.
benim annemi bana bakması için işten çıkartmışlar 8 sene evde oturmuş. sonra baş kaldırdı çalışmaya başladı. hala başını duvarlara vurur boşa geçen senelerim ben niye milleti dinledim diye.
 
Yazdıklarında kendimi gördüm. Şu an bebeğimi büyüttüğüm için çok sorun etmemeye çalışıyorum. Ama evde oturmak geçmişteki emeklerime, anne babamın beni okutmak için harcadığı tüm emeklere haksızlık gibi geliyor. Kaldı ki istanbulda iyi bir devlet üniversitesinden iyi bir dereceyle mezun oldum.
 
Ya öyle hissetmeniz çok normal ama bazı zaman insan iş yerinde de hak ettiği değeri görmeyince onca sene bu muameleyi görmek için mi okudum diyorsun. Çok garip insanlarla ve çok garip olaylarla karşılaşınca bu nasıl hayat diyorsun.
Benim kızım bu sene 2. Sınıf ve ara ara öğretmeni ile durumunu konuşuyoruz ve hep toplantılarda ogretmenin konuşmalarından anlıyorum ki kızım sınıfın en iyi öğrencilerinden bu da benim tek tesellim oluyor. Onca sene okudugumun boşa gitmediğini görüyorum. Gerek konu anlatiminda gerek odevlerini yaptırırken insanin zaten eğitimli olduğu anlaşılıyor biliyor musun. Mesele toplantı da olaylara yaklasimim bir konu hakkında fikrimi belirtirken kurduğum cümleye kadar. Buram buram eğitimli bilinçli anne kokuyor. Bu da beni de kızımı da çok mutlu ediyor. Diyorum ki hiç birşey boşa gitmiyor. Eminim sizin de öyle olacak
 
Cok sukur beni anlayan birisi ya cocuk buyutmekle bir iste calismak apayri konular cocugun var senn o zaman sen evde otur cok sacma birsey elbetteki calismadgm icin cocugumu belli bi yasa kadar kendm bakacagm buyutecegm ama ya sonra
 
Ya suan bulundugum ortamda bile diger annelere bakark kndimi cok farkli goruyorm bahsettgnz gibi bakis acisi vs. Ama evde oturarak koreldigimi ozguvenmn azldgni vsvs dusunuyorm
 
Bende dediginiz gibi suan cocugumu buyuttgm icin sorun etmemeye calisiyorm ama ilerisini dusunuyorm hep buyuyunce neolacak bi gecmism yok donebilecegm devam edebilcegm bi isim yok
 
Ya suan bulundugum ortamda bile diger annelere bakark kndimi cok farkli goruyorm bahsettgnz gibi bakis acisi vs. Ama evde oturarak koreldigimi ozguvenmn azldgni vsvs dusunuyorm
Sürekli evde olunca evet insan evde koreliyor. Ama bebek büyüyen e kadar bazı aktivitelere katılabilirsiniz. Bu sekilde kendinizi cok eve mahkum etmemis olursunuz. Bebek buyuyunce de olmadi bir ise girer calisirsiniz. Kendinizi ve bebeginizi nasil mutlu hissedecekseniz oyle davranin.
 
İş hayatı çok rahat olmalı ki asıl o zaman boşa gitmesin hayat. Zorlu yorgun argın eve geldiğin bir hayat kesinlikle kendine ait bir hayat olmuyor. İşten gelince yığılıp kalıyorum yemeğimi bile yapamıyorum bazen işim çok yorucu akşama kadar oturmuyoruz ve üstelik bu meslek benim dört senemi verdiğim ilkokuluda say seneleri döktüğüm mesleğim yani. 3 haftadır evdeyim raporluyum nefes aldığımı hissettim. Kısaca mutlu olunmadığı bir işte çalışmak bir işr yaramak değil zaman kaybı sadece
 
Aynen öyle üretmeden topluma faydamiz olmadan bomboş geçiyor.
Cocugunuzu en guzel sekilde yetistirmeniz topluma calisarak kazandiracaginiz faydanin kat be kat uzerinde. Ozguveniniz kirilmis belli ki. Sizin yerinizde olsam kendime bir hobi edinirdim. Bir tanidigimiz evde çini boyayarak aylik 1000 lira civari kazandigini soylemisti. Illa ki yeteneginize uygun bir hobi bulursunuz. Van merkezde iseniz halk egitim kurslari var hafta ici hafta sonu aksam saatlerinde. Turizm mezunuysanız diliniz iyidir diye tahmin ediyorum mahallenizdeki cocuklara ingilizce dersi verebilirsiniz
Duzenleme: ben konu sahibine ithafen yazmistim ama sehri cikarin size de ayni tavsiyeleri vermek isterim naçizane
 
Bu seneye kadar ben de böyle düşünüyordum. Oğlum büyüdükçe fikrim değişti. Bir insan yetiştiriyorum ve bunu en iyi şekilde yapmak için çabalıyorum. Okuyorum, araştırıyorum, oğlumla zaman geçiriyorum. Bulduğum tüm boş vakitlerde kitap okuyor, yazıyor ve örgü örüyorum. Örmek inanılmaz rahatlatıyor.

Boşa geçmiyor yıllarınız. Bir insan büyütüyorsunuz. Seneye işe döneceğim hayırlısıyla. Oğlum dört yaşında olacak. Benim için inanılmaz yorucu ve yoğun geçti üç yıl. Ancak asla boş ve işe yaramaz hissetmedim. Oğlum doğana kadar okudum, çalıştım, kurslara gittim, seminerlere katıldım. Dolu dolu geçti yıllarım. Ancak oğlumun düzenli olarak dişlerini fırçalayıp dişlerinin temiz olmasına özen göstermesi, pratikte çok basit ve olağan bir eylem iken mesela, benim bu düşünceyi ona kazandırmış olmam oldukça tatmin edici. Sokakta gördüğü kediyi "acıkmış kedicik yemek alalım" diye sevmesi, benim için üç yılımın kesinlikle boşa geçmediğini kanıtlayan bir durum. Siz de böyle düşünmeye çalışın. Kendinizi yıpratmayın.
 
Acilin ben geldim..
Cok sosyal bir bölümde okudum, okul hayatim boyunca Yaradan in bana vermis oldugu yetenekler sayesinde de hep gelecek vaat ettim.
On parmaginda on marifet, yönetme becerisi kuvvetli ve yapabildigim konularda kendine güveni tam bir bireydim.
4 yil lisans egitimi aldim akabinde evlendim. Calismadan hemen uzak diyarlardaki sevdicegimle evlendim geldim yurt disinaa. Iste burada film basliyor.
Kendime cesaretim coktu hemen dil ögrenip burada calisacaktim.. Hayatin bana kaziklari siraya girmis bekliyordu ve paat pat önüme dikildiler.
Sonradan farkina vardigim ama benim baslarda hic aklima getirmedigim müthis ötesi bir cahil toplulugun icinde buldum kendimi. Tecrubeli olduklarini düsündügümden tabiki de sözlelerine güvendim, hata yaptim.
Herseyden korkan, herseye imkansiz gözüyle bakan, herseyin cook zor oldugunu söyleyen ve benim de asla yapamayacagimi söyleyen bir kitle.
Hergün bakistigim konustugum bu enerji beni icine aldi. Bunlari diyenler de en fazla temizlik isinde calismis nasil olur diyorum nasil yani ne kadar zor olabilir.. Bilemezdim ki kötü niyetli olduklarini. Kendi yapamadiklari seyleri benim de yapmamami istemeyeceklerini anlamayamadim.
Aklim karisti, cogu yerde özgüvenim yerle bir oldu bu sürecte. Herkes ama herkes haksiz olamazdi diyordum ama nasil olur anlayamiyordum. Tabi kayinvalide kisisi tüm özgürlügümü kisiligimi gün be gün parcalamaya devam ediyordu.
Anlayamadigim bir savasin icinde buldum kendimi. Kendimi taniyamiyordum, bunlari yasayan ben olamazdim.
Dil okuluna basladim ama bitiremeden kizimin gelecegini ögrendik.
Neyse iste alti senedir durum böyle ikinci cocugumu da yaptim. 27 yasindayim.
Hic calismadim. Kücük oglum krese baslama yasina geldigi gibi kurslara devam edecegim.
Ulan 6 sene be alti sene. Sudan cikmis balik gibi oldum. Ama uyandim. Hala herseyi yapabilirim.
Cok bilirim evde ylaniz oturup ben ne yapiyorum dedigimi.
Cocuklarima kendim bakiyorum büyüttüm, büyük kizim bes yasina girecek yakinda harfleri yaziyor. Resim ciziyor. Elimden geleni yaptim.
30 yasindan sonra ben artik oturmam arkadas. Kimseyi de dinlemeyecegim. sansimi sonuna kadar kullanacagim, uykudan uyandim tüm o cevreme sinir cektim. Bir senedir zehirlenmiyorum güvenim yerine geldi. Sen mi büyüksün ben mi diyorum. Yapariz yeter ki iste. Hicbirsey önüne engel olmasin yas da dahil buna.
Yeter oturdugumuz ben calismak, terlemek, evime gelince ayaklarimi uzatip bir ih cekmek istiyorum.
Ve yapacagim insallah.
 
yüksek lisans yap
 
İlginize teşekkür ederim.cocuk eğitimi elbette önemli,yalnız calisilarakta çocuk bakılabilir.ozguvenim kırılmış değil,çalışmaya ara verip sonradan çalışmaya başladıktan sonra ne çok şey kaybettiğinizi evde geçen zamanın ne kadar boş olduğunu farkediyorsunuz.
Söylediğiniz tavsiyelerin birçoğundan haberdarim.
Yine de ilginize teşekkür ederim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…