- 9 Ocak 2016
- 86
- 86
- 88
- Konu Sahibi hesapsilindi
-
- #1
Uzun zaman önce kayıt olmustum buraya gene hayatın içinden çıkamadığım bir zamandı.
Anlatsam belki bazılarınız bu dert mi diyecek Allah kımseye vermesın tabıkı herkesın basıda daha buyuk dertlerı oluyor hayatta... Benımkısı aslında pek dertte değil utanıyorum da gecenın bu saatı uyku tutmayıp yazmaktan da, tek sorunum huzurlu olamamam, hayatımda hıcbıseyın yolunda gıtmemesı...İstanbul'da yalnız yasayan bir mühendisim, tahmın edersınız ki iş için burda kalıyorum, aılem kucuk bır sehırde ve iş imkanları yok denecek kadar az oldugu ıcın burda kendı dunyamı kurdum.. Ama artık yalnızlık cok ağır gelmeye başladı ve farkettım kı ınsanlara guvenemıyorum, kımsenın kımseyı gercekten dınlemedıgı yada bencıl dıye tabır edebılcegım ınsanlarla karsılasıyorum hep, guvenmeye calısıyorum karsıma cıkan ınsanlara gercekten tanımayada calısıyorum ama artık yasınız 25 olmuşsa karsınızdaki erkeklerın de farklı beklentıleri oluyor, çevrem okumus plaza ınsanları dıye tabır ettıgım kesım bu arada.. Sorunlarımı hep işimle dagıtırım kafamda ama suan o da belırsız olunca, burda tutunacagım hıcbırsey kalmıyor.. Gercekten yoruldum tek basıma mucadele etmekten, bazen oyle oluyor kı napıyorum ben burda kimim dıye sorgulamaya baslıyorum, aklım yetmıyor, sadece oturup aglayabılıyorum, bılıyorum kı yarın gunluk hayata gırınce gene bunlar hafıfleyecek ama suan bunları paylasmam lazımdı, cunku suan dayanamıyorum.. Uzun oldu bıraz kusura bakmayın, herkese sımdıden mutlu pazartesıler :')
Anlatsam belki bazılarınız bu dert mi diyecek Allah kımseye vermesın tabıkı herkesın basıda daha buyuk dertlerı oluyor hayatta... Benımkısı aslında pek dertte değil utanıyorum da gecenın bu saatı uyku tutmayıp yazmaktan da, tek sorunum huzurlu olamamam, hayatımda hıcbıseyın yolunda gıtmemesı...İstanbul'da yalnız yasayan bir mühendisim, tahmın edersınız ki iş için burda kalıyorum, aılem kucuk bır sehırde ve iş imkanları yok denecek kadar az oldugu ıcın burda kendı dunyamı kurdum.. Ama artık yalnızlık cok ağır gelmeye başladı ve farkettım kı ınsanlara guvenemıyorum, kımsenın kımseyı gercekten dınlemedıgı yada bencıl dıye tabır edebılcegım ınsanlarla karsılasıyorum hep, guvenmeye calısıyorum karsıma cıkan ınsanlara gercekten tanımayada calısıyorum ama artık yasınız 25 olmuşsa karsınızdaki erkeklerın de farklı beklentıleri oluyor, çevrem okumus plaza ınsanları dıye tabır ettıgım kesım bu arada.. Sorunlarımı hep işimle dagıtırım kafamda ama suan o da belırsız olunca, burda tutunacagım hıcbırsey kalmıyor.. Gercekten yoruldum tek basıma mucadele etmekten, bazen oyle oluyor kı napıyorum ben burda kimim dıye sorgulamaya baslıyorum, aklım yetmıyor, sadece oturup aglayabılıyorum, bılıyorum kı yarın gunluk hayata gırınce gene bunlar hafıfleyecek ama suan bunları paylasmam lazımdı, cunku suan dayanamıyorum.. Uzun oldu bıraz kusura bakmayın, herkese sımdıden mutlu pazartesıler :')