aynen canım, öğlende uyanınca da sersem gibi oluyorum, günün çoğu gidiyo zaten, hiçbir şey de yapamıyorumKıyamam ne güzell
bende senın gibiyim valla annem zor kaldırıyo öğlende beni.gece 3 gibi yatıyorum 4 e kadar dönüp duruyorum
sevgilin en güzelini yapıyo
neyse biz de evlenince alışırız artık onlarla birlikte o düzene :106:
inşallah cnmaynen canım, öğlende uyanınca da sersem gibi oluyorum, günün çoğu gidiyo zaten, hiçbir şey de yapamıyorum
bu arada geçende senınde benımle aynı durumda oldugunu okumuştum çıkmıştın konusamamıştık 2 yasından beri görüşmüyorum babamla demiştin sizde aynı şehirdemisiniz babanla 
evet ya bu aksam topiğe ilgi azaldı sedefle ben varım sanırım
yok uğramadı sanırım buaksam
inşallah cnm
sizin durumlar nasıl?
bizimde en son 6 yasındayken eniştem götürmüş beni yalvarmışım ben götür diye.Babam bi daha semiramisi getirme demiş.O günden sonra görüşmedik ama ben onu 5 yıl önce numarasını bulup aradım, babamın nasıl bi insan oldugunu merak ediyodum hareketleri nasıl konuşma tarzı beni sevmesi bunlara ihtiyacım vardı. Aradım bir hafta içinde arıcam görüşücez dedi aylarca bekledim ama hiç aramadı. Yolda karşılaşıyoruz ara sıra aynı ilçedeyiz ama yabancı gibi gelip geçiyoruzyok canım. ben edirnedeyim, o istanbuldaymış, sırf nerde napıyo diye öğrenmek için dava açtım. avukat söylemişti. 4 kez duruşmamız oldu. sırf gelir diye bütün duruşmalarıma gittim, acı çeksem de.. ama hiçbirine geldi. vekalet vermiş
yooo ben bakmıyorum ara sıra açıyorum facesini zaten öyle kız falan yok pek öğrencilerinden var kızlar küçükler onlarda zaten bakacağım bişeyi olmuyohmmm kızlar yaaa ewdeysem saat bası nete gırıp bnmkının face sayfasına bakıyorum sınır oluyorum kendıme sızdede var mı aynı sey takıntı gıbı cok vaktımı alıyor
bizimde en son 6 yasındayken eniştem götürmüş beni yalvarmışım ben götür diye.Babam bi daha semiramisi getirme demiş.O günden sonra görüşmedik ama ben onu 5 yıl önce numarasını bulup aradım, babamın nasıl bi insan oldugunu merak ediyodum hareketleri nasıl konuşma tarzı beni sevmesi bunlara ihtiyacım vardı. Aradım bir hafta içinde arıcam görüşücez dedi aylarca bekledim ama hiç aramadı. Yolda karşılaşıyoruz ara sıra aynı ilçedeyiz ama yabancı gibi gelip geçiyoruz
ay sinirden gülüyorum. ''sedef hanım, nasılsınız, ben baban x bey'' demişti. ben şok 
''neden aramadın bunca yıldır'' demiştim. ''çok işlerim vardı, sen neden aramadın'' demişti ''istanbula gelsene benim şu kadar mağazam var, oralara götürürüm seni'' falan demişti. bi de oğlu varmış. onu da çağırıyo yanına ''bak oğlum telefonda ablan var'' diyo, çocuğun da psikolojisini bozucak. ben pat diye kapatmıştım. ondan sonra gelsin psikologlar.. 9 yaşındaydım.. sedef hastalığı çıktı parmaklarımda.. ee sayesinde sağlık karnem de yok. devlet hastanelerine gidemiyorum. sağ olsun üvey babam bu konularda yardımını hiç esirgemedi. neyse, ben sadece tek bir şeyi merak ediyorum. ''neden görmüyor?'' bi baba eşinden boşanabilir ama çocuğundan nasıl boşanabiliyor? neden, anlamıyorum..
hmmm kızlar yaaa ewdeysem saat bası nete gırıp bnmkının face sayfasına bakıyorum sınır oluyorum kendıme sızdede var mı aynı sey takıntı gıbı cok vaktımı alıyor
bende anlayamıyorum cnm..İnsan kendi evladını nasıl görmeden durabilir ki
hımm.. beni 1 kere ben küçükken aramıştı. bi havalı ki sorma..
ne güzel üvey baban iyiymiş en azından benim annemde evlendi bu yaz ama 3 ayda boşandılar ben gitmedim o adamla bazı sorunlar yaşadık ben istemiyodum annemın o adamla evlenmesini ama kaçtı habersiz evlendi benden. ben anneannemle kaldım adam yollamıyodu annemi benimle görüşmesi için yollasa bile telefonda konusmalarımızı dinliyodu vs vs derken boşandılar zaten 
Basın sağolsun cnm..evet kocalarımıza çok büyük sorumluluklar düşüyo
Basın sağolsun cnm..evet kocalarımıza çok büyük sorumluluklar düşüyo
bende anlayamıyorum cnm..İnsan kendi evladını nasıl görmeden durabilir ki
anneciklerimizin kaderiymiş. öz babamla ben 2 yaşındayken boşanmışlar. aslında annem öz babamla iyi anlaşıyomuş, sonra bi gün öz babam annemle beni dedemlere getirmiş, 1-2 gün burda kalın, benim de şehir dışında işlerim var gelince sizi alırım demiş ve gitmiş, gidiş o gidiş.. 1 hafta sonra anneme boşandıklarına dair kağıt geliyo. meğer üstündeki mağazayı anneme yapıyorum diye annemden imzasını almış, o imzayı da boşanmak için kullanmış, ve karşı komşumuzla (o da evli ve çocukluydu) istanbula kaçmışlar. 2 yıl kadar dedemlerde yaşadık. köydeydik. dayıma baba diyomuşum. annem okumam falan zor olur diye dayımla şehre çalışmaya gitmek istemiş, ama o zamanlar boşanmaları köy yerleri kaldırmadığı için istememişler. sonra annem üvey babamla tanışıp evlenmiş. o zaman da 4-5 yaşlarındaydım. üvey babamın saçları beyaz,ona da hemen pamuk baba demeye başlamışım =) yani ben aslında annemle babamın boşandığının farkında değilmişim. hatta ben annemle üvey babamın nikah resimlerine baktığımda hep ''anne senin niye gelinliğin yok''derdim. annem de ''durumumuz yoktu kızım'' derdi. tabii sonra açıkladılar gerçeği, o zamanlar yıkılmıştım işte.. ama artık iyiyim. seninle yalnız olmadığımı da anladım. çünkü boşanan çok çift var ama babası görmeyenini pek duymamıştım. benim tek isteğim bi kere karşısına çıkıp ''neden görmediğini'' sormak.. ama biz aynı şehirde değiliz,koskoca istanbulda nerden bulucam. aslında avukatta adresi var, bi ara gitmeyi de düşünmüştüm ama sevgilim ''sen daha buna hazır değilsin'' diyo. 19 yıldır görmediğim insan neticede, söylemesi tabii ki kolay ama yüzyüze çok başka olur. yine de ona hesap sorasım var. çünkü hesap soramayınca içimde kin büyüyo ve bu kinle yaşamak çok zor. sanki onu sorunca rahatlıcakmışım gibi hissediyorum.
evet eşlerimize büyük sorumluluk düşüyo, sevgilim mesela bana sevgilisi gibi değil de daha çok kızıymışım gibi davranır. öyle alıştım ki onun bu haline, bi kere ona baba demiştim. ağlamıştık. umarım eşim olduğunda da bendeki bazı eksiklikleri doldurmaya çalışır, çünkü buna ihtiyacım olucak. halbuki ona gencecik yaşında bu sorumluluğu yüklemeye hakkım yok. 
sağol canım, başın sağ olsun.
