Işte en sevmediğim ve evlendikten sonra bizzat tanıştığım mevzu bahis

Üç yıllık evliyim ve uykusunda sayıklayan, bağırıp çağıran, yeri gelince bahçe teras gezen, üstelik korku filmi bile izleyemeyen bir adet kocam varmış meğer öğreneli çok olmadı. Askerdeyken bütün koğuşu ayağa kaldıran bir takım hadiseler de yaşamış sonradan öğrendim.
En kötü tecrübem;
Memlekete annemlere gitmiştim bi yirmi gün falan kaldım sanırım öyle gerekmişti. Eşim ben yokum diye salonda uyuyordu biraz korkarda beyimiz. Bigün ben daha annemlerdeyken gecenin 2si telefonum çaldı daha uyumamıştım. Bi baktım eşim arıyor şok oldum korktum haliyle zirâ daha akşam konuşmuştuk çok uykuluydu uyuycaktı. Neyse açtım sesi korkmuş ve telaşlı. Ben çok kötü bişey yaptım çabuk eve gel dedi. Naptın noldu derken gecenin 2sinde ne olduğunu hatırlamıyorum en son uyuyodum ama bi uyandım mahallede dolaşmaya çıkmışım tek hatırladığım donuyodum soğuktan eve koşarak geldim ışıkları bile açmamışm hiçbişey hatırlamıyorum dedi. Iki gün içinde olucaklardan habersiz eve döndüm bende. Daha geldiğim ilk gece saat 3te uyanıp yanındaki beni yaratik sanıp bağıra çağıra sokağa attı kendini Allahtan merdivenlere ulaşmadan bağırıp uyandırdm eve zor girdi inanamadı bi an. Korkudan ağladım resmen unutabileceğim bir gece değil.
Seni çok iyi anlıyorum konu sahibi eşim durumunun farkındaydı ve bi daha tekrar ederse dr.a gitmesi gerektiğinin biliyordu. En son yaşadığımız olaydan sonra bi dönem salonda beraber uyuduk bir dahada yaşamadık şükür.. inşallah yaşamayz çok geçmiş olsun sizede