- 10 Ağustos 2018
- 3.797
- 7.724
- 108
- Konu Sahibi Suleymanin Hurremi
-
- #1
Merhabalar
Yakın bir akrabamızın ölmek üzere olduğunu öğrendim. Umut yokmuş artık saatini doldurmasını bekliyorlar. Ben başka bir şehirde olduğum için yanına gidemiyorum. Hoş gitsem de yoğun bakımda göremeyeceğim. Ben çocukken emeği olmuş biridir. İçim içimi yiyor ilk defa çaresizliği bu kadar yakınımda hissettim. Dedemler vs öldüğünde çocuktum ölümle böyle yüzleşmemiştim.
Eşimle bu durumu paylaştığımda “aman allah şifa versin ne yapalım AÇ KOMİK VİDEO İZLE moralin yerine gelir EHEHEH “ diye saçma sapan vicdansan yoksun bi cümle kurdu. Sessiz kaldım bir süre sonra geldi aa yüzün düşmüş niye dedi “ben senin üzüntülerin veya acılarınla alay geçmiyorum yaptığın şey çok ayıp (yakın bi akrabası ölmüştü) x için üzüntünü paylaştım senin yaptığına bak herkes yakışanı yapıyor”dedim. Hiç cevap vermedi gitti. Bende sanıyorum ki anladı yaptığı ayıbı.
Bugun de yemek bitti dedim aradım akrabalarımı durumu daha da kötüymüş diye cümlemi bitirmeden anlatma bana dedi susturdu. Ben orada görülebilecek duruma gelirse gitmek istiyorum helallik için demek istemiştim. Anlamadan dinlemeden kesti. Etrafımda başka kimse yok üzüntümü paylaşabileceğim. İnsan böyle şeyleri eşiyle paylaşmayacak da kiminle paylaşacak?
Kendi ailesi yakın akrabaları haricinde hiç bir ölüm hastalık eşimin umrunda değil. Bir kere babası işe muhabbet ederken böyle bir konuşma oldu eşi ölen bi akrabaları ölen eşinin kardeşi ölünce uzun bi yol gidip cenazesine katılmıştı. Eşim ve kayınpederim de öküz öldü ortalık bozuldu niye gittiki hahahah diye saçma sapan konuştular. Sonra bi tartışmada söylediğimde e biz şaka yaptık falan diyip geçiştirdi. Ama bugun o cümlede ne kadar ciddi olduklarını gösterdi.
Neyse yine başka bi konudan laf attım gündemden bişeydi. Ben bunu konuşmak istemiyorum dedi yine susturdu. Bu ara sürekli böyle dinlememeye başladı. Çok saygısızca geliyor bana.
Sinirli değilim ama aşırı derecede kalbim kırıldı moralim bozuldu. Öyle anlatmak istedim konuşacak kimsem olmadığından.
Yakın bir akrabamızın ölmek üzere olduğunu öğrendim. Umut yokmuş artık saatini doldurmasını bekliyorlar. Ben başka bir şehirde olduğum için yanına gidemiyorum. Hoş gitsem de yoğun bakımda göremeyeceğim. Ben çocukken emeği olmuş biridir. İçim içimi yiyor ilk defa çaresizliği bu kadar yakınımda hissettim. Dedemler vs öldüğünde çocuktum ölümle böyle yüzleşmemiştim.
Eşimle bu durumu paylaştığımda “aman allah şifa versin ne yapalım AÇ KOMİK VİDEO İZLE moralin yerine gelir EHEHEH “ diye saçma sapan vicdansan yoksun bi cümle kurdu. Sessiz kaldım bir süre sonra geldi aa yüzün düşmüş niye dedi “ben senin üzüntülerin veya acılarınla alay geçmiyorum yaptığın şey çok ayıp (yakın bi akrabası ölmüştü) x için üzüntünü paylaştım senin yaptığına bak herkes yakışanı yapıyor”dedim. Hiç cevap vermedi gitti. Bende sanıyorum ki anladı yaptığı ayıbı.
Bugun de yemek bitti dedim aradım akrabalarımı durumu daha da kötüymüş diye cümlemi bitirmeden anlatma bana dedi susturdu. Ben orada görülebilecek duruma gelirse gitmek istiyorum helallik için demek istemiştim. Anlamadan dinlemeden kesti. Etrafımda başka kimse yok üzüntümü paylaşabileceğim. İnsan böyle şeyleri eşiyle paylaşmayacak da kiminle paylaşacak?
Kendi ailesi yakın akrabaları haricinde hiç bir ölüm hastalık eşimin umrunda değil. Bir kere babası işe muhabbet ederken böyle bir konuşma oldu eşi ölen bi akrabaları ölen eşinin kardeşi ölünce uzun bi yol gidip cenazesine katılmıştı. Eşim ve kayınpederim de öküz öldü ortalık bozuldu niye gittiki hahahah diye saçma sapan konuştular. Sonra bi tartışmada söylediğimde e biz şaka yaptık falan diyip geçiştirdi. Ama bugun o cümlede ne kadar ciddi olduklarını gösterdi.
Neyse yine başka bi konudan laf attım gündemden bişeydi. Ben bunu konuşmak istemiyorum dedi yine susturdu. Bu ara sürekli böyle dinlememeye başladı. Çok saygısızca geliyor bana.
Sinirli değilim ama aşırı derecede kalbim kırıldı moralim bozuldu. Öyle anlatmak istedim konuşacak kimsem olmadığından.