- Konu Sahibi SexyToiletPaper
-
- #1
Meraba ablalarim
Ben 18 yasindayim, universiteyi ek yerlestirmeyle kazandim ama bolum yeni oldugundan herkes ek yerlestirmeyle geldi. Pek bilindik bir universite degil ama yine de imkanlarindan hocalarindan kalitesinden vs. memnunum. Bu konuda hic bir sikinti yok cok sukur.
Ilk zamanlar herkes kaynasti ben kaynasamadim diye cok uzuluyordum, dislandigimi dusunuyordum vs. bunu hisseden arkadaslarim benimle konustular durumu duzelttik - saniyordum amamsanirim duzeltememisiz. Yani mesela ben bir sey soylemeye calistigimda 50 kere soylemem gerekiyor ki taksinlar. Butun sinif icin boyle bu. bisey soyluyorum 3 kisi olsak ortamda o ikisi kendi arasinda konusmaya devam ediyor. Artik susup oturayim hic konusmayayim, boyle olmasi gerekiyor sanirim. Icinde bulundugum guya yakin arkadas grubunda 2 erkek 5 kiz var, erkeklerden biri zaten diger kizlarla cok iyi anlasiyor ama benle pek muhabbeti yok, bisey sorarsam cevap veriyor sadece. Kizlar da baya yakin. Ama ben hala kendimi dislanmis hissediyorum. Abartiyor muyum bilmiyorum ama durum bu, sorun bende mi bendeyse nasil duzeltebilirim diye dusunmekten kafayi yedim
Bir diger onemli sorunum da su, cizmeyi cok severim zaten butun arkadaslarim cizimimin iyi oldugunu ve sanat (ve genel) anlamda cok yaratici oldugumu soylerler. Acikcasi yaratici olmak benim icin bir zorunluluk gibi bisey cunku mimarlik okuyorum. Temel Tasarim diye bir dersimiz var. yaptiklarimi siniftaki herkes cok begeniyor ama hoca begenmiyor hic. Kendimi asiri derecede yeteneksiz hissediyorum artik. Zaten ne yapsam olmuyor. Rastgele yapilan,birbirinin benzeri cizimleri bile hoca begeniyor ama benimkileri begenmiyor. Bu cok ciddi moralimi bozan bir sey. Onemli benim icin. Hirsliyimdir, yaptigim sey guzel olsun isterim. Sinifi gecsem yeter degildir benim icin yaptiklarim.
Sinifta X diyelim, oyle bir cocuk var ve hoca bu cocuk ne yaparsa begeniyor, tamam yetenekli ama benim yaptiklarim cok mu kotu diye dusunmeden edemiyorum. Genelen bu dersin oldugu gunler ve sonrasi bir kac gun moralim bozuk oluyor. Butun arkadaslarim sacmala sen yeteneksizsen biz napalim falan diyorlar artik durum hangisi emin olamiyorum. Neyse iste bu cocuk cok artist bir sey. Havali tavirlari var, hem hoslaniyor gibiyim hem de asiri derecede sinir oluyorum. Bir de bu var tabi, onun benden hoslanmadigina yuzde yuz eminim. Tamam bu zamanda benim yasim icin cok onemli seyler degil bunlar, ama bu zamana kadar benden kimse hoslanmadi. Biraz gurur kirici degil mi bu? Ya cok cirkinim, ya cok kibirliyim gicigim sinir bozucuyum vs.
Kisacasi yeni hayatima adapte olamadim, mimarligi seviyorum ama okul degistirmeyi de dusunmuyor degilim. Haftada 6 gun moralim bozuk resmen. Aile ici durumumuz da pek huzurlu degil. Klasik ergen problemi mi bunlar?
Ben 18 yasindayim, universiteyi ek yerlestirmeyle kazandim ama bolum yeni oldugundan herkes ek yerlestirmeyle geldi. Pek bilindik bir universite degil ama yine de imkanlarindan hocalarindan kalitesinden vs. memnunum. Bu konuda hic bir sikinti yok cok sukur.
Ilk zamanlar herkes kaynasti ben kaynasamadim diye cok uzuluyordum, dislandigimi dusunuyordum vs. bunu hisseden arkadaslarim benimle konustular durumu duzelttik - saniyordum amamsanirim duzeltememisiz. Yani mesela ben bir sey soylemeye calistigimda 50 kere soylemem gerekiyor ki taksinlar. Butun sinif icin boyle bu. bisey soyluyorum 3 kisi olsak ortamda o ikisi kendi arasinda konusmaya devam ediyor. Artik susup oturayim hic konusmayayim, boyle olmasi gerekiyor sanirim. Icinde bulundugum guya yakin arkadas grubunda 2 erkek 5 kiz var, erkeklerden biri zaten diger kizlarla cok iyi anlasiyor ama benle pek muhabbeti yok, bisey sorarsam cevap veriyor sadece. Kizlar da baya yakin. Ama ben hala kendimi dislanmis hissediyorum. Abartiyor muyum bilmiyorum ama durum bu, sorun bende mi bendeyse nasil duzeltebilirim diye dusunmekten kafayi yedim
Bir diger onemli sorunum da su, cizmeyi cok severim zaten butun arkadaslarim cizimimin iyi oldugunu ve sanat (ve genel) anlamda cok yaratici oldugumu soylerler. Acikcasi yaratici olmak benim icin bir zorunluluk gibi bisey cunku mimarlik okuyorum. Temel Tasarim diye bir dersimiz var. yaptiklarimi siniftaki herkes cok begeniyor ama hoca begenmiyor hic. Kendimi asiri derecede yeteneksiz hissediyorum artik. Zaten ne yapsam olmuyor. Rastgele yapilan,birbirinin benzeri cizimleri bile hoca begeniyor ama benimkileri begenmiyor. Bu cok ciddi moralimi bozan bir sey. Onemli benim icin. Hirsliyimdir, yaptigim sey guzel olsun isterim. Sinifi gecsem yeter degildir benim icin yaptiklarim.
Sinifta X diyelim, oyle bir cocuk var ve hoca bu cocuk ne yaparsa begeniyor, tamam yetenekli ama benim yaptiklarim cok mu kotu diye dusunmeden edemiyorum. Genelen bu dersin oldugu gunler ve sonrasi bir kac gun moralim bozuk oluyor. Butun arkadaslarim sacmala sen yeteneksizsen biz napalim falan diyorlar artik durum hangisi emin olamiyorum. Neyse iste bu cocuk cok artist bir sey. Havali tavirlari var, hem hoslaniyor gibiyim hem de asiri derecede sinir oluyorum. Bir de bu var tabi, onun benden hoslanmadigina yuzde yuz eminim. Tamam bu zamanda benim yasim icin cok onemli seyler degil bunlar, ama bu zamana kadar benden kimse hoslanmadi. Biraz gurur kirici degil mi bu? Ya cok cirkinim, ya cok kibirliyim gicigim sinir bozucuyum vs.
Kisacasi yeni hayatima adapte olamadim, mimarligi seviyorum ama okul degistirmeyi de dusunmuyor degilim. Haftada 6 gun moralim bozuk resmen. Aile ici durumumuz da pek huzurlu degil. Klasik ergen problemi mi bunlar?