Nerden başlayıp yazmalıyım bilmiyorum. Son bir yıldır yaşadıklarım psikolojimi çok bozdu. Tesadüf siteleri gezerken burayı buldum. Burada herkesin birbirine yardımcı olduğunu gördüm. Benimde yaşadığım sorunlara yardımcı olacağınıza inanıyorum. Göreve ilk atandığım yer Van ilinin bir köyüydü. Altı yıl burada çalıştım. Van’a ilk geldiğimde 20 yaşımdaydım. 657 4/b’li çalıştığım için tayin hakkım yoktu. 4/b’li çalışan arkadaşlar bilir. Çalıştığım yer çok kötüydü. Yaşadığım şeyleri anlatsam herhalde roman olur. Aşiret ailelerden isteyenler oluyordu. Dört yıl boyunca hiç sevgilim olmadı. Herkesten uzak duruyordum. Evlenip burada kalmak istemiyordum. Becayiş arıyordum. Tayin hakkım olmadığı için yerime gelecek birini bulmam gerekiyordu. Dört yıl sonra Ankara’dan birini buldum. Becayiş için epeyi bir para istedi babam bankadan kredi çekti ve ben Ankara’ya geldim. Küçük yerden gelince büyük bir devlet hastanesinde baya bir bocaladım. Göreve ilk başladığımda rotasyon gördüm. Tüm servislerde en az bir ay çalıştım. Rotasyon sırasında çalıştığım serviste biriyle tanıştım. Aramızda duygusal bir yakınlaşma oldu. Görüşmeye başladık ama bir şeyler iyi gitmiyordu. Gece hayatını çok seviyordu. Bende tam tersi Van’da alışmışım işten çıkıp eve gidip kapanmaya. Gece hayatını hiç sevmem. Zaten ailemde gece dışarı çıkmaya izin vermez. Baş başa görüştüğümüz zamanlar çok iyi anlaşıyorduk. Birkaç kez arkadaş grubuyla çıktık. Arkadaş çevresini pek sevmedim. Konuşmaları, esprileri hiç bana hitap etmiyordu. Oda bunun farkındaydı. Nöbetler falan birbirimize çok vakit ayıramadık. Birbirimizden uzaklaştık. Bir gün eğitime şehir dışına gidiyordum. Beni iki gün boyunca aramadı bende aramadım. Yolda giderken mesaj attım yapamıyoruz ayrılmak istiyorum dedim. Bana tamam ayrılalım gibi soğuk bir mesaj attı. Böyle bir cevap beklemiyordum çok üzüldüm. Aradan bir ay geçti. Hastanede de pek karşılaşmıyorduk. Ama karşılaşsak bile geçerken selam veriyordu. Bir süre sonra selam vermeyi de kesti. Bir gün facebooktan mesaj attı. Hastanede tanıştığım bir tekniker vardı. Aynı memleketliydik. Annem tanışmam için ısrar etti. Sevgili anlamında tanışmak değil de aynı memleketli olduğumuz için sana destek olur diye tanışmamı istedi. Tanıştık çok iyi arkadaş olduk. Öğlen yemeklere beraber çıkıyorduk. Zaten oda selamı bizi birlikte gördükten sonra kesti. Kıskandığını zannetmiyorum. Kıskanan kişi seven kişidir. Seven kişide sevgilisine ilgisiz davranmaz. En azından ayrılmayı hemen kabul etmez. Facebooktan gönderdiği mesajda aranızda bir şey mi var diye bir mesaj göndermiş. Bende aramızda bir şey yok iyi anlaşıyoruz arkadaşız dedim. Bir daha mesaj göndermedi, aramadı. Bu mesajdan bir süre sonra onun servisinde çalışmaya başladım. Benim normalde rotasyon eğitimim bitmişti ve dermatoloji kliniğinde çalışıyordum. Bana klinik şefi rotasyonun bitti burada kalıyorsun dedi. Bu mesajdan çok kısa bir süre sonra onun çalıştığı servise geldim. İnanın sudan çıkmış balığa döndüm. Rotasyonda bile bu bölümde çok zorlanmıştım. Çalışan hemşireler zaten kendi arkadaş grubunu kurmuş beni hiç içlerine almadılar. Rotasyon diye sesimi çıkarmadım ama şuan çok mutsuzum. Zaten çok yoğun bir bölüm, 16 saat çalıştığımı biliyorum. Bunlar yetmezmiş gibi tam onu unuttum derken onunla aynı yerde çalışmak bana çok acı veriyor. Bana çok kötü davranıyor. Zaten yeni sayılırım adapte olmaya çalışıyorum. Kaç kere azarladı beni. En son bağırmasını unutamıyorum dinlenme odasında bir diziyi bakıyordum gece nöbetteyiz. Bana şu hastaya antibiyotik vermedin mi diye bağırdı. Oysa bana söylememişti, ama o söylediğini ve benim unuttuğumu iddia ediyor. Bir kere odasına gittim konuşalım diye dinlemedi. Seni dinleyecek vaktim yok dedi. Diğer hemşirelere böyle değil, bir tek bana böyle davranıyor. Birde sürekli birinin anası, babası hastalanır yerine ben çalışırım. Çömezim, yeniyim diye sürekli beni eziyorlar. Diğer servislerde böyle bir şey görmedim. Hastane müdürlüğüne gittim. Beni o bölümden alın diye yalvardım. Müdür herkese keyfi yer vermiyoruz diye beni azarladı. En son olan olay beni patlattı. Öğlen yemeğe çıkalım diye bahsettiğim arkadaşım çalıştığım servise geldi. Dinlenme odasında ona çay ısmarladım. Bizi birlikte görünce şu hastaya şunu yap bu hastaya bunu yap bir oturtmadı. Arkadaşım zaten olanları biliyor. Arkadaşım gidince yanıma gelip mesai saatinde kimseyi buraya konuk etmiyoruz diye söylendi. Kıskanıyor gibi davranıyor ama hayatında kesin başkası var. Birkaç kez hastanenin otoparkında arabasında bir kızla gördüm. O kız da pediatri bölümünde çalışan doktorlardan biriydi. Önceden özür dileyecek tekrar başlayalım demesini bekliyordum. Hayatına çoktan birini almış. Van’da çok mutsuzdum ama beterin beteri varmış burada daha da mutsuzum. Ne umdum ne buldum. Aynı yerde çalıştığım için onu unutamıyorum. Üstelik bana bu kadar kötü davranmasına rağmen. Bu böyle nereye kadar gidecek. Bana eziyet etmek için çalıştığı yere aldırdı buna eminim. Ne yapayım ben nasıl bir yol izleyim. Birde serviste çalışan diğer hemşireler durumu bildiklerini söylemeseler de, sürekli benim yanımda onun konusunu açıyorlar.