Uzak bir şehre evlenip yerleşmeyi kabullenemedim

İlk öncelikle merhaba ☺️bende evleneli 8 ay oldu Bursa'dan İzmir'e geldim.Kemalpadanin bir köyünde.Cok severek evlendik ama İzmir'de benimde kimsem yok gidip geldiğimiz tek yer eşimin ailesi komşularımız desen selam versen insanın yüzüne bakmıyorlar yolsa girsem tanımam komşumuz mu.Sık sık memleketime git gel yapmama rağmen sizin yazdıklarınıza benzer şeyler hissediyorum.Normalde çalısıhirdum ama evlenince çalışmadım düşünmüyorumda sebebi de istediğim zaman git gel yapamayacağım için.Özellikle iş konusunda gönlüm başka mantığım çok başka düşünüyor Farklı ortamım olsun diye çok istiyorum ama istediğim zaman gidip gelmek daha doğrusu istedigim kadar memleketimde kalamamaj düşüncesi beni oldukça modumu düşürmeme yetiyor ruhum daralıyor hal.boyle olucja kendimi çalışma düşüncesini zorlamayı bıraktım.Bu arada eşimin ailesi ile ilgili en ufak problem yok ama işte yinede bahssetiginiz yanlızlık olayını bende yaşıyorum.
Teşekkür ederim yorumun için benzer şeyler haklısın insan yalnız olmaya pek dayanamıyor hele benim gibi çevresi bol bi yerden çıktıysan. sen benden daha yeniymişsin evlilikte belki daha gelişir çevren. Bir de en azından bursa da izmir de doğası pek farklı değil yeşil falan güzel yerler ikisi de çevreye gerek duymadan eşinle bile hava alabileceğin, vakit geçirebileceğin yerler mutlaka vardır arada İzmir'e de kaçarsınız çok yakın idare edebilirsin seviyorsan. Bursa da yakın hem bir hastalık düğün vs bir şey olsa hemen varabileceğin bir yer. Ben bazen düşünüyorum da bi yakınım vefat etse nasıl yetişirim acaba diye üzücü geliyor velhasılı öyle canım her şey güzel olur inşallah hakkınızda 😊
 
Teşekkür ederim yorumun için benzer şeyler haklısın insan yalnız olmaya pek dayanamıyor hele benim gibi çevresi bol bi yerden çıktıysan. sen benden daha yeniymişsin evlilikte belki daha gelişir çevren. Bir de en azından bursa da izmir de doğası pek farklı değil yeşil falan güzel yerler ikisi de çevreye gerek duymadan eşinle bile hava alabileceğin, vakit geçirebileceğin yerler mutlaka vardır arada İzmir'e de kaçarsınız çok yakın idare edebilirsin seviyorsan. Bursa da yakın hem bir hastalık düğün vs bir şey olsa hemen varabileceğin bir yer. Ben bazen düşünüyorum da bi yakınım vefat etse nasıl yetişirim acaba diye üzücü geliyor velhasılı öyle canım her şey güzel olur inşallah hakkınızd

Teşekkür ederim yorumun için benzer şeyler haklısın insan yalnız olmaya pek dayanamıyor hele benim gibi çevresi bol bi yerden çıktıysan. sen benden daha yeniymişsin evlilikte belki daha gelişir çevren. Bir de en azından bursa da izmir de doğası pek farklı değil yeşil falan güzel yerler ikisi de çevreye gerek duymadan eşinle bile hava alabileceğin, vakit geçirebileceğin yerler mutlaka vardır arada İzmir'e de kaçarsınız çok yakın idare edebilirsin seviyorsan. Bursa da yakın hem bir hastalık düğün vs bir şey olsa hemen varabileceğin bir yer. Ben bazen düşünüyorum da bi yakınım vefat etse nasıl yetişirim acaba diye üzücü geliyor velhasılı öyle canım her şey güzel olur inşallah hakkınızda 😊
Evet vakit geçirebilecegimiz yerler var biz geniş aile olarak çok kalabalık bir aileyiz yaşıt kuzenlerim çok her şeyi beraber her yerde beraber olmaya çok alışmışız zaten mantığım aynı sizin dediğiniz şeyleri diyor ama gönüle söz geçirmek biraz zor ☺️ şehirleşme olarakta farklı geliyoilr aslinda bana ama onu artik.gozum görmüyor alıştı. eşimi seviyorum işte o yüzden bir öyle bir böyle geçiyor 😁Bide yeni olduğumdab heralde zaman zaman acayip dip yapıyorum bazende kendime saçmalama bu kadar dramatize edecek bir şey yok diyorum ama oluyor 🥰
 
Merhaba , dert ortağım ☺️ Bu durumu yaşamayanlar malesef siz eşinizi sevmiyorsunuz diye hemen yaftalayabiliyor. Konumu okumuştunuz hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz. Tüm yaşanmışlıklar kültür çevre alışkanlıklar arkasında kalıyor insanın ve öylr bir raddeye geliyor ki insan sevdiğim tek bir adam için mi diye düşünüyor. Peri masalında yaşamıyoruz malesef. Hayatımızı ruhumuzu o kadar çok etkiliyor ki bunlar dediğim gibi yaşamayan bilemez. Alışsanız, çevre edinseniz kendi düzeninizi kursanız bile öyle bir an geliyor ki 5 dk gerçek bir dost, 2dk anneni görme ihtiyacın olduğunda bu sağlanmayınca bile neden diye sorup çekip gitmek bırakmak istiyor insan. Ben ilk geldiğimde hep şeyi düşünürdüm bir şey olsa evimden uzaklaşmak istesem çıkıp gideceğim kimse yok. Ya da babasının siniri bozukmuş onu görmeye gidiyoruz yolda aklımda şey var ‘ben babamı en son ne zaman gördüm? Babama bir şey olsa buradan oraya gitmemiz kaç saat sürecek?’ gibi. Eşimin yeğenleri gözümün önünde büyürken kendi yeğenimin ilk yürümesini ilk bilmem ne dediğini duyamamak bile koyuyor insana. 3 yıla yaklaşıyor benim buraya gelişim. Çalışın. Çalışmak çevre edinmek bana çok çok iyi geldi. Yakın arkadaşlıklar kurdum.1 kahve içmeye bile hasrettim çünkü. Tabiki çocukluk arkadaşlarım 20 yıllık dostluklarım ap ayrı ama iki laf edecek birileri var artık. Hep eş ailesi hep aynı konular hep aynı tarz aynı kafa yapıları o kadar o kadar bunalıma sokuyor ki. Küçük şehirlerde belediyelerin kursları oluyor onlara katılabilirsiniz. Kafa dengi birilerini bulamazsanız bile farklı yüzler farklı bir meşgale bile iyi gelecektir. Ben de istanbuldan daha küçük bir şehire geldim. Oradaki aktivitelerle buralar kıyaslanamaz bile. Ama illa bi yerlere gitme bi şeyler yapma kafasında olmayın. Biz bazen termosumuza kahve koyup bi ağaç bulup altında oturuyoruz eşimle. Çok da keyifli oluyor. Bazen film gecesi yapıyoruz, bazen açıyoruz müzik balkonda oturuyoruz. Bisiklet kiralayıp onu sürüyoruz. Deniz kıyısında sürmek gibi olmuyor ama olsun :) İç anadoludaymışsınız aslında çevre illerde gerçekten görülmesi gereken yerler illaki vardır. Kapadokya bize 1 saat uzaklıkta mesela çıkıp çıkıp oraya gidiyoruz. Hiçbir şey yapamıyorsanız kocaman puzzlelar var onlardan alın bir tane akşam oturup birlikte yapmaya çalışın. Kafanız bu kadar karışıkken lütfen çocuk düşünmeyin. Dertleşmek isterseniz buradayım 🥰
 
Merhabalar. Başlıktan da anlayacağınız gibi kendi memleketimden uzak bir şehre yerleştim. Eşimle üniversitede tanıştık. Üstelik o zamanlar da böyle uzak memlekette yaşayan biriyle evlenmeyeceğimi düşünerek başta kabul de etmemiştim ama sonra beni bu kadar seven birine şans vermek istedim.(çünkü belki ben senin istediğin yerde yaşarım hem nerde çalışırsak nereyi istersek orada yaşarız falan diyordu) 3 yıllık ilşkiden sonra nişanlandık 1 yıl nişanlı durup evlendik. Eşim okuduğu işi yapmayıp aile işini yapmaya karar verdiği için de onun memleketine yerleştik. (Benim düzenli bir işim olmadığı için ve kamuya hazırlandığım için). Vee Evliliğimizde 2 yıl geçti ve ben buraya alışamadım. Benim memleketim İzmirde ve çok sosyal ortamı olan doğası güzel bir şehir biliyorsunuz. Ama burası küçük yer iç anadolunun bir şehri evden dışarıya gidilcek pek bi yer yok. Çok sıkılıyorum çevrem olmadığı için kendimi yalnız hissediyorum depresyona girdim ve burada ömür boyu yaşamak istemiyorum. Bunu eşime söylediğimde buradan ayrılamayız diyor. Uzak olduğu için istediğim zaman da gidemiyorum memlekete. Sürekli onun ailesine gidiyoruz onun akrabalarına benim kendi hayatım yok sanki plan bile yapamıyorum eşim ve ailesine uymak zorunda kalıyorum. Eşimle bunlar dışında pek problemimiz yok ama bu konuyla ilgili tartıştığımız çok oluyor ve benim bu yüzden mutsuz olmam ona da yansıyor eşimin ailesi de bana karşı iyiler ama tek gittiğim yer orası ve orada da biraz sıkılıyorum düşünce farklılıkları oluyor ister istemez. Hal böyle olunca ben sosyal biriyken burada yalnız kaldım ailem bile olmayınca böyle ömür geçer mi diye düşünmeye başladım ve çocuk olduğunda burada nasıl büyüteceğim diye düşünmeden edemiyorum sizce ayrılmalı mıyım başındayken? Ya da ne yapmalıyım? aileme belli etmemeye çalışıyorum mutsuzluğumu şu an ama ayrılık düşünürsem üzülseler de anlayışlı olurlar diye düşünüyorum. Düşüncelerinizi merak ediyorum böyle bi sebepten ayrılınır mı ? Benim durumumda olanlar siz neler yapıyosunuz msjlarınızı bekliyorum
( Bu arada eşimi sevmediğimi düşünmeyin böyle yazanlar var. severek evlendik biz zaten sevmesem istemeyerek buraya gelmeyi niye kabul edeyim sırf işi için. biraz anlayış lütfen. ayrılık düşüncemin sebebi, sevmemek değil sadece tüm ömrüm böyle mi geçecek diye endişe duymak lütfen anlayın biraz)
Ben Ankara'da yasarken 1400 km uzakta güneydoguda küçücük bir ile geldim evlenerek. Şark görevimiz dolayısıyla nasilsa burada geçireceğimiz zaman kısıtlı diyerek katlaniyorum. Ne bir kafe ne bir gezilecek bir yer ne hastane imkani yok yaşadığım sehirde. Ama ben memurum çalışıyorum. Cevrem var arkadaslarim var ve çok şükür. Bence sizin sorununuz evde oturuyor olmak. Sosyal bir ortamınız olsun istiyorsaniz calismak zorundasiniz eş ailesine git gel nereye kadar. Ama sırf İzmir'e gitmek icin bosanmakta cok sacma degil mi sizce de. Diyelim gittiniz İzmir'e. Esinizi severek ayrıldınız. Gittiniz ailenizin yakınında ama sevmediginiz bir adamla evlendiniz hayat daha mi güzel olacak. Ayrılmak istiyorsaniz bunun sebebi eşinizi sevmemeniz veya anlasamamaniz olmalı. İzmirden uzak olmaniz değil. Cok istiyorsanız kpss ile izmire veya cevre illerine atanin sözleşmeli memur olacağınız icin esiniz mecbur gelecek yaniniza. Böyle bir çözüm de düşünülebilir
 
Merhaba , dert ortağım ☺️ Bu durumu yaşamayanlar malesef siz eşinizi sevmiyorsunuz diye hemen yaftalayabiliyor. Konumu okumuştunuz hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz. Tüm yaşanmışlıklar kültür çevre alışkanlıklar arkasında kalıyor insanın ve öylr bir raddeye geliyor ki insan sevdiğim tek bir adam için mi diye düşünüyor. Peri masalında yaşamıyoruz malesef. Hayatımızı ruhumuzu o kadar çok etkiliyor ki bunlar dediğim gibi yaşamayan bilemez. Alışsanız, çevre edinseniz kendi düzeninizi kursanız bile öyle bir an geliyor ki 5 dk gerçek bir dost, 2dk anneni görme ihtiyacın olduğunda bu sağlanmayınca bile neden diye sorup çekip gitmek bırakmak istiyor insan. Ben ilk geldiğimde hep şeyi düşünürdüm bir şey olsa evimden uzaklaşmak istesem çıkıp gideceğim kimse yok. Ya da babasının siniri bozukmuş onu görmeye gidiyoruz yolda aklımda şey var ‘ben babamı en son ne zaman gördüm? Babama bir şey olsa buradan oraya gitmemiz kaç saat sürecek?’ gibi. Eşimin yeğenleri gözümün önünde büyürken kendi yeğenimin ilk yürümesini ilk bilmem ne dediğini duyamamak bile koyuyor insana. 3 yıla yaklaşıyor benim buraya gelişim. Çalışın. Çalışmak çevre edinmek bana çok çok iyi geldi. Yakın arkadaşlıklar kurdum.1 kahve içmeye bile hasrettim çünkü. Tabiki çocukluk arkadaşlarım 20 yıllık dostluklarım ap ayrı ama iki laf edecek birileri var artık. Hep eş ailesi hep aynı konular hep aynı tarz aynı kafa yapıları o kadar o kadar bunalıma sokuyor ki. Küçük şehirlerde belediyelerin kursları oluyor onlara katılabilirsiniz. Kafa dengi birilerini bulamazsanız bile farklı yüzler farklı bir meşgale bile iyi gelecektir. Ben de istanbuldan daha küçük bir şehire geldim. Oradaki aktivitelerle buralar kıyaslanamaz bile. Ama illa bi yerlere gitme bi şeyler yapma kafasında olmayın. Biz bazen termosumuza kahve koyup bi ağaç bulup altında oturuyoruz eşimle. Çok da keyifli oluyor. Bazen film gecesi yapıyoruz, bazen açıyoruz müzik balkonda oturuyoruz. Bisiklet kiralayıp onu sürüyoruz. Deniz kıyısında sürmek gibi olmuyor ama olsun :) İç anadoludaymışsınız aslında çevre illerde gerçekten görülmesi gereken yerler illaki vardır. Kapadokya bize 1 saat uzaklıkta mesela çıkıp çıkıp oraya gidiyoruz. Hiçbir şey yapamıyorsanız kocaman puzzlelar var onlardan alın bir tane akşam oturup birlikte yapmaya çalışın. Kafanız bu kadar karışıkken lütfen çocuk düşünmeyin. Dertleşmek isterseniz buradayım 🥰
Şartların değişmeye başlamasına sevindim senin için çevre edinmeye başlaman ne güzel dert ortağım beni anlayan birinin olması sevindirdi beni gerçekten durum umarım benim için de olumlu yönde ilerler senin için de inşllah daha güzel günler olsun 😊
 
Ben Ankara'da yasarken 1400 km uzakta güneydoguda küçücük bir ile geldim evlenerek. Şark görevimiz dolayısıyla nasilsa burada geçireceğimiz zaman kısıtlı diyerek katlaniyorum. Ne bir kafe ne bir gezilecek bir yer ne hastane imkani yok yaşadığım sehirde. Ama ben memurum çalışıyorum. Cevrem var arkadaslarim var ve çok şükür. Bence sizin sorununuz evde oturuyor olmak. Sosyal bir ortamınız olsun istiyorsaniz calismak zorundasiniz eş ailesine git gel nereye kadar. Ama sırf İzmir'e gitmek icin bosanmakta cok sacma degil mi sizce de. Diyelim gittiniz İzmir'e. Esinizi severek ayrıldınız. Gittiniz ailenizin yakınında ama sevmediginiz bir adamla evlendiniz hayat daha mi güzel olacak. Ayrılmak istiyorsaniz bunun sebebi eşinizi sevmemeniz veya anlasamamaniz olmalı. İzmirden uzak olmaniz değil. Cok istiyorsanız kpss ile izmire veya cevre illerine atanin sözleşmeli memur olacağınız icin esiniz mecbur gelecek yaniniza. Böyle bir çözüm de düşünülebilir
Teşekkürler yorumunuz için tavsiyelriniz için inşallah oralara atanma şansım olur keşke olsa o zaman çözülürdü gerçekten, bide keşke benim de burada geçireceğim zaman kıstlı olsaydı sizin gibi 😄 ama yapacak bir şey yok gibi hayırlısı diyelim
 
Seninle aynı durumdayım. 5 yılım doldu
Alıştım mı
Hayır
Ama eşimi seviyorum
Uzaklık çok büyük problem gerçekten
Hele bi de karşına hayırlı insanlar çıkmaz da daha çok yalnız hissedersen
Ama bu ayrılmak için Bi sebep değil
Yarın çoluk çocuğunuz olduğunda daha alışılası kolay olur diye düşünüyorum
Maalesef o konuda da nasip olmadı benim ama
Benimde 7 yol oldu hem gurbette hemde cocuk yok
 
Yaşamadan bilemiyorsunuz bide sanki o süreçte aklı tutuluyor insanın. Bana kimse de yapma yapamazsın orada demedi yani çevremde herkes olumlu insanlardır ailem dahil pek karışmazlar ben de iyi olacağını düşündüm açıkçası eşimin anlattığı bunu yaparız şunu yaparızlar bi bakmışsın evlenince olmuyor kendinle baş başasın! Zor gerçekten Allah sizin de yardımcınız olsun özelden yazabilirsiniz derrtleşmek isterseniz eğer.
Bende aynı durumdayım
 
Bizim tüm akrabalar yanımızda gene tek başımızayız, anne tarafı, baba tarafı, hiçbir işe yaramıyor. Siz kendi mutluluğunuza bakın.
 
Yuvayı dağıtmak bu kadar kolay olmamalı. Şu an sadece konfor alanınızdan çıktığınız için bu depresyon haliniz. İş bulmaya çalışın bulamazsanızda kendinize evde bir hobi edinin belki ondan para kazanırsınız. Arkadaş dost bunlar tabiki önemli ama hiç biri kendi ailenizden önemli değil.
 
X