- 7 Temmuz 2009
- 1.443
- 2.224
- 658
Neyi bekliyordum değil mi?Tavlanmayi mi bekliyordum .Tavlanmak bi yana dursun adam hayvan hitapli mesajlarıyla bana ve aileme hakaret etti dün gece.Duygusal anlamda ise sadece çocuklarını dile getirdi.Acelem yok diyordum ama beklemekte belirsizlik değil miydi.Önce kendim inanmalıydım bu evliliğin bittiğine .
Az önce bi yazı okudum .Kadınların gözünün daha kara olduğu erkeklerin cocuklarin hatrına evliliklerini devam ettirdikleri ile ilgili ..Oysa kadın katlanır, erkek sevmese çocuk felan umrunda olmaz çeker gider diye öğretilmemis miydi hep.Yada sadece ben mi inanmak istedim buna.
Evet ben ev arkadaşı olamadım ne kadar mutsuz olsam da 8 aylık olan küçük bebeğim için bi kaç yıl sonrasına istedim en azından bu ayrılığı .Elbette sevgimi saplantı mi bağımlılık mi her neyse işte onun adı onun etkisi de büyüktü ancak yine de fedakarlık yapmak istemiştim en azından bi kaç yıl çocuklarım icin.Esim çocuklarını çok sevmesine ragmen büyük oğluma da kötü davranıyordu sabır gösteremiyordu azarliyordu.Sonra üzülüp kendini affettirmek için bin takla atıyordu .Bi nevi bana da öyleydi önce kızıyor bağırıyor susmuşsam eger snra gelip gönlümü almaya çalışıyordu.Ben hangi sağlıklı birliktelik için devam ettirecektim ki bu birlikteliği .Sükunet bile yeterdi aslında idare etmek için ama hergun onun çağlayan sesi çok yordu beni.Huzurla bi akşam çay içmekti oysa herşeyden önce istediğim.
Babası öyle idi bu adamın.Böyle büyütmüş .Çok severmiş babası ama çoğu zaman şiddet göstermiş .
Onun için üzülüyorum .Keşke onu iyilestirebilseydim .Bundan sonra ki hayatı çok daha zor olacak bu şekil hic bir insanla mutlu olamaz .Yada ben işlemeyi bilemedim kocamı bilmiyorum .
Yine aklıma gelenleri öyle yazmaya başladım.Teşekkür ederim kimseye anlatamazken siz okudunuz beni .Yorum atsaniz da atmasanız da birilerinin beni okuduğunu hissetmek bile depresif bi ruh hali için iyileştirici bi ilaç gibi geliyor .
Bugün gidip davamı açtım .Tabi ki üzgünüm ancak kendim için kendi değerim için ilk defa yıllar sonra birşey yaptım .Güçlü kadın ruhum sanki yeniden canlandı .Ben elimde gelen herşey yaptım ötesi kaderin ötesi.
Yalnız şunu anladım kızlar karşıda ki insana değerini öğreten yine kendisi.Bu ilişkiyi bu hale biraz da ben getirdim saygısını yitirdiğinde dur demeyi bilmedim içinden geldiği gibi yaşadım herşeyi .Öyle olmamalıymış .Keşke öyle olsa insanlar ama...Ağır ödedim bedelini ancak hic birşey için geç değil .Toparlanacagim inşallah.Benim gibi yaşayanlar toparlaniriz ya. Hayat yaşamayı bilene hala kuş cıvıltıları ve güneşle hala çok güzel.
Yasimi tutuyorum kabul ama inanıyorum zindandan çıktım güneşimi yeniden dogduracagim .
Az önce bi yazı okudum .Kadınların gözünün daha kara olduğu erkeklerin cocuklarin hatrına evliliklerini devam ettirdikleri ile ilgili ..Oysa kadın katlanır, erkek sevmese çocuk felan umrunda olmaz çeker gider diye öğretilmemis miydi hep.Yada sadece ben mi inanmak istedim buna.
Evet ben ev arkadaşı olamadım ne kadar mutsuz olsam da 8 aylık olan küçük bebeğim için bi kaç yıl sonrasına istedim en azından bu ayrılığı .Elbette sevgimi saplantı mi bağımlılık mi her neyse işte onun adı onun etkisi de büyüktü ancak yine de fedakarlık yapmak istemiştim en azından bi kaç yıl çocuklarım icin.Esim çocuklarını çok sevmesine ragmen büyük oğluma da kötü davranıyordu sabır gösteremiyordu azarliyordu.Sonra üzülüp kendini affettirmek için bin takla atıyordu .Bi nevi bana da öyleydi önce kızıyor bağırıyor susmuşsam eger snra gelip gönlümü almaya çalışıyordu.Ben hangi sağlıklı birliktelik için devam ettirecektim ki bu birlikteliği .Sükunet bile yeterdi aslında idare etmek için ama hergun onun çağlayan sesi çok yordu beni.Huzurla bi akşam çay içmekti oysa herşeyden önce istediğim.
Babası öyle idi bu adamın.Böyle büyütmüş .Çok severmiş babası ama çoğu zaman şiddet göstermiş .
Onun için üzülüyorum .Keşke onu iyilestirebilseydim .Bundan sonra ki hayatı çok daha zor olacak bu şekil hic bir insanla mutlu olamaz .Yada ben işlemeyi bilemedim kocamı bilmiyorum .
Yine aklıma gelenleri öyle yazmaya başladım.Teşekkür ederim kimseye anlatamazken siz okudunuz beni .Yorum atsaniz da atmasanız da birilerinin beni okuduğunu hissetmek bile depresif bi ruh hali için iyileştirici bi ilaç gibi geliyor .
Bugün gidip davamı açtım .Tabi ki üzgünüm ancak kendim için kendi değerim için ilk defa yıllar sonra birşey yaptım .Güçlü kadın ruhum sanki yeniden canlandı .Ben elimde gelen herşey yaptım ötesi kaderin ötesi.
Yalnız şunu anladım kızlar karşıda ki insana değerini öğreten yine kendisi.Bu ilişkiyi bu hale biraz da ben getirdim saygısını yitirdiğinde dur demeyi bilmedim içinden geldiği gibi yaşadım herşeyi .Öyle olmamalıymış .Keşke öyle olsa insanlar ama...Ağır ödedim bedelini ancak hic birşey için geç değil .Toparlanacagim inşallah.Benim gibi yaşayanlar toparlaniriz ya. Hayat yaşamayı bilene hala kuş cıvıltıları ve güneşle hala çok güzel.
Yasimi tutuyorum kabul ama inanıyorum zindandan çıktım güneşimi yeniden dogduracagim .
Son düzenleme: