- 3 Haziran 2018
- 286
- 177
- 18
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #233.881
Selam kızlar.
Buraya yazmamda ki amaç; benim gibi ne kendine güveni olmayanlara nede doktorlara verecek binlerce liraları olmayanlara umut olsun düşüncesinde olmam.
4 aylık evliyim ve denemediğim daha doğrusu cesaret etmeye çalıştığım hiçbir seçenek kalmamıştı benim için. İlk aylarımı hatırlamak bile istemiyorum. Yaşayan biliyormuş..
Onlarca ilaç, krem derken eczanede bana önerilebilecek birşey kalmamıştı artık. En son Haydar Dümen'in reçetesini denedim. Sonuç mu? Hüsran. Herkeste aynı etkiyi göstermiyor tabii ki, yenenler çok. Her yol olarak bunu da deneyin derim. Bana etki etmedi ya neyse.. 4.ayım bitti 5'e girdim, eşim yana yakıla baba olma arzusunda. Ben henüz 5 aylıkken böyle dertlendiysem yıllarını bu vajinismus illetine kaptıran insanlara Allah yardımcıları olsun.
Neyse kızlar gelelim nasıl yendiğime. Egzersiz mi yaptım, hayır. Dokunamıyordum bile. Aparat yaptım ama kullanmak ne çare. E doktora gidiyorum, eşimle birlikte olamıyorum diyorum, bana "nasıl yani" diyor. İlk vakası ben miydim acaba dedim kendi kendime.
Piskoloğa yönlendirecekmiş beni. Vajinismus durumu zaten beni mahvetmişken birde psikoloğa aylarca gidip gelmeyi kaldıramazdım. Döndüm çaresizce evime ağlamaklı devam...
Bir tanıdığımın da 3 ay vajinismus durumunu yaşadığını öğrendiğimde, nasıl atlattığını sordum ve bana "hiçbirşey yapma akışına bırak" dediği an güç buldum kendimde. Evet aynen öyle yaptım. Aradan 1 ay geçtikten sonra ben kendiliğinden eşli denememde yendim. Elhamdulillah. Acıdı mı evet. Kasıldım çünkü. Ama acımın üstüne gittim. Nasılsa 1 saat içinde o acı yok olup gidecekti benden. Yine normal (başarısız) birliktelik yaşarız düşüncesiyle, eşim isteksizken ben yanaştım eşime. Sizin istekli olmanız, karşı tarafı sizin teşvik etmeniz en önemlisi. Derkeeeen birden kasılmam, acım gitti ve kaptırdım kendimi eşim de bi şaşkınlık bi mutluluk
Yapamıyorum, atlatamayacağım düşüncelerini silin kafanızdan. Herşeyi akışına bırakın ve o yatakta iki kardeş gibi yatmayın, olmasa da asla pes etmeyin. Sonunda hepimizin birer hayali var onu düşünün.
Tabi sonrasında bir kaç denemeyle devam edince kasılmalarım hafiflediyse de tam anlamıyla geçmedi. İnanıyorum ki ilerleyen zamanlarda atlatılacak bi durum. Vajinismusu yenmek demek, hayatın düzene girmesi, evliliğin mutluluğu demek. Eşim bu zamana kadar yeri geldi patladı yeri geldi destek oldu. Ama en çok onun sayesinde oldu Allah razı olsun anlayışlı eşlerimizden.
Şimdi ümidinizi asla kaybetmeyin ve benim ilk zamanlar girmiş olduğum depresyonlardan çıkın..
Herşey zamanla rayına oturuyor ama cesaretinizi kaybetmediğiniz takdirde ve asla salmayın üzerine düşün. Yendikten sonra dünya varmış diyeceksiniz ve üzerinizdeki yükü yok edeceksiniz.
Hepinize kalpten duam "En kısa zamanda yenmeniz dileğiyle."
Veeee 4 ay sonra bu mutluluğu yaşatan Rabbim daha nicelerini isteyen herkese yaşatır inşAllah. 




Buraya yazmamda ki amaç; benim gibi ne kendine güveni olmayanlara nede doktorlara verecek binlerce liraları olmayanlara umut olsun düşüncesinde olmam.
4 aylık evliyim ve denemediğim daha doğrusu cesaret etmeye çalıştığım hiçbir seçenek kalmamıştı benim için. İlk aylarımı hatırlamak bile istemiyorum. Yaşayan biliyormuş..
Onlarca ilaç, krem derken eczanede bana önerilebilecek birşey kalmamıştı artık. En son Haydar Dümen'in reçetesini denedim. Sonuç mu? Hüsran. Herkeste aynı etkiyi göstermiyor tabii ki, yenenler çok. Her yol olarak bunu da deneyin derim. Bana etki etmedi ya neyse.. 4.ayım bitti 5'e girdim, eşim yana yakıla baba olma arzusunda. Ben henüz 5 aylıkken böyle dertlendiysem yıllarını bu vajinismus illetine kaptıran insanlara Allah yardımcıları olsun.
Neyse kızlar gelelim nasıl yendiğime. Egzersiz mi yaptım, hayır. Dokunamıyordum bile. Aparat yaptım ama kullanmak ne çare. E doktora gidiyorum, eşimle birlikte olamıyorum diyorum, bana "nasıl yani" diyor. İlk vakası ben miydim acaba dedim kendi kendime.

Piskoloğa yönlendirecekmiş beni. Vajinismus durumu zaten beni mahvetmişken birde psikoloğa aylarca gidip gelmeyi kaldıramazdım. Döndüm çaresizce evime ağlamaklı devam...
Bir tanıdığımın da 3 ay vajinismus durumunu yaşadığını öğrendiğimde, nasıl atlattığını sordum ve bana "hiçbirşey yapma akışına bırak" dediği an güç buldum kendimde. Evet aynen öyle yaptım. Aradan 1 ay geçtikten sonra ben kendiliğinden eşli denememde yendim. Elhamdulillah. Acıdı mı evet. Kasıldım çünkü. Ama acımın üstüne gittim. Nasılsa 1 saat içinde o acı yok olup gidecekti benden. Yine normal (başarısız) birliktelik yaşarız düşüncesiyle, eşim isteksizken ben yanaştım eşime. Sizin istekli olmanız, karşı tarafı sizin teşvik etmeniz en önemlisi. Derkeeeen birden kasılmam, acım gitti ve kaptırdım kendimi eşim de bi şaşkınlık bi mutluluk


Tabi sonrasında bir kaç denemeyle devam edince kasılmalarım hafiflediyse de tam anlamıyla geçmedi. İnanıyorum ki ilerleyen zamanlarda atlatılacak bi durum. Vajinismusu yenmek demek, hayatın düzene girmesi, evliliğin mutluluğu demek. Eşim bu zamana kadar yeri geldi patladı yeri geldi destek oldu. Ama en çok onun sayesinde oldu Allah razı olsun anlayışlı eşlerimizden.

Şimdi ümidinizi asla kaybetmeyin ve benim ilk zamanlar girmiş olduğum depresyonlardan çıkın..

Herşey zamanla rayına oturuyor ama cesaretinizi kaybetmediğiniz takdirde ve asla salmayın üzerine düşün. Yendikten sonra dünya varmış diyeceksiniz ve üzerinizdeki yükü yok edeceksiniz.
Hepinize kalpten duam "En kısa zamanda yenmeniz dileğiyle."





