Daha önce konu açmıştım. Doğuma nasipse 6-7 hafta var ama riskli gebelik olduğu için evdeyim ve genelde yatıyorum. Yürümek üstümü giyinmek duş almak bile çok zor. Ev temizliğine kadın geliyor. Yemek ve bebek eşyalarını hazırlamak için annemi çağırmıştım. Bi şekilde geldi. Duş alıyor anne saçını kurut diyorum kim alacak makineyi diyor. Bebek için avmye gitcem diyo diyorum orda yorulup harcayacağın enerjiyi evde başka bişiye harca diyorum alma bişi zaten aldın yeteri kadar diyorum. Ben kendim giderim sıkıldım diyo. Yemek koycak yemek de patates kızartması söylemesi ayıptır domates ve yoğurt istiyorum birini versem yetmez mi diyo sonra hamile olunca kıyamadı koydu ikisinide. Bebek uyku setini yıkıcaz tutturuyo yorganı ben yıkamam siz yıkayın mevzu makineye atıp yıkama. Neyse bugün yıkadık akşama yemek yapmam diyo dedim menemen yapalım yapmadı. Açıkcası çağırdığım için üzgünüm. Hata yaptım. İçimden yüzüne gülmek ve konuşmak hiç gelmiyor. Kalbini de kırmak istemiyorum ama elimde değil hiç sıcak davranmak gelmiyor içimden. Her şeye bi kulp buluyor onu yapamam bunu beceremem yaparkende binbir zorlukla yapabiliyor. Herşeye negatif yaklaşıyor. Fırını çalıştıramam, düdüklüyü kapatamam, sandelye getir kendine diyorum getiremem. Devamlı yapamam edemem. Doğum olunca elime alamam. Oturup ağlamak istiyorum. Kötü düşüncelere kapılıp kimseyi üzmek istemiyorum. Her şeyden önemli sağlıkla doğum yapabilmem. Anne ahı almak istemem ama ne yapcağımı bilmiyorum. Eşime de ayıp oluyor ama ağzını açıp bi kelime söylemez Allah için Allah ondan razı olsun. Bana telkin verin kızlar ihtiyacım bu. Sevgiler.
