- 23 Mart 2013
- 1.075
- 258
- 123
- 27
- Konu Sahibi WomanAndProud
- #1
Biraz uzun olabilir kusura bakmayın, olabildiğince kısa yazmaya çalışacağım.
Benim bir yakın arkadaşım var. Aramız çok iyiydi kafalarımız çok uyuşuyordu. Son bir yıldır eskisi kadar iyi değiliz gibi sanki, sürekli kendini övmeye çalışıyor takıntıları beni öldürecek. Bir iki olsa sorun değil herkesin takıntısı vardır ama bu artık başka bir boyuta taşındı. Bir insan gerçekten her konuda da kendini övemez ya. Bir de sürekli bir kendini karşılaştırma söz konusu, bir şey diyorum bizim ailede şu şöyle yapılır hemen atlıyor aa asıl bizim ailede daha çok sizinki de bişey mi gibi. Her hafta ne kadar ne kadar beyaz tenli olduğunu insanların ten rengini (bu zaten apayrı bir konu, kendini iskandinav beyazı sanıyor) saç rengini burnunu kaşını gözünü ne kadar beğendiğini falan anlatıyor.
Bunlar aslında görmezden gecebileceğim kısımlar, daha çok ayrıntı var yazsam roman olur. Bir kaç kişiye tüm ayrıntılarıyla anlattım hepsi de bence seni kıskanıyor dedi. İlk başlarda inkar ettim falan ama artık son 1 yıldır gözlemlerime dayanarak söyleyebilirm ki beni kıskanmasa bile bir rekabet oluşturdu kendi kendine.
Neyse asıl sorun şu, ben her arkadaş arasında olur böyle şeyler falan diyerek bunları görmezden geliyorum, kendisi zor bir bölüm okuyor çok meşgul okul yoğun vs. O yüzden çok az buluşabiliyoruz, benim de derslerim ağır o yüzden tam ikimizin müsait olduğu anı yakalamak zor oluyor. Bu arada meşgul dediysem boş olduğu zamanlar da çok aslında. Sorun şu ki ben diyorum şu gün buluşalım bana çok meşgulüm sınavlarım var falan diyor sonra bir kaç gün sonra mesaj atıyor arkadaşlarla pikniğe gidicez ne yapsam, adalara geziye gittik falan filan. Bana meşgulüm dediği hafta en az iki kez dışarı çıkıp gezdi. Bu sürekli böyle, ya beni eker kusura bakma işim çıktı falan diye ya da meşgulüm der başkalarıyla gezer. Bir de evlerimiz çok yakın 5 dk meafede, yürüyüş yapalım bi yarım saat falan diyorum ona bile mazeret buluyor ama adalara, pikniğe, kebap yemeye gidebiliyor.
Ben fedakarlık edip zamanım çok dar olduğunda bile buluşabiliyorum. Sizce napayım ben mi olayları farklı algılıyorum yoksa cidden bir sorun mu var çözemedim kafayı yemek üzereyim. Tek yakın arkadaşım da kendisi, kafalarımızın bu kadar uyuştuğu başka biri yok.
(21 yaşındayız ikimiz de)
Benim bir yakın arkadaşım var. Aramız çok iyiydi kafalarımız çok uyuşuyordu. Son bir yıldır eskisi kadar iyi değiliz gibi sanki, sürekli kendini övmeye çalışıyor takıntıları beni öldürecek. Bir iki olsa sorun değil herkesin takıntısı vardır ama bu artık başka bir boyuta taşındı. Bir insan gerçekten her konuda da kendini övemez ya. Bir de sürekli bir kendini karşılaştırma söz konusu, bir şey diyorum bizim ailede şu şöyle yapılır hemen atlıyor aa asıl bizim ailede daha çok sizinki de bişey mi gibi. Her hafta ne kadar ne kadar beyaz tenli olduğunu insanların ten rengini (bu zaten apayrı bir konu, kendini iskandinav beyazı sanıyor) saç rengini burnunu kaşını gözünü ne kadar beğendiğini falan anlatıyor.
Bunlar aslında görmezden gecebileceğim kısımlar, daha çok ayrıntı var yazsam roman olur. Bir kaç kişiye tüm ayrıntılarıyla anlattım hepsi de bence seni kıskanıyor dedi. İlk başlarda inkar ettim falan ama artık son 1 yıldır gözlemlerime dayanarak söyleyebilirm ki beni kıskanmasa bile bir rekabet oluşturdu kendi kendine.
Neyse asıl sorun şu, ben her arkadaş arasında olur böyle şeyler falan diyerek bunları görmezden geliyorum, kendisi zor bir bölüm okuyor çok meşgul okul yoğun vs. O yüzden çok az buluşabiliyoruz, benim de derslerim ağır o yüzden tam ikimizin müsait olduğu anı yakalamak zor oluyor. Bu arada meşgul dediysem boş olduğu zamanlar da çok aslında. Sorun şu ki ben diyorum şu gün buluşalım bana çok meşgulüm sınavlarım var falan diyor sonra bir kaç gün sonra mesaj atıyor arkadaşlarla pikniğe gidicez ne yapsam, adalara geziye gittik falan filan. Bana meşgulüm dediği hafta en az iki kez dışarı çıkıp gezdi. Bu sürekli böyle, ya beni eker kusura bakma işim çıktı falan diye ya da meşgulüm der başkalarıyla gezer. Bir de evlerimiz çok yakın 5 dk meafede, yürüyüş yapalım bi yarım saat falan diyorum ona bile mazeret buluyor ama adalara, pikniğe, kebap yemeye gidebiliyor.
Ben fedakarlık edip zamanım çok dar olduğunda bile buluşabiliyorum. Sizce napayım ben mi olayları farklı algılıyorum yoksa cidden bir sorun mu var çözemedim kafayı yemek üzereyim. Tek yakın arkadaşım da kendisi, kafalarımızın bu kadar uyuştuğu başka biri yok.
(21 yaşındayız ikimiz de)