Yıldığınız için böyle düşündüğünüzü varsayıyorum. Çoçuğunuzun velayetini vermek bence doğru değil. Kayınvalidem de eşinden boşanırken eşimi beş yaşında babasına bırakmış. Babaanne bakmış, akşam da babasında kalmış, anne hafta sonları almış ama hiç mi hiç sağlıklı olamamış. Eşimin çocukluk travmaları ile uğraşmak bana kaldı evlenince. Annesi ile arası çok soğuk ve mesafeli. Emeklilik yaşına geldik eşim daha yeni yeni kendine geldi.
Küçücük çocuk o aklıyla annem beni istemiyor diye düşünebilir, eşiniz tekrar evlenirse tamamen babaanneye kalacaktır ve bir de baba travması olacak.
Akşamları yemekti falan geçiyor diyorsunuz ama okula başladığında akşamları gelip sevincini, üzüntüsünü, heyecanlarını annesi ile paylaşması bağınızı derinleştirecektir. Diğer türlü hafta sonları beraberliği bir çocuğun anne ihtiyacını asla karşılamayacaktır.
Anne, babadan farklı. Doğarken anneden kopmak, memeden ayrılmak bile travma iken fiziksel olarak ayrı kalmak çoçuğunuzun ruhsal sağlığını altüst edecek.
Çoçuğunuz sizinle olsun, akşamları siz iyi geceler dileyin, sevinçlerini, üzüntüsünü sizinle paylaşsın. Babaanne yine siz işteyken baksın ama bırakmak çok çok büyük yanlış olacak. Çok üzüldüm
