- 29 Eylül 2014
- 224
- 73
- 53
- Konu Sahibi pembesteteskop
-
- #1
Merhabalar..
Ünv 2.sınıftayım. Bölümümü seviyorum, isteyerek yazmıştım zaten. Ama kampüsümü, arkadaş ortamını hiç sevemiyorum. Kendimce bulduğum sebebleri aşağıda sıraladım. Her türlü yapıcı tavsiyeye açığım.
1- Okulda gruplaşmalar hep haremlik selamlık gibi, bir iki kız erkek karışık arkadaş grupları var ve ben de o gruplarda değilim. Geri kalanlar ya komple kız ya da erkek takılıyorlar.
Bu sebeble benim de hiç yakın erkek arkadaşım yok. Yani bunu sadece sevgili olma anlamında söylemiyorum. Selamlaşıyoruz, ayak üstü konuşuyoruz herkesle ama sonra herkes kendi yakın olduğu insanlarla oturuyor. Dışarıya kapalı bir ortam oluşuyor. Ben ise ünv ortamını hiç böyle hayal etmezdim.
7-8 kişilik kız-erkek karışık bir yakın arkadaş ortamım olsun, beraber etkinliklere gidelim, yazın da buluşalım falan isterdim. Ama tüm yakın arkadaşlarım kız ve tek yapabildiğimiz bi yere gidip kahve içerken dedikodu yapmak
2- Okulda çiftler oluşmaya başladı ve ben her yeni çift haberi aldığımda istemsizce kendi adıma üzülüyorum. Sanki tüm iyileri kapacaklar ben hep sap kalıcam gibi hissediyorum. Bi şekilde hiç ummadığım insanlar sevgiili oluyor. Yakın arkadaşlarımdan bi benim sevgilim yok ve herkes erkek arkadaşlarını, nereye gittiklerini, ne hediyeler aldıklarını anlatınca kendimi yanlız hissediyorum.
3- Kampüsümüz dağın başında, sadece bizim fakülte var, başkalarıyla iletişimimiz oturabileceğimiz bir cafemiz falan yok.
Belki de çok abartıyorum, kimsenin okul hayatı 4-4 lük değil ama sanki en güzel yıllarım boşa gidiyormuş gibi.. Hiç ünv aşkı yaşamadan, arkadaşlarımla güzel anılar biriktirmeden mezun olmak istemiyorum .. Sanki ünv de aşk, dostluk gibi kavramları elde edemezsem iş hayatında hiç elde edemeyeceğim gibi geliyor ve umutsuzluğa kapılıp hiç okula gitmek istemiyorum...
Ünv 2.sınıftayım. Bölümümü seviyorum, isteyerek yazmıştım zaten. Ama kampüsümü, arkadaş ortamını hiç sevemiyorum. Kendimce bulduğum sebebleri aşağıda sıraladım. Her türlü yapıcı tavsiyeye açığım.
1- Okulda gruplaşmalar hep haremlik selamlık gibi, bir iki kız erkek karışık arkadaş grupları var ve ben de o gruplarda değilim. Geri kalanlar ya komple kız ya da erkek takılıyorlar.
Bu sebeble benim de hiç yakın erkek arkadaşım yok. Yani bunu sadece sevgili olma anlamında söylemiyorum. Selamlaşıyoruz, ayak üstü konuşuyoruz herkesle ama sonra herkes kendi yakın olduğu insanlarla oturuyor. Dışarıya kapalı bir ortam oluşuyor. Ben ise ünv ortamını hiç böyle hayal etmezdim.
7-8 kişilik kız-erkek karışık bir yakın arkadaş ortamım olsun, beraber etkinliklere gidelim, yazın da buluşalım falan isterdim. Ama tüm yakın arkadaşlarım kız ve tek yapabildiğimiz bi yere gidip kahve içerken dedikodu yapmak
2- Okulda çiftler oluşmaya başladı ve ben her yeni çift haberi aldığımda istemsizce kendi adıma üzülüyorum. Sanki tüm iyileri kapacaklar ben hep sap kalıcam gibi hissediyorum. Bi şekilde hiç ummadığım insanlar sevgiili oluyor. Yakın arkadaşlarımdan bi benim sevgilim yok ve herkes erkek arkadaşlarını, nereye gittiklerini, ne hediyeler aldıklarını anlatınca kendimi yanlız hissediyorum.
3- Kampüsümüz dağın başında, sadece bizim fakülte var, başkalarıyla iletişimimiz oturabileceğimiz bir cafemiz falan yok.
Belki de çok abartıyorum, kimsenin okul hayatı 4-4 lük değil ama sanki en güzel yıllarım boşa gidiyormuş gibi.. Hiç ünv aşkı yaşamadan, arkadaşlarımla güzel anılar biriktirmeden mezun olmak istemiyorum .. Sanki ünv de aşk, dostluk gibi kavramları elde edemezsem iş hayatında hiç elde edemeyeceğim gibi geliyor ve umutsuzluğa kapılıp hiç okula gitmek istemiyorum...