Hayat acımasız değil
Kusura bakmayın sizin eşinizin ailesine a demeye hakkınız yok. Adamla yaşarken abinizi annenizi beslemişssiniz. Kendiniz çalışıp çalışıp millete yedirmişssiniz. Afedersiniz ama sizin aileniz sizi enayi yerine koymuş adamın ailesi oğullarını da sizin aileniz yemesin diye mal sahibi yapmaya çalışıyor belli ki. Ben erkek ailesinden olsam bende vermezdim. Herkes sizin ailenizi beslemek zorunda değil. Anneye zorda kalınca yardım edilir de sizin anneniz gibi oğluşu için yaşayan sizi sömürüp oğluna yediren anneye edilmez. Adam en sonunda sizdden boşanacak siz de o aile için sömürüle sömürüle çalışacaksınız. Size zerrece değer vermiyorlar. Kocanız sizi düşünüp çalışmanızı istemiyor hala sizi köle yerine koyan ailenize vicdan yapıyorsunuz.
Size sadece şu kadarını söyleyeyim siz böyle devam ederseniz ortada kalan kişi siz olacaksınız. Anneniz iliğiniz sömürülse bile evinize katkınız olmayı geçtim kendinize birşey almasanız bile onun içinçalışmanızı istiyor. Sizi asıl seven eşiniz size kıyamıyor. Bir gün eşinizin önüne koyduğunuz aile sevgisi yüzünden boşanırsanız işte o zaman vay halinize.. O zaman görürsünüz ağrınıza gitmeyi
Siz onları bu kadar düşünüyorsunuz da onlar sizi düşünmüyor.
Onları ortada siz bırakmamışsınız ki kendileri bile isteye kalmışlar. Aile olmak bu değil. Artık kendinizi yuvanızı düşünün.
Ya zaten bende farkına vardım herşeyin tamam annemin kötü niyetli olduğunu düşünmüyorum ama biz alıştırdık onu bu duruma galiba vazifemiz gibi görüyor ona yaptığımız yardımları. Tek düşündüğüm şimdi ben de işten çıktım ne olacak halleri. İnsanlar da bık bık konuşuyor iki tane kızın var damadın var size baksınlar falan filan.
Haklısınız. Eşimin ailesinin durumdan haberleri olduğunu düşünmüyorum. Olsa bile onlar da annem gibi düşünen insanlar hiç sorun etmezlerdi inanın. Eşim yıllarca şantiyelerde çalıştı ve maaşı yüksekti kendine ayırdığı tek şey sigara parasıydı. Ben hatayı baştan yapmışım meğer. Maaşımdan 500 tl alırdım annem ona bile söylenirdi her ay ne yapıyorsun bu kadar parayı diye. Ne deseniz ne kadar kızsanız haklısınız
Örneğin anneniz kardeşiniz geçinemese zorlansa yine de üzülmez miydiniz. Ben de böyle olmak istiyorum bıktım vicdan yapmaktan
Ciddi söylüyorum kendi hayatınıza yazık ediyorsunuz. Eşiniz bile gelecek size bunun lafını yapacak. Anneniz çok iyi niyetli olsa siz ona verirken aman kızım sakla paranı iyi gün olur kötü gün olur evlisin bir evin var lazım olur derdi. Bakın çok zordur sizin için anlıyorum ama tek dertleri sizin paranızı yemek . 500 tl ne ya resmen ona çalışıyormuşsunuz. Bir insan çalışınca eve yorgun geliyor kendinize eşinize bile zaman ayıramamışsınız siz.Bakın bunu kendinize yapmayın annenizin sizin duygularınızı sömürmüş az konuşun ne derse eşim kızıyor deyin. Çünkü diğer aşaması bunun sizi ayırıp çalıştırarak paranızı yemek.
Sizin ailenizde abinize vermiş, sizden almış
bu durumda eşinin ailesine kızma hakkınız yok kieski konularınızı bilmiyorum amaMerhaba herkese,
Bayağı bir zamandır foruma giremedim. Neler olduğunu anlatmaya geldim. Bu sürede işten çıkmam gerekti şu an işsizim anlayacağınız. Hele bu durumda işsiz kalmak o kadar zor oldu ki. Bilen biliyor anneme yardım ediyordum faturalar konusunda. Malesef ki anneme de bu sene işkurdan herhangi bir iş çıkmadı o benden de beter durumda. Abim için varını yoğunu verdi ve beş kuruş parası yok. Eşimle ben şu an bir şekilde geçinebiliyoruz ama adama da diyemem annemin de faturalarını sen öde diye. Bu sabah ablamla mesajlaştık anneme iş çıkmadığını söyledim ne yapacağız diye konuştum o da bana ''madem çok düşünüyordun işten çıkmasaydın'' dedi. Yıkıldım resmen. Zaten üzülüyorum annem ve kız kardeşim için inanın sorumlulukları o kadar üzerime binmişti ki işten çıkıp evde rahat bir nefes alırım dedim daha beter oldu herşey. Ben işten çıktığımda kimse destek olmadı sadece eşim evde oturup kpss çalışmamı ve onun kurduğu ufak bir iş var onunla ilgilenmemi istedi. Ama benim ailem hep surat yaptı. İşimin ne kadar zor olduğunu bildikleri halde hiç kızımız da en azından biraz dinlenir nefes alır demediler.
Abime gelecek olursak bundan iki hafta önce yengem yazdı bana abin sinir krizi geçirdi ben baş edemiyorum biriniz yanına gelsin diye. Artık onun için birşey yapmak gelmiyor içimden o günden sonra da hiç haber yok kendilerinden. En son annem kalan 10 binini de ona yollamıştı zaten. Şu an annemde ona verecek bir lira bile yok.
Eşim de ailesinin gazına gelip ev kredisine girmeyi düşünüyor ki hiç müsait değil durumumuz onu da yaparsak kıt kanaat geçinmek zorunda kalıcaz. Yeni bir işe girmemi de istemiyor kendi açtığı küçük bir işi var onu idare etmemi söylüyor o da pek birşey kazandırmıyor ayda 1-1 buçuk anca.
Şimdi hanımlar ben ne yapmalıyım sizce hemen yeni bir işe girmeli miyim eşime kabul ettirirsem eğer. Kendime yediremiyorum bunu ama sanırım artık köpek gibi çalışıp başkalarına vermek zoruma gitmeye başladı. Kendime bile itiraf edemiyorum bunu. Ailem konusunda böyle düşündüğüm için kendimi suçluyorum
