Üvey Annesi Tarafından Babasından Uzaklaştırılan Çocuk

Çok haklısınız. Şu an sıkıntı tam olarak şu: Çocuk hiçbir şeyin düzelmeyeceğine inanıyor. Bu yüzen de psikolojik destek almak istemiyor. Bize götürdüğüm zaman utancından yemek bile yiyemiyor.
Benim de bir yakınım bahsettiğiniz gibiydi. Anne baba ayrıydı ve annesiyle görüşmüyordu. Baba da çok sahip çıkmadı, üvey annesi iyiydi ama işte psikolojik sorunları vardı. O da kimseyle konuşmuyor, yanımıza geldiğinde soru sorduğumuzda cevap dahi vermiyordu. Dayısı sahip çıktı. Her tatilde birliktelerdi. Üniversitede maddi olarak da yardım etti. Şimdi psikolojik etkileri devam etse de üniversiteye gidince baya bir düzeldi.
Umarım sizin yakınınız da düzelir. En önemlisi, psikolojik destek alması gerektiği ve etrafında onu seven insanların var olduğunu bilmesi gerektiği.
 
  • Beğen
Reactions: 000
Anne babasindan daha iyi anne babalik yapan uveyleri gordum ben.
Ama başta cocuklarin benim cocugumdur, onlara anne baba olacagim deyip sonra kriz cikaran, cocuklari evden kovan tiplere ben de sinir oluyorum.
Yazik degil mi, o cocuklara?
O yetimin ahini almaya utanmiyormusunuz?

O cocuga nasil bir yardim dusunuyorsunuz?
Once bir piskologa goturun.
Egitim almasinda yardimci olun.

En onemlisi sevginizi hiss ettirin, yaninda oldugunuzu hiss etsin.
 
O kadının ve o iskele babasının aldığı vebali düşünemiyorum.
Çok ağır imtihanlar yaşayacaklar bu yüzden.
Baba zaten tam iskele babası.. :KK34:
Evlenmemiş veya hiç çocuğu olmayan çoğu kadın (%70) evlendiği eşinin çocuklarını çok benimseyemiyor.
O yüzden kimse yönetemeyeceği sorumlulukların altına girmesin. Vebal almasın. Bugün sen elin çocuğuna yaparsın ileride de senin çocuğuna yaparlar.
Etme bulma dünyası..

Ama o kıza çok üzüldüm. Umarım çok iyi bir hayatı olur. Ben olsam o iskele babasını silerdim.
 
Yakın bir akrabamın hanımı yıllar önce şizofreni hastalığı nedeniyle polis olan kocasının silahıyla intihar etti. Küçük kızı bu olaya şahit olduğu için haliyle yıllarca psikiyatrik destek gördü. Şu an o dönemi hiç hatırlamıyor. Galiba bilinçaltına itmiş durumda. Akrabam da daha önce evlenmemiş bir kızla evlendi. Asla tasvip etmedik. Başlangıçta çocukları kabul eden bu kadın, sonra çocukları evden kovdu. İstemedi. Çocuklara babaanne baktı. Bu küçük kız şu an ergenlik çağında ve bazı sorunları var. Babası tarafından terk edilmiş olmayı kabullenemiyor haliyle. İçine çok kapanık. Ona destek olmak istiyorum ama bunu nasıl yapabileceğimi bilemiyorumm.

Şu üvey anne ve üvey baba olmaya meraklı tiplere bir tek ben mi uyuz oluyorum acaba? Çocuklu bir insanın önceliği çocuğu olmalıdır. Elin kadınını veya adamını çocuğunun başına getirmeyi düşünürsen o çocuğun her şeyi illa ki batacaktır. İnsan yabancının çocuğunu sevebilir ama kendi eşinin başkasından olan çocuğunu sevip benimsemez. O yüzden de kimseyi öz evladının başına sarmamak gerek diye düşünüyorum.
Her üvey anne aynı degil benim anneannemi de üvey anne büyütmüş
Bizi ayırt etmezdi hiç kendi çocuklarına kızar bize hiç kızmazdı der
Çok severek anar
O çocukların yaşadığı ne acı sırf bi erkek veya bir kadın yüzünden kendi çocuklarına sırt çevirenleri Allah bildiği gibi yapsin
 
Babası neden bırakmış. Üvey anneye kadar babaya bakın siz. Babası sorumluluğu almalıydı. Elin kadını. Yabancı o. Çocuklardan sorumlu değil. Böyle davranıyorsa babası boşansaymış. Ya da rest çekip ya çocuğuma iyi davranırsın ya da biter bu iş falan deseymiş.
Olayda çürük elma başkası.
 
Çocuğun durumuna içim ezildi resmen..
Birilerinin sahip çıkması gerekiyor.. Destek alması gerekiyor..
Bazı formlarda yazdım yine yazıyorum..
Eşim ve benim ikinci evliliklerimiz.. Eşimin ilk evliliğinden bir oğlu var..
Birbirimize alışmamız evet zaman aldı inkar edemem..
Üvey anne miyim, hayır değilim.. Onun bir annesi var, ben sadece onu çok seven bir ablasıyım..
2 haftada bir hafta sonu bize gelir..
Nasıl mutlu olacaksa o şekilde hareket ederiz..
Babası ile olan diyaloglarına asla karışmam, öyle bir hakkım yok..
Belki benim duymamı istemediği, babasıyla paylaşmak istediği bir durumu varsa diye, baba oğulu bir süre işim var bahanesiyle yalnız bırakırım..
Nihayetinde çocuk..
Babası benimle evlendi diye onu yok sayamaz, sayamayız..
Biz eşimle onun kişisel ve ruhsal gelişimi için çok dikkat ediyoruz, etmek zorundayız..
11 yaşında olmasına rağmen, iyiyi, kötüyü, haklıyı haksızı ayırt edebiliyor..
Her şeyden önce, topluma sağlıklı, merhametli, faydalı bir birey yetiştirme derdindeyiz..
 
Çoluk çocuklu herifler evleneceklerinde kadının bunu bile bile kabul ettiğinden emin olacak ve evlendiği zaman çocuğuna kötü davrandigindan eminse yol verecek. Akrabanız bunu yapmalıydı o çocuk zaten yaralı bir de babası ve evlendiği kişi yaralamış. Bunun vebalini aldıklarına göre baya cesur kişilermis. Çevremde 2 saatliğine bile başkasının çocuğuna katlanamayan kadınlar tanıyorum. Yani öyle bir tipse asla iyi davranmaz hele ki kocasının eski eşinden bir çocuk... Adam sonuna kadar suçlu. Annenin önemi burda bir kez daha ortaya çıkıyor iste.
 
Diğer akrabalar da onları dışlasınlar söylensinler görüşmeyi kessinler
 
Sizin anlattığınız hikayede suçun büyüğü babada. Kimin evinden kimi kovuyorsun diyemediyse çocuğunu ön plana alamadıysa öyle baba olmaz olsun. Genelleme yaptığınız konu aslında genellemeye uygun bir konu değil. İnan’ın çok şirin üvey anne örnekleri de mevcut. Bu ve buna benzer birkaç örneği baz almışsınız ama tam zıttı çok örnek mevcut. Kendi öz çocuğuna şırıngayla çamaşır suyu enjekte eden, doğurduğu bebeği çöpe atan nice örnekler var. Öz anne olmakta fayda etmiyor yani. Eleştirdiğiniz nokta üveylik değil de çocuğuna sahip çıkmayan baba olmalıydı bence bu hikayede.

Nikah defterine imza atıldı diye kimse kimsenin çocuğunun annesi, babası olmak zorunda değil. Olmasını beklemek yanlış bana göre ama bir abi-abla, iyi bir arkadaş olabilir. Çocuğu var diye bir insanın tek vasfı anne baba olmak değildir her şeyden önce bir birey olduğunu unutulmamalı. Yeni bir aile kurmak en doğal hakkıdır ama çocuğunu düşünmeden hareket etmemeli.

Babaannesi vefat ettikten sonra çocuğa ne olacak peki?
 
O zaman çocuğu olup boşananlar veya dul kalanlar asla bir daha evlenmesin? bunu mu demek istiyorsunuz? Genelleme yapmamak lazım bu kişilikle ilgili bir durumdur. Bazı üvey anne ve babalar da eşlerinin çocuklarına öz çocuk gibi davranabiliyor. Babasında da hata var. Ne olursa olsun bırakmamalı çocuğunu. Siz abla olarak mümkün olduğunca yanında olun. Baba ile de konuşun bence; belki çocuğu ile biraz daha ilgilenir.
 
İyi üvey anneler iyi üvey babalar olabilir ama bunlar istisna bence ve tabi ki herkesin kendi kararı ama ben boşanmış kişilerin çocukları büyüyüp ayrı yaşamaya başlayıncaya kadar evlenmesini doğru bulmuyorum.
 
Şu üvey anne ve üvey baba olmaya meraklı tiplere bir tek ben mi uyuz oluyorum acaba?
Herkes bu kısma takılmış ama gayet de haklısın. Bi taraflarına güvenip de kabul deyip sözlerinin arkasında duramayanlar çocuklu kadınla veya erkekle evlenmesinler. Gitsin çocuksuz biriyle evlensinler.
Asıl konuya gelince o kızcağıza " bak herkes hayatını yaşıyor, herkes halinden memnun ama sen kendi kendini yiyip bitiriyorsun. Sen de hayatini yaşamaya devam et, hiçkimseyi takma. " de.
 
Back
X