Çocuğun durumuna içim ezildi resmen..
Birilerinin sahip çıkması gerekiyor.. Destek alması gerekiyor..
Bazı formlarda yazdım yine yazıyorum..
Eşim ve benim ikinci evliliklerimiz.. Eşimin ilk evliliğinden bir oğlu var..
Birbirimize alışmamız evet zaman aldı inkar edemem..
Üvey anne miyim, hayır değilim.. Onun bir annesi var, ben sadece onu çok seven bir ablasıyım..
2 haftada bir hafta sonu bize gelir..
Nasıl mutlu olacaksa o şekilde hareket ederiz..
Babası ile olan diyaloglarına asla karışmam, öyle bir hakkım yok..
Belki benim duymamı istemediği, babasıyla paylaşmak istediği bir durumu varsa diye, baba oğulu bir süre işim var bahanesiyle yalnız bırakırım..
Nihayetinde çocuk..
Babası benimle evlendi diye onu yok sayamaz, sayamayız..
Biz eşimle onun kişisel ve ruhsal gelişimi için çok dikkat ediyoruz, etmek zorundayız..
11 yaşında olmasına rağmen, iyiyi, kötüyü, haklıyı haksızı ayırt edebiliyor..
Her şeyden önce, topluma sağlıklı, merhametli, faydalı bir birey yetiştirme derdindeyiz..