- 20 Temmuz 2019
- 195
- 180
- 33
- Konu Sahibi Tarifedilemez
- #1
Öncedende annem ailem ile ilgili konu açmıştım hala aynı yerdeyim ilerleyemiyorum.
Annem çok bencil, evlendikten sonra ve yaşım ilerledikçe daha iyi anladım anlıyorum herşeyi. Beni çok üzüyor, aramız iletişimimiz kötü, iyiymiş gibi görünüyor dönem dönem ama değil.
Son zamanlarda beni hırpalayan konu, hep başkalarıyla kıyaslama. Aslında ömrüm boyu yaptı ama nebileyim ben artık çekemiyorum sanırım gerekli cevapları versemde vazgeçmiyor. Kendimi suçlu da hissediyorum onun yüzünden.
Ben yurtdışındayım hep bu konuda beni üzüyor "Hatice teyzen kızıyla gidecek düğüne, sen yoksun ki baksana ben kızımla gidemiyorum", "Ayşegil kızı ve damadıyla yemeğe gitmiş e siz yoksunuz ki biz gidemiyoruz", "Esra teyzene hafta sonu kızı geldi mangal yaptılar", "Kızıyla pazara gitti", "Tüm gün kapıdan burnumu çıkarmadım, o kızıyla parka gitti" ... sonu yok
Annemin arkadaşı, komşusu, seveni yok çünkü bencil ve soğuk kimsesi kalmadı doğal olarak. Babam var babamla gidin diyorum ağız burun kıvırıyor, beni sevip hep beraber olmak istediği için değil, kimsesi olmadığı için sen olsan seninle yapardım diye yine kendisini kendi eğlencesini düşündüğü için. Bilmeme rağmen neyin ne olduğunu yinede bana kendimi suçlu hissettiriyor. İnsan kızını çok sevip düşünce üzülmesin içine dert olmasın diye demez bunları. Benimde arkadaşlarımın anneleri evlatları için neler yaparken benim annem benim için kılını kıpırdatmadı, bende örnek verdiğimde duymazdan geliyor konuyu kapatıyor umrunda olmuyor.
Ama benim onun dedikleri istemesemde umrumda oluyor ve üzülüyorum. Annemi hem seviyorum hem beni her daim bir şekilde mutsuz ettiği icin hayatımın her döneminde beni hırpalayan bir rölü olduğu için sevmiyorum. Böyle hissettiğim içinde suçlu hissediyorum.
Yorumlarınızı, desteğinizi bekliyorum kendi kendime çare olamıyorum.
Annem çok bencil, evlendikten sonra ve yaşım ilerledikçe daha iyi anladım anlıyorum herşeyi. Beni çok üzüyor, aramız iletişimimiz kötü, iyiymiş gibi görünüyor dönem dönem ama değil.
Son zamanlarda beni hırpalayan konu, hep başkalarıyla kıyaslama. Aslında ömrüm boyu yaptı ama nebileyim ben artık çekemiyorum sanırım gerekli cevapları versemde vazgeçmiyor. Kendimi suçlu da hissediyorum onun yüzünden.
Ben yurtdışındayım hep bu konuda beni üzüyor "Hatice teyzen kızıyla gidecek düğüne, sen yoksun ki baksana ben kızımla gidemiyorum", "Ayşegil kızı ve damadıyla yemeğe gitmiş e siz yoksunuz ki biz gidemiyoruz", "Esra teyzene hafta sonu kızı geldi mangal yaptılar", "Kızıyla pazara gitti", "Tüm gün kapıdan burnumu çıkarmadım, o kızıyla parka gitti" ... sonu yok
Annemin arkadaşı, komşusu, seveni yok çünkü bencil ve soğuk kimsesi kalmadı doğal olarak. Babam var babamla gidin diyorum ağız burun kıvırıyor, beni sevip hep beraber olmak istediği için değil, kimsesi olmadığı için sen olsan seninle yapardım diye yine kendisini kendi eğlencesini düşündüğü için. Bilmeme rağmen neyin ne olduğunu yinede bana kendimi suçlu hissettiriyor. İnsan kızını çok sevip düşünce üzülmesin içine dert olmasın diye demez bunları. Benimde arkadaşlarımın anneleri evlatları için neler yaparken benim annem benim için kılını kıpırdatmadı, bende örnek verdiğimde duymazdan geliyor konuyu kapatıyor umrunda olmuyor.
Ama benim onun dedikleri istemesemde umrumda oluyor ve üzülüyorum. Annemi hem seviyorum hem beni her daim bir şekilde mutsuz ettiği icin hayatımın her döneminde beni hırpalayan bir rölü olduğu için sevmiyorum. Böyle hissettiğim içinde suçlu hissediyorum.
Yorumlarınızı, desteğinizi bekliyorum kendi kendime çare olamıyorum.