- 11 Kasım 2016
- 273
- 190
- 103
- Konu Sahibi Diamondheart
-
- #1
Ya belki de haklisiniz ama olmuyor insana zor geliyor istemedigi bir yerde yapayalniz kalmak resmen hapis hayati..Su zamana kadar da kolay bi yasantim olmadi belki biraz da bunlarin acisi cikiyorAyyy dert gormemıssın. 4 ayı bır macera olarak goremıyorsan bu genc yasında ben sana ne diyimmmm. İleride sağlıgından oldugunda bu guzel gunlerı nasıl bosa gecırdım deyıp aglarsın bu kezde.
Bazıları depresyona yatkın oluyor sanırım
Bu aralar bazı şeyler oldu ona üzüldüm her şeyden önce hiç istemediğim yere tekrar geldim ailemin yanından (üniversite icin).Ama ben cok kötüyüm arkadaslar oyle boyle degil..Derste bile ağliyorum tutamiyorum kendimi..yasama hevesim gitti,yemek yemek istemiyorum,disari cikmak istemiyorum sadece uyumak istiyorum..Kafamdaki su sıkıntıyı bir türlü atamiyorum o kadar kotu oluyorum ki kalbim sıkışıyor..Ne yapsam olmuyor bi türlü alısamadim buraya..Bana bi akil verin ablalarim.Zaten yaay gecis yapicam sene sonu..Ama bu 4 ay boyle nasil gecer?Gercekten en sonunda kendi kendimi hasta edicem.
İzmirde okuyorum ama istanbulda kalmak istiyordum ben puanim yetmedi istanbuldaki devlet universitelerine vakifa ve ozele de zaten maddi gucumuz yoktuHangi şehirde okuyorsun?
Haklisiniz ama yapamiyorum disari cikip gezdigimde de hic bir zevk almiyorum bombos yasiyormusum gibi geliyor sonuna kadar haklisiniz dediklerinizde ben kendimde dusundum bunlari ama yine de engel olamiyorum duygularimaDevamlı ağlayıp hayatı kendine zehir edeceğine kaldır kafanı sağına soluna bak 1,2 arkadaş edinmeye çalış.
Biz de okuduk şehir dışında tamam ilk zamanlarda alışma süreci oluyor ama 1,2 hafta sürmüştür en fazla, kalp sıkışmaları derste ağlamalar çok abartılı, ben mezun olup memleketime dönerken üzülmüştüm hatta.
En güzel zamanların bu üniversiite zamanları gez, toz, tadını çıkar, kendi ayakların üstünde durmayı öğren, ailene hesap vermeden tadını çıkarmayı öğren hayatın sonra çok pişman olursun ilerde.
Bu aralar bazı şeyler oldu ona üzüldüm her şeyden önce hiç istemediğim yere tekrar geldim ailemin yanından (üniversite icin).Ama ben cok kötüyüm arkadaslar oyle boyle degil..Derste bile ağliyorum tutamiyorum kendimi..yasama hevesim gitti,yemek yemek istemiyorum,disari cikmak istemiyorum sadece uyumak istiyorum..Kafamdaki su sıkıntıyı bir türlü atamiyorum o kadar kotu oluyorum ki kalbim sıkışıyor..Ne yapsam olmuyor bi türlü alısamadim buraya..Bana bi akil verin ablalarim.Zaten yaay gecis yapicam sene sonu..Ama bu 4 ay boyle nasil gecer?Gercekten en sonunda kendi kendimi hasta edicem.
Canım 4 ay sabret ne var bunda, Allah daha büyük dert vermesinBu aralar bazı şeyler oldu ona üzüldüm her şeyden önce hiç istemediğim yere tekrar geldim ailemin yanından (üniversite icin).Ama ben cok kötüyüm arkadaslar oyle boyle degil..Derste bile ağliyorum tutamiyorum kendimi..yasama hevesim gitti,yemek yemek istemiyorum,disari cikmak istemiyorum sadece uyumak istiyorum..Kafamdaki su sıkıntıyı bir türlü atamiyorum o kadar kotu oluyorum ki kalbim sıkışıyor..Ne yapsam olmuyor bi türlü alısamadim buraya..Bana bi akil verin ablalarim.Zaten yaay gecis yapicam sene sonu..Ama bu 4 ay boyle nasil gecer?Gercekten en sonunda kendi kendimi hasta edicem.
Var evet ona basvurmayi dusunuyorum umarim gecer bu ruh haliOkulunun psikolog hizmeti var mı? Aileden uzakta okuyan bir kaç arkadaşımın da başına geldi. Şehirlerini bir türlü sevemediler. Ama terapi ve ilaçla üstesinden geldiler. Eğer iç mutluluğunuzu yakalayamazsanız yatay geçiş de yapsanız mutsuzluk sizi takip eder. Bu sefer de herkes burda bir düzen kurmuş ben yeniyim diye üzülürsünüz. Üzülmek istedik mi bin tane sebep bulunur. Mühim olan mevcut şartta mutlu olmayı denemek.
Var evet ona basvurmayi dusunuyorum umarim gecer bu ruh hali
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?