Onu tanıdığım da daha 18 yaşındaydım üniversiteye baslayacaktim 1 ay sonrasında. Daha bir arada olmayı bilmeden ayrılıkla tanismistik üniversiteye basladigimda. Ben dahil kimse ilerletebilecegimize inanmamisti ama çok güzel gidiyordu işte. Ben uni 1 deydim o 1 sene deneme kararı almış bambaşka bir memleketde öğretmen halasinin yanında üniversiteye hazirlanmaya başlamıştı. Ara sıra kavga ediyor çok az reel de gorusuyor da olsak devamli telde konuşa konusa msnler kullanarak o 1 yılı tamamlamistik. Uniyi yanima tercih edecek biz kavusacaktik ama babası bir başka şehirde okuması konusunda baskı yapınca orayı başa yazmıştı ve orası gelmişti aramızda artık tam 10 saat vardı. Ilk zamanlar çok uzulsemde telafi etmek için herşeyi yaptı ayda 2 kere geldi tatil zamanlarinda geldi 1 hafta kaldı. Herşey iyi hoş giderken onun hastaligini öğrendik. Hayatımiz tamda o noktadan sonra değişmeye başladı. Önce o ayrılmak istedi napicaksin hasta halimle benimle dedi ben ayrilmamak icin yalvardim ağladım bir hastalık için bitmemeliydi. Ayrılmadik ama o hep pişman olursan söyle dedi. Olmadım ama denge de şaştı telefonumu acmasa başına bişey mi oldu beni aramadim kesin kotulesti diye bir paranoyak olmustum. Hele bir ulasamayim onun olduğu ili kaldirip indiriyordum. Artık eski ben yoktum. Herşeye sinirlenen ağlayan biri olmuştum. Universitenin ilk iki yılında yüksek ortalama yapan kız yok zar zor ağlayarak derslerine çalışan ve yataktan arkadaslarinin zoru ile kalkan biri vardı. O yanıma geldiginde dünyalar benim oluyorken ayrı ayrı kaldigimiz dönemlerde kavgadan başka birşey paylasmaz olmuştuk. Onu özledikcr başına bişey gelexek diye hircinlasmaya başladım.kavga çıkardım durdum. univefsite son siniftaydim artık rahat rahat gorusemeyecektik ben memleketime donecektim ve onların orası ile ilgisi kalmamisti biz bunu konuşurken birden sokağın ortasında diz çöktü ve evlen benimle dedi. Neden ayrı kalalim ki dedi sana son model esyalar doseyemem mezun bile degilim ama bir gun herseyi onune sererim dedi. Kabul ettim sorsan dunyada bende baska mutlu kimse yoktu. Ama o kadar yipranmistim o kadar yorulmustum ve daha doğrusu yorulmustuk ki kavgalardan.Kendimi onu en sonunda iliskimizi mezun oldugumun ertesi sene bitirdim bir inat uğruna. Ara ara konuştuk ise girdim haber verdim o mezun oldu bana haber verdi. Ama hiç gormedim iliskimizi bir telefon konuşmasında bitirmistik bir yabancı gibi. Günler aylar geçti hatta yillar gecti ben artık hayatımı kurduğuma onu geçmişe biraktigima inanırken 3 4 ay önce bir alışveriş merkezine annemin zoruyla birşeyi degistirmek için gittigimde Aval Aval merdivenlere giderken onu gördüm yanında bir kız ellerinde poşetler ve daha önemlisi parmaklarinda yüzükleri. Kaldım öylece adım atmak bile imkansizdi o an benim için. Sanki bir kuklaydim da birisi tarafindan oynatiliyordum. Geldi selam verdi bişiler sacmaladim hatirlamiyorum bile o konuştu ben eskiye gittim o konuştu ben yuzuklerine baktım o kızı tanıttı ben yolun ortasında herkese bağıra bağıra evlenme teklifine gittim. Ve ilk defa o akşam hiç aglamayan ben susmadim deli gibi ağladım ise bile gidemedim. 1 hafta sonra beni aradı. sen iste ayrilayim ondan sen iste bugün başlayalım ben seni unutmak için neler yaptım herkesde seni aradım seni özlüyorum dedi. Bende artık nişanlı birisisin lütfen böyle şeyler deme dedim kapadim.gecen gene aradı ben mesgule verdim o aradı açtım ayrildim baslayalim de başlayalım ben hazırım dedi ben istemediğimi söyledim peki dedi kapadı. biliyorum onunla yapamam yapamayız o kadar kirdikki birbirimizi ben o 18 yasindaki kız değilim ama bir baskasinida sevemiyorum deniyorum yok herkesde onu arıyorum. Vazgeç Gönlüm...
Çok uzun oldu biliyorum. Sizin yapabileceğiniz bişey yok biliyorum. Paylaştım sadece.
Çok uzun oldu biliyorum. Sizin yapabileceğiniz bişey yok biliyorum. Paylaştım sadece.