- 29 Kasım 2009
- 2.432
- 65
- 163
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
-
- #103.761
hakkaten gözlük takmak gerekiyor okumak için:)))
ayy ne guzell bende baya yurudum bugun ee zayıflıcam nasılsa
tamam buyuturumde baana yardımcı olurmusun özelden
tesekkur ederım canım sn nasılsın ıyı gıdıyo canım beklıyoruz bakalım
canım 3 cm nedır kı esın gıtgeller yaparak o dusundugun 3 cm ıde emınım alıyorsundur bızde ılk zamanlar hep bundan suphe ettık acaba olmuyormu yarıya kadar mı oluyor dıye ama sen farkında degılsın oluyodur
ayy bende anneme gıder ken gıder ayak ogrendım
aynısını sela ya da dedım hoplaya hoplaya gıttım anneme walla
çok sağol canım yaa inş. öyledir. o yüzden hep bi güvensizlik var tam olmuyor yenemedimmi diye. umarım bir an önce kavuşuruz bebişlerimize
ben dün gece üye oldum.sela senin için dün gece dua ettim. ağlıyorum diye mesajını okudum.çok ama çok üzüldüm.allahım bu kadına yardım et dedim.hayırlı uğurlu olsun .tebriklerrrrrrrrrrrr.
1 aydır hersey yolunda mı Efsunn, ben yendıkten sonra ne oluyor cok merak edıyorum.
Ne kadar surede alıstın sen, su an acı vs var mı, zevk mı gorev mı geliyor..
Bunu bilmek de bizi motive edecek.
Teşekkürler şimdiden...
arkadaşlar, işte uzuuunca yazacağım başarı hikayem:
geçen yıl haziranda evlenmiştim. hepimiz gibi eşimi seviyordum ancak vajinismus diye bir sorunum olduğunu da biliyordum. niye nasıl bildiğim bana kalsın, eşime de dürüst oldum anlattım. zorlanabiliriz dedim, istemezsen vazgeç dedim. ilk başta ürktü ama olsun ben seni seviyorum, seninle her şeye varım dedi. nişanlıyken yaşadığımız şeylerden dolayı da sende sorun yok dedi hep, sınırlı paylaşımlardı sonuçta. ben de ona güveniyordum, bu kadar uzayacağı aklımın ucundan bile geçmedi. balayına gittik, ilk gün güzeldi ama olmadı, neyse olur dedik ertesi gün regl oldum, deneyemedik. zaten ilişki denemedikçe bizde sorun olmuyor biliyorsunuz, geri kalan her şey gayet güzel, geçti gitti. evimize geldik herkes işe güce daldı. çok stresli saçma sapan bir işim vardı onun da etkisiyle biz bu soruna yoğunlaşmadık. deniyorduk olmuyordu ama moralimizi bozmuyorduk. hastalık var diye düşünmedik. ben eşime diyordum doktora gideyim vardır bir çözümü o kabul etmiyordu, senin bişeyin yok zamanla geçer. ben için için bilsem de, evlilikten önce eşimi uyarmış olsam da kendime konduramıyordum yine de. bilip de inkar etmek, ne büyük yanılgı!!
6 ay böylece geçti gitti, bu arada sürekli kavgalar, aileler yüzünden atışmalar, birbirimizi tolere edememeler gırla gitti. altında yatan sebep muhtemelen vajinismustu ama ikimiz de bunu kabul etmedik. ben ettim ama doktora gitmeye ikna edemedim eşimi. her derdinde doktora koşan biri olarak aklıma nete gireyim araştırayım filan hiç gelmedi. bir de araştırmacıyım üstelik, akademik geçmişim var! stres dayanılmaz olduğunda işten çıkmaya karar verdim, evlilik elden gidiyordu, bir de ofisteki şapşallıkları kaldıramıyordum. işten ayrıldım, 1,5 ay ev hanımı olmanın dayanılmaz hafifliğiyle geçti. çok mutluydum, erken kalkmamak, gün boyu tembellik etmek, tvde izdivaç izlemek gibisi yoktu :))) ama buna rağmen denemeler olumsuz geçiyordu. birkaç kez yazdım, buradaki en hafif vajinismusluydum ben. kolaydım, semptomlarım çok ağır değildi. hiçbir zaman eşimi itmedim, bacaklarımı açmakta sorunum yoktu, başlarda ağrıyordu ama iyice alışmıştım sonra. tek dert penis bana değince irkilmem, irkilmemin kasılmaya dönüşmesi ve eşimin girecek yer bulamamasıydı. çünkü kapanıp yok oluyordu o anda orası. böylece yıl sonuna yaklaştık, eşim bana değdiğinde hep bir batma hissi duyuyordum. sanki oraya tornavida batıyormuş gibi bir his oluşuyor ve korkuya kapılıyordum. eşimde sorun çıkmaya başladı, sertleşme sorunu yaşıyordu artık( bunu yaşadığı bir gün, tesadüfen ekranında gördüm araştırdığını, nette bakınıyordu. aaa ne gerek var dedim ama bir yandan da çok utandım. aylardır bir haltı beceremiyordum, ne olduğunu biliyordum, ama bir kez olsun nete yazıp da arama zahmetine girmemiştim. üstelik eşimdeki soruna benim sebep olduğum aklıma bile gelmiyordu. çünkü bana sorarsanız, o ilk geceden beri onda da sorun vardı, ben yavaştım o acele ediyordu, o arada da sertliği gidiyordu. ne saçmalık!! o gün ben de nette bakınayım belki bir şeyler bulurum dedim. karşıma kk çıktı.
forumu açtım ilk sayfalardan okudum, ilk gün yüzlerce sayfa okuyup hayretler içinde kaldım. nasıl yapılırdı bunlar? insan mahremini burda nasıl anlatırdı? okumaya devam ettim, şok oluyor kıvranıyor acaba mı diyordum. 2-3 hafta okudum, güncele hiç bakmıyordum sürekli ilk sayfaları okuyor, insanların gelişimini gözlüyor, kim yenecek, acaba gerçek mi, gerçek olamaz diye diye bakakalıyordum. sonra eşime bahsettim böyle böyle yöntem varmış, egzersiz filan. deli gibi baktı suratıma, çaresizlik içindeydim, tek umudum bu siteydi ama eşim benimle alay eder moddaydı. ağladım, sonraları alıştı ama hiçbir zaman egzersize normal gözle bakmadı. yine de beni kırmadı ultrason jelimi aldı, mumları da ben aldım 20 aralıkta serçe parmakla başladım egzersize. sonrası yavaş da olsa geldi, ocak ortası gibi sanırım 10cm gelebildim. deneme yaptık olmadı, eşimin morali sıfırlandı. ve bildiğiniz üzere bu olay 3 ay içinde defalarca yaşandı. nerdeyse kopma noktasına geldik, artık mutsuzluk göbek adımız olmuştu. en dibe vurduğumuz 4 nisandan sonra birbirimize sıkıca sarıldık. daha bir gayretli olduk. o güne kadar keçi boynuzu pekmezinden tutun fındık fıstık buzzer e her şey denendi. ama eşimin doğal olacak siparişle yapamıyorum inadını bir türlü kıramadık. 2 kez sigarayı bırakmayı denemişti ereksiyonu etkiliyor diye olmamıştı. ama bu sefer sabretti, 2 hafta geçince artık baya düzelmişti. yalvar yakar doktora da gitti şükür ki bir şey çıkmadı. her şey beynindeydi aynı benim vajinismus gibi. benim bunca çabalayıp onun böyle kalakalması eşimi kahrediyordu, biliyordum ama elimden bir şey gelmiyordu.
en sonuncu, cuma ve dün gece yaşandı işte, dellendi, koptu gitti. ben de artık iyice umutsuzluğa kapıldım. ağlamaktan gözlerim şişmişti, 2.30a kadar zealea ile dertleştim, snowflaken da her zamanki gibi yanımdaydı. hatta hıdırellez dileklerimizi birlikte diledik. sabah kalktım kahvaltı hazırladım, ben konuşma modunda değildim, eşim konuşmak istedi. elimde değil böyle yapamıyorum ilaç da aldım gördün etki etmiyor dedi. ben gene ağladım; etki etmez, çünkü beynine şunu işledin sen 'doğal olmazsa olmaz'. bu inadından vazgeç. kendine telkin et, bak ben kendime neleri telkin ettim, neler yaptım, parmağımı sokamazken 10cm aparat alabiliyorum. sen de beynine hükmet artık, ben psikolog değilim belki de destek almalısın, desteksiz zor bu iş dedim. sarıldı, yine de ben iyi ki seni sevmişim dedi. tabi ben yine hüngür şakırt. ağlama artık dedi, sarıldık biraz yumuşadık. deneme filan da yok artık, sen istemezsen yapmıyoruz. ben istemem artık dedim. tamam dedi. kahvaltımızı ettik, ben gazete okudum o oyun oynadı bilgisayarda.
ben balkondan içeri gelip uzandım, uykusuzdum, yorgundum dün geceden sonra. yanıma geldi hadi uzanalım biraz dedi. gittik yatak odasına, o istiyorum dedi denemek için ben de istiyorum dedim ama aslında inanmıyorum olacağına da deneyeceğimize de. uzandık beni birden kendine çekince kalbime ağrı girdi. kasıldım kaldım, nefesim kesildi. kıpırdayamıyordum bana kalk gez diyordu. kramptı, kalbe kramp girer mi bilmem bana olan oydu. nefes alıp vererek kıpırdamamaya çalışarak (kıpırdarsam kalbime bıçak batar gibi oluyordu) bir süre öylece yattım. gevşedim ama hala ağrı vardı. bağırdı çağırdı yarın doktora git kendine bakmıyorsun böyle oluyor filan diye. benim sinirler zaten bozuk, canım çıkacak gibi olmuş, bir de azar işitiyorum diye gene hönkürmeye başladım. bu sefer kötü oldu, anca ağla zaten ne çok ağlıyorsun ne yaptım ben bu kadar gözyaşını akıtacak yaa diye söylendi. ben de dedim azarlama zaten canım burnumda bir de çocuk gibi azarlıyorsun. acaba bu kasılma da vajinismustan dedim ama çok üstünde durmadık. neyse bu zırlama faslı da bitince, geri barıştık. hadi deneyelim olduk, denedik olmadı. saat 13.30 filandı sanırım. bu sefer vazgeçmek yok dedi. saatler kaldı yenmene, bu iş bugün bitecek, bitmeden çıkmıyoruz bu odadan dedi. kabul dedim. galiba bu kadar kararlı gördüğümden ilk kez yanında bu kadar rahat oldum, çekinmedim, bunu ona da söyledim, iyi çok güzel dedi.
sonra gitti burn içti. denedik gene olmadı. olmuyor mola verip dinleniyoruz, bir daha. şunu daha önce yapsaydın keşke dedim. napalım ancak dedi o da :))) olmadı bu sefer de gitti ilacı içti 14.30da. 15.30da bitecek dedi. denedik 3 gibi ve oldu!! inanılır gibi değil, içindeyim diyor, yok ama acımıyor diyorum ben hala!!! beynim şartlı ya illa acıyacak sanıyor!! denerken hep ben alttaydım, klasik pozisyondaydık. ama bir ara üste çıkıp bolca jellenip girdirmeyi denedim, olmayınca sadece sürtündüm (ki bundan hep utanmışımdır, bu kadar rahat gündüz gözü yapmam benim için bir ilkti). bu ona çok iyi gelmiş, ondan sonra da klasik pozisyona geçtik, öyleyken oldu, gitgel de yapıyor ama ben hiçbişey hissetmediğimden inanmıyorum. yendin diyor eşim. yok ya dedim. foruma yazsam mı dedim, ama hala tereddütteyim. baktı inanmıyorum, o arada sertlik gitti zaten. hadi ayağa kalkalım dedi, biraz uğraştık sertleşmesi için, yatağın kenarına oturdu, yine de tam sertlik yoktu otur dedi, elimle denk getirip üzerine oturdum olduuuu dememle gözümden yaş fışkırması bir oldu. o halde bir ağlıyorum bir ağlıyorum, oturdum kaydığını hissetmedim, ve yok oldu tamamen!!! demek ki içimdeydi ve hala hissetmedim!!! deliler gibi ağladım eşime sarılıp o da bağırıyor yendin aşkım kurtuldun aşkım, bitti işte inan artık. bir süre ağlamışık :))) hala salak gibiyim, bin kere sordum oldu mu diye. oldu diyor, yok ama acımadı diyorum bozuk plak gibi. hadi bi daha deneyelim dedim. gene klasik pozisyonda bi daha denedik, bu sefer net olarak hissedebildim, gitgeli de baya hızlı yaptı, boşalmadı ama sertlik gidene kadar kalabildi. artık bu sefer inandım, bir süre sevincimizi yaşadık, sonra da gelip önce zealea' ya haber verdim, sonra da foruma yazdım. işte böyle vajinismustan kurtuluşum. yendikten sonra eşim dedi ki, sabahki yaptığın konuşma etkili oldu. rahatla beynini rahat bırak dedin, onu yapmaya çalıştım ve o yüzden oldu artık galiba. oh dedim, psikolog olacam o zaman artık :))) tek seansta çözmüşüm olayı :))
burada her soruya sabırla cevap veren, geleni getiren gideni götüren, günlerce ağladığımda, yanı başımda sırtımı okşayan (sanal da olsa), forumun en tatlı meleği snowflaken' a,
başım daralıp bunaldığımda özelden mesajlarıyla beni ferahlatan, güneş bir gün doğacak derken sonunda güneşimin doğmasına katkıda bulunan gülsevdam' a,
foruma yeni geldiğimde beni karşılayan destekleyen, mutlu1988, mavi araba, minel çetin, nursena, nickmavi ve adını unuttuğum diğer kahramanlara,
üç vajişör arkadaşlarım kayraozlem ve beycey'e, özellikle benimle aynı kaderi paylaşıp vajinismus dışında bir de eşiyle sınav edilen kayraozlem' e,
günlerdir msnden yazışa yazışa bitiremediğimiz dertlerime ortak olan, egzersizimde başımda bekleyen, yendiğinde birlikte sevinip birlikte ağladığım, görmesem de artık bacım olduğunu bildiğim ve günün birinde mutlaka yolumu kesiştireceğim güzel kalpli insan zealea' ya,
heyecanıyla beni de heyecanlandıran, dert dinleyen, küçücük yaşında kocaman olgunluklar taşıyan elvan' a,
ve eğer unuttuysam yüreği yüreğime, yazısı gözlerime değmiş buradaki tüm arkadaşlarıma teşekkür ediyorum. iyi ki bu forumu buldum ve bu sayede bu hastalıkla vedalaştım. hepimiz için dua etmeye, elimden geldiğince herkese yardım etmeye yine devam edeceğim. özel günlere çok önem veren biriydim, allah bana hıdırellez gelini olmak nasip etti. dilerim mayıs çıkmadan listemizdeki herkes gelin olur. hepiniz sağolun, varolun arkadaşlar.
ben bir iki aydır sizi takip ediyordum.aslında benim bir sorunum yok ama ,konu dikkatimi çekmişti girebildiğim zamanlar size bakıyorum.sizleri tanımadığım halde sanki kız kardeşim gibi oldunuz.artık sizlere dua ediyorum Allahım tez zamanda size yardım etsin.birde sekine diye bir dua var onu okuyalım diyorum kardeşlerim.ben sizin için sabah namazından sonra okuyacağım.
CANIM CANIM CANIMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM
ARKADAŞIM.
YA İÇİM İÇİME SIĞMIYOR ŞİMDİ O KADAR HEYECANLINDIM O KADAR SEVİNDİMKİ.
SENİ TEBRİK EDİYORUM SELAM.
EŞİNİN HERŞEYİ OLMUŞTUN ZATEN DEMEK BİDE PSİKOLOĞU OLDUN
YA ŞU AN NE DİYECEĞİMİ BİLEMİYORUM.
FACEDE GÖRDÜM SELA YENMİŞ DİYE HEMEN FORUMU AÇTIM HEYECANLA SENİN YAZINI ARIYORUM :))
HERŞEYİ O KAdar net yazmışsın ki. tek çarem burasıydı yazmışsın ya buraya ilk geldiğim günü hatırladım çaresizliğimi senle bir olan kaderimizi.
şükürler olsun yine bir oldu kaderimiz yendin yendin kurtuldun
sen ben beycey çok uzatmıştık vajisör 3 vajisör olarak kalmıştık.
şimdi 3 kadı olduk ve 3 anne olucaz inşallah
seni tekrar tebrik ediyorum.
canım arkadaşım seni çok seviyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?