• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

VELAYETİ BABAYA BIRAKMAK

Sorun yok o zaman. 10 kişi evladımı vermem der 1 kişi çıkar iyi yapmışsın oh der siz de rahatlamış olursunuz o halde ☺️
Amac rahatlamak diyerek bunu bukadar basite indirgemeniz.Birsey diyemem tabiki.Rabbim kimseyı sınamasın ikilemlerle zor kararlarla.Iyigunler
 
Valla genelde çok kabul görmeyen bir olay bu.Bana kalırsa insan mecbur olmasa evlatlarının iyiliğini düşünmese niye yapsın çok zor bir anne için.Tabi bu bilerek bırakıp gidenleri kapsamıyor keyfi olanları.Ama mecburiyet olamaz yani linç edilecek zaten çocuklarından ayrı kalmanın acisini yaşayacak bir kadını daha çok incitmenin bir manasi yok.Ona bakarsak hem anne hem babanın hiç ilgilenmedigi yada sokağa attığı yada evde kavga dayak dövüş olduğu cocuklarin durumu çok çok daha vahim.Sizede çok üzüldüm ama eski eşiniz kötü bir koca ama iyi bir baba ise biliyorsanız ki çocuklara iyi bakar sizde sık sık görür ve zamanı gelip şartlar olgunlaşınca alabilirseniz niye olmasın.Durumunuzu bilmiyorum inşallah kısa bir süre için olur.Evet etrafımda anneden çok daha iyi annelik yapan babalar var az sayıları ama var.
Tesekkur ederim 🙏
 
Tamda foruma girdigimde bir konuya denk geldim "Babalarinin cocuklarini aramamasi " 17 gundur aramiyormus.
Sebep tamda bu degilmi zaten.
 
Merhaba herkese toplu cevap vereyim.
Guzel arkadaslik ettigimiz ama evet kadin olarak var olmadigim ve iki kez aldatildigim ,disardan muhtesem gorunen bir evlilikti bizimki. Ve bosandik ,yine o istedi ve bukez cok keskindi karari.Ben ailem dagilmasin istedim razı geldim icimdeki yanlizliga. Ama o vazgecmedi.Maddi manevi neyim varsa koydum ortaya.Ama en basit isteklerim icin bile yapamam dedi.Ornegin arada basbasa yemek yemeyi istemek gibi.Neyse bitti gitti
Ben ozel sektordeyim ve isim geregi 2 aksam gun olamiyorum evde ve cok yogun calisiyorum.Isimiz mudurun iki dudagi arasinda neyazikki.
Bosanma suresince 4 ay benimleydi cocuklarim ama neredeyse her aksam mac izlerken,top oynarken,yada ders vs hep babalarını aradılar evde.Ben duygusal ihtiyaclarini ve ve evin duzenini saglardim ,oda hep iyi bir baba oldu ve guzel eglenceli vakit geciriyorlardi.Ama oda yemek temizlik vs beceriklidir.
Bosanma asamasinda herseyi hesaplamak zorunda kaldim duygusal maddi manevi olarak ki istedigimiz nafakayida kabul etmedi.Sonrasi cocuklarlada konusup buna karar verdik. Ve evden valizimle ciktim suan bir duzenim yok,onlarin duzeni bozulmasin babasiz kalmasinlar istedim.Malumunuz erkekler bosandiktan sonra once eşi sonra cocuklarini unutuyor , en iyisi bile.
Ben hergun ariyor,haftaici yemege cikariyorum,oglen aralari haftasonlari ,elimden gelen her an goruyor goruusuyorum.Boylece hem babalari hep yanlarinda,bende 10 dk uzaklarinda ve her firsatta onlarlayim.
Gitse unutacakti bir sure sonra , belki evlenecekti ,hatta yeniden baba olacakti.Bilemiyorum belki yine olur ama cocuklarim ki erkek cocuklar baba modeliyle guveniyle olmali mutlaka,psikologlada surekli goruserek bu karari aldım.
Cevrem yadirgamadi cokta onemli degil cevre.Benimde flört,ozgurluk yada yeniden evlenme niyetim hic yok.Cocuklarima söz verdim bu konuda onlar yolunu cizene dek kimseyi gormeyecekler yanimda.
Zaman ne getirir bilemiyorum belki hatalar anlaşılır ve yeniden aynı çatı altında oluruz hepberaber rabbim bilir.Belki hersey eskisindende iyi olur.
Ama cocuklarim bu karari iyi karsiladilar.Cunku hem babalari her an onlarla ve garanti isi maasi var,hem duzenleri bozulmadi,hemde ben her firsatta onlarla olmaya cabaliyorum.
Neden sordum bu soruyuda sanirim annelik icgudusu ile hala yanlismi dogrumu sorguda yuregim.
Şimdi babaları evlenmesin diye çocukları bırakmış diye düşünenler olur. Siz çocukları alsaydınız, babaları evlenip aylarca görmeseydi babaları sorgulanmazdi doğru düzgün.

Onlu yaşlarda erkek çocukları gayet babalarıyla kalabilir.
Benim 9 yaşındaki kızım işi sebepli birkaç gün babasını görmese, ağlayıp,sızlıyor, babasına kızıyor yarın erken gel eve seni özledim diye. Babalar çocuklar için bostan korkuluğu değildir, öyle olanlar zaten baba olamamıştır.
Sık sık görüşüyormussunuz. Sizin de bir düzeniniz yokken, çocukların babalarıyla kalması anormal bir durum değil bence.

Kendime nasılım diye sormadım demişsiniz. Onu da sorun. Kendinize de vakit ayırın. Hayatınızdan da vazgeçmeyin. Eski eşle barışmak üzerine de hayaller kurmayın derim nacizane.
 
Tamda foruma girdigimde bir konuya denk geldim "Babalarinin cocuklarini aramamasi " 17 gundur aramiyormus.
Sebep tamda bu degilmi zaten.
Aramayan babaya çocuk vermek babaya mı cezâdır çocuğa mı?
Ben çocuk gözünden bakıyorum farkımız bu..
 
Şimdi babaları evlenmesin diye çocukları bırakmış diye düşünenler olur. Siz çocukları alsaydınız, babaları evlenip aylarca görmeseydi babaları sorgulanmazdi doğru düzgün.

Onlu yaşlarda erkek çocukları gayet babalarıyla kalabilir.
Benim 9 yaşındaki kızım işi sebepli birkaç gün babasını görmese, ağlayıp,sızlıyor, babasına kızıyor yarın erken gel eve seni özledim diye. Babalar çocuklar için bostan korkuluğu değildir, öyle olanlar zaten baba olamamıştır.
Sık sık görüşüyormussunuz. Sizin de bir düzeniniz yokken, çocukların babalarıyla kalması anormal bir durum değil bence.

Kendime nasılım diye sormadım demişsiniz. Onu da sorun. Kendinize de vakit ayırın. Hayatınızdan da vazgeçmeyin. Eski eşle barışmak üzerine de hayaller kurmayın derim nacizane.
Tesekkurler yorumunuza.Simdilik bir kiz arkadasimin evine yerlestim.En kisa zamanda duzen kuracagim insallah ve her firsatta cocuklarimlayim ve hatta babalarina arada hepberaberde olalim eksiklik hissetmesinler dedim.
Ama haklisiniz onunla yeniden demek yerine hayata yeniden tutunmak ve kendim cocuklarim icin mutlu saglikli bir anne olmak istiyorum demeliyim.
Bunu anlamalari zor cunku hep anne cocuklari alir,kendini bin parcaya boler hatta yeniden hayatta kurmaz ,baba bir sure sonra yok olur duzen kurar vs.Kimsede neden demez sorgulamaz.Buda toplumun kadina yukledigi baska bir sorumluluk ne yazikki.
 
Çocuklar için en sağlıklısı anne ve babanın 'bir arada ve anlasabildikleri' senaryo. Boşanma durumunda da çocuğun yaşı ve yararı gözetilerek karar verilir. Otomatik, her şart ve koşulda anne alsın demek bana doğru gelmiyor.

Evde kadın figürü lazım, babaanne/hala bakıyor vs denmiş. Arkadaşlar evde erkek figürü de lazım ona bakılırsa. Söylemiştim yorumlarımda oğlumun babası iş için yurtdışına uzun süreli gittiğinde nasıl etkilendiğini. Babanın yokluğundan kaynaklanan sorunlar problem olmuyor, kimse 'kötü' olmuyor. Söyle birkaç haftada bir baba görürse 2 gün oo iyi çocuğuyla ilgileniyor diyoruz. Anne velayeti vermek isteyince vurun abalıya. Anne de insan. Zaten belli yaşa kadar çocuğun çok büyük oranda bakımı, sorumluluğu annede. Çocuk bari büyüdükten sonra baba elini taşın altına soksun bir zahmet.

Çalışan bekar annenin günüyle, çalısan bekar babanın günü farklı mı? Baba neden çocuğu hemen kendi annesine/ablasina/kardeşine postalıyor. Paşalara hem çalışmak hem çocuk bakmak zor geliyor da annenin günahı ne?
Anne psikolojik olarak tükeniyor. Bunu neden kimse görmüyor anlamıyor?
Anne sevgisi, şefkatini yerini baba veremez sadece fiziksel bakım veren olabilir denmiş. Kimse kimsenin %100 ikamesi olamaz. Fakat babalar çocuklarına sevgi göstermekten, güven vermekten acizse de dönsün aynaya baksın bir zahmet.

Şu an TV'lerde dönen rekorlar kıran diziyi biliyorsunuzdur. Neden bu kadar sevildi? Her kadın kendini gördüğü için olabilir mi? Senaryoya göre kadının çocukları 5-7'şer yaş daha küçük olsaydı eminim sevenlerden bazıları çocuklarını ihmal ediyor diye eleştirecekti karakteri. Babaya sıra epeyce sonra gelirdi eminim. Babaanne ve ananeden sonra belki.

Evlerden çıkıp iş hayatına karıştık, ev işlerinin bir kısmını eşimize bir kısmını profesyonellere pasladik diye eşitliği elde etmiş olmadık henüz maalesef.

Evet bir anne; babanın boktan olmasının acısını çocuğu çekmesin, üzülmesin diye kendini paralar. Çocuğuna verilmeyen babalığı telafi etmek icin anneliğini fazla fazla verir. Ama bunu yapmak istemedi, istediyse de yapamadı, eşit ebevenlik talep etti diye de hiçbir kadın tü kaka olmuyor.
Ya gerçekten şu yazdıklarınızda tek düşündüğüm şu oldu . Ebeveynlik bu kadar hesap kitap işi mi? Yani baba evde gerekli sorumluluklarını yapsın da bir insan çocuğuyla ilgili boşandığı zaman ama diğer ebeveyn bekar gibi yaşayacak ama kadın ve erkek henüz eşit değil diye bakıyorsa zaten çocuğu diğer ebeveyne teslim etsin lütfen . Bir çocuğa bakim vereceginiz süre 18 yıl . Bu sorumluluğu almak istemeyen bundan kaçan bosansam karşı tarafa kitlerim diye bakan ebeveyn olmasın.
Evet bir çocuğa evde anne lazım arkadaşım dünya üzerinde yaşayan tüm canlilarda durum böyle . Anne de insan lafı bana acımasızca geliyor mesela . Bu kadar hesap kitap peşine düşen çocuk doğurmasın. Benim çocuğum bosaninca başımdan postalanacak birşey değil . Kadın haklarıyla da bunun alakası yok insan olan doğurduğu çocuğa sahip çıkar . Bunun kadını veya erkeği yok . Babalarda elin taşın altına koysun diye çocuğunu bırakan kişinin anneligini sorgularim . Şartlar ve koşullar farklılık gösterebilir kadın gerçekten çok zorlu şartlardadir düzen kurmak için bırakır . Bunlar ayrı . Benim gözümde çocuğum asla pazarlık konusu değil . Benim annemden ananemden gördüğüm bu .
 
Ya gerçekten şu yazdıklarınızda tek düşündüğüm şu oldu . Ebeveynlik bu kadar hesap kitap işi mi? Yani baba evde gerekli sorumluluklarını yapsın da bir insan çocuğuyla ilgili boşandığı zaman ama diğer ebeveyn bekar gibi yaşayacak ama kadın ve erkek henüz eşit değil diye bakıyorsa zaten çocuğu diğer ebeveyne teslim etsin lütfen . Bir çocuğa bakim vereceginiz süre 18 yıl . Bu sorumluluğu almak istemeyen bundan kaçan bosansam karşı tarafa kitlerim diye bakan ebeveyn olmasın.
Evet bir çocuğa evde anne lazım arkadaşım dünya üzerinde yaşayan tüm canlilarda durum böyle . Anne de insan lafı bana acımasızca geliyor mesela . Bu kadar hesap kitap peşine düşen çocuk doğurmasın. Benim çocuğum bosaninca başımdan postalanacak birşey değil . Kadın haklarıyla da bunun alakası yok insan olan doğurduğu çocuğa sahip çıkar . Bunun kadını veya erkeği yok . Babalarda elin taşın altına koysun diye çocuğunu bırakan kişinin anneligini sorgularim . Şartlar ve koşullar farklılık gösterebilir kadın gerçekten çok zorlu şartlardadir düzen kurmak için bırakır . Bunlar ayrı . Benim gözümde çocuğum asla pazarlık konusu değil . Benim annemden ananemden gördüğüm bu .
Her şey %50 eşit ise analık babalık ben niye tek başıma gebelikte öldüm öldüm dirildim ya fiziksel olarak 😅 babası da yasasaydı keşke adamlar sadece spermi veriyor başka bisey yok gebeliğe dair. Yemeğe temizliğe yardım etti gayet sıkıntı yok bir kez evde yemek yapamadım fiziksel acımı da almalıydı 😒 bu arada boşansak kesinlikle çocuğun velayetini almayı teklif eder iyi bir babadır bakar mı bakar işe götürür getirir çocuğu ama ben gibi olur mu? Olmaz. Adam eline alıyor çocuğu yalap şalap geliyor 🤣 ay ne bileyim ya ben gibi olamıyor çok çabalasa da
 
Ya gerçekten şu yazdıklarınızda tek düşündüğüm şu oldu . Ebeveynlik bu kadar hesap kitap işi mi? Yani baba evde gerekli sorumluluklarını yapsın da bir insan çocuğuyla ilgili boşandığı zaman ama diğer ebeveyn bekar gibi yaşayacak ama kadın ve erkek henüz eşit değil diye bakıyorsa zaten çocuğu diğer ebeveyne teslim etsin lütfen . Bir çocuğa bakim vereceginiz süre 18 yıl . Bu sorumluluğu almak istemeyen bundan kaçan bosansam karşı tarafa kitlerim diye bakan ebeveyn olmasın.
Evet bir çocuğa evde anne lazım arkadaşım dünya üzerinde yaşayan tüm canlilarda durum böyle . Anne de insan lafı bana acımasızca geliyor mesela . Bu kadar hesap kitap peşine düşen çocuk doğurmasın. Benim çocuğum bosaninca başımdan postalanacak birşey değil . Kadın haklarıyla da bunun alakası yok insan olan doğurduğu çocuğa sahip çıkar . Bunun kadını veya erkeği yok . Babalarda elin taşın altına koysun diye çocuğunu bırakan kişinin anneligini sorgularim . Şartlar ve koşullar farklılık gösterebilir kadın gerçekten çok zorlu şartlardadir düzen kurmak için bırakır . Bunlar ayrı . Benim gözümde çocuğum asla pazarlık konusu değil . Benim annemden ananemden gördüğüm bu .
Bence de 'insan' olan çocuğuna sahip çıkar. Benim itirazım bu insanlığın her zaman anneden beklenmesine. Zaten elli kadından biri belki çocukları babaya veriyor. Onu da taşlamak bence acımasızlık. Anne de insan bence evet. Anne iyi olmazsa cocuğa ne faydası olabilir? Kimin maddi manevi iyilik hali daha yüksekse, kim çocuğa daha faydalı olabilecekse cocuk onunla kalabilir tekrar söylüyorum ki eğer yaşı da uygunsa. Anne çocuğu olduktan sonra istekleri, duyguları, hevesleri otomatik olarak ölen bir canlı değil. Herkes koca arar, sevgili arar o yüzden çocuğu başından atmak ister gibi bir sürü sığ senaryo yazmış da. O kadar basit değil mesele. Anne o güne kadar yapamadığı, ertelediği birçok şeyi yapmak için de kendine alan açmak isteyebilir. Bir tarafa velayet vermek demek çocuğu terkedip gitmek anlamına gelmiyor. Ülkedeki en iyi liseler yatılı öğrenci kabulü yapiyor. 14 yaşında çocuklar kendilerine hayat kuruyor. En en iyi ihtimalle evlerine haftasonları geliyorlar. Yatılı okulda kalabilecek yaştaki bir çocuk babasıyla da kalabilir herhalde.

Çocuk anne için postalanacak bir şey değil. Ama baba için postalanabilir mi? Normal mi? Baba boşandıktan sonra ister evlensin, ister evlenmesin. Ne yaparsa yapsın. Sorun bekar gibi yaşaması değil. Çocuksuz gibi yaşaması. Bekar gibi yaşasın tabi. Ama bekar baba gibi yaşasın.

'Baba evde gerekli sorumluluğunu yapsın da', 'bu kadar hesap kitap peşine düşen çocuk doğurmasın' bu ifadeler birincil sorumluluğu anneye yüklüyor. Olabilir sizin fikriniz. Saygı duyuyorum. Ama ben böyle düşünmüyorum. Bu sorumluluk bana göre iki kişiliktir, ortaktır, eşittir. Nasıl ki ilgisiz, kötü babaların açığını anneler kapatıyor. Eğer anne de kötü ise baba annenin açığını kapatsın. Çocuğu babaya veren o berbat (!) annenin açığını o muhteşem (!) baba kapatsın. Zaten toplumun yüzde kaçı sanki.

Esimle ayrı degilim.Çocuğumu babaya vermedim. Aksine babası bana verdi bi süre:D Olur da yarın bir gün verirsem ve anneliğim sorgulanırsa o zamana kadar yaptıklarımla eminim eşimden daha geçer not alırım.
 
Ya gerçekten şu yazdıklarınızda tek düşündüğüm şu oldu . Ebeveynlik bu kadar hesap kitap işi mi? Yani baba evde gerekli sorumluluklarını yapsın da bir insan çocuğuyla ilgili boşandığı zaman ama diğer ebeveyn bekar gibi yaşayacak ama kadın ve erkek henüz eşit değil diye bakıyorsa zaten çocuğu diğer ebeveyne teslim etsin lütfen . Bir çocuğa bakim vereceginiz süre 18 yıl . Bu sorumluluğu almak istemeyen bundan kaçan bosansam karşı tarafa kitlerim diye bakan ebeveyn olmasın.
Evet bir çocuğa evde anne lazım arkadaşım dünya üzerinde yaşayan tüm canlilarda durum böyle . Anne de insan lafı bana acımasızca geliyor mesela . Bu kadar hesap kitap peşine düşen çocuk doğurmasın. Benim çocuğum bosaninca başımdan postalanacak birşey değil . Kadın haklarıyla da bunun alakası yok insan olan doğurduğu çocuğa sahip çıkar . Bunun kadını veya erkeği yok . Babalarda elin taşın altına koysun diye çocuğunu bırakan kişinin anneligini sorgularim . Şartlar ve koşullar farklılık gösterebilir kadın gerçekten çok zorlu şartlardadir düzen kurmak için bırakır . Bunlar ayrı . Benim gözümde çocuğum asla pazarlık konusu değil . Benim annemden ananemden gördüğüm bu .
Sonuna dek katılıyorum.

Ben hayatım boyunca "babasının kızı/ babasının asker arkadaşı" diye tabir edilen kız çocuklarından oldum, ergenliğim annemle çatışmakla geçti, ve hala annemle karakter olarak çok zıtızdır. Babamla ergenliğimde kimsenin konuşamayacağı konuları konuşur, okulda bir olayım olsa onu arar, onla eğlenir annemi sıkıcı ve kuralcı bulurdum. Fakat o deli yaşlarda bile annem anneannemin hastalığı için ben lisedeyken 1 hafta şehir dışına gittiğinde yine babamla çok eğlenmeme ve yalnız hissetmeme rağmen annemin evde olmamasının verdiği soğukluğu çok net hatırlıyorum. Erkek kardeşim var, eşim var onlar da aynı fikirde kendi deneyimlerinden yola çıkarak.

Eşitlik altında bunu kabul etmemek bence kadını yüceltmiyor. Annelik kesinlikle baba ile aynı olamaz. Doğuma giden süreçte bile o canlı kadında büyüyor, gelişiyor.

Farklılıklar içinde de eşit olabiliriz. Hep söylediğim bu. Erkeklerin fiziksel güçlerinin bizimle eşit olmadığını hepimiz kabul ediyoruz, mesela eve gelen damacanayı eşimin takması beni zayıf yapmıyor. Çocuğumun da bana ihtiyaç duyması, hayat boyu benimle olması eşimi zayıf ya da kötü yapmaz. Eşitlik olarak benim damacanayı yüklenmemle eşimin emzirmeye kalkması benim için aynı saçmalık.

İnsan olarak bu açıdan bakmıyorsak anne ya da baba olmamayı da seçebiliriz.
 
Her şey %50 eşit ise analık babalık ben niye tek başıma gebelikte öldüm öldüm dirildim ya fiziksel olarak 😅 babası da yasasaydı keşke adamlar sadece spermi veriyor başka bisey yok gebeliğe dair. Yemeğe temizliğe yardım etti gayet sıkıntı yok bir kez evde yemek yapamadım fiziksel acımı da almalıydı 😒 bu arada boşansak kesinlikle çocuğun velayetini almayı teklif eder iyi bir babadır bakar mı bakar işe götürür getirir çocuğu ama ben gibi olur mu? Olmaz. Adam eline alıyor çocuğu yalap şalap geliyor 🤣 ay ne bileyim ya ben gibi olamıyor çok çabalasa da
Öncelikle sağlıkla büyütün bebeğinizi💕Haklısınız işin fiziksel kısmı komple bizde. İlk birkaç yıl da gerek emzirme gerek çocuğun duygusal ihtiyacı sebebiyle yine anneler ön planda olduğu için ilerleyen yıllarda babaların daha fazla sorumluluk alması gerekiyor bana göre:D
Şu an babası belki sizin yeriniz tutamaz. Ama zamanla siz olmadan da günler geçirebilmeliler. Yoksa çok yıpranırsınız bence. Ha derseniz ki hayır ben her türlü üstesinden gelirim. Olabilir tabi ki herkesin kendi fikri, yaşam biçimi. Herkes kendi anneliğini özgürce yaşıyor zaten.
 
Çocuklar için en sağlıklısı anne ve babanın 'bir arada ve anlasabildikleri' senaryo. Boşanma durumunda da çocuğun yaşı ve yararı gözetilerek karar verilir. Otomatik, her şart ve koşulda anne alsın demek bana doğru gelmiyor.

Evde kadın figürü lazım, babaanne/hala bakıyor vs denmiş. Arkadaşlar evde erkek figürü de lazım ona bakılırsa. Söylemiştim yorumlarımda oğlumun babası iş için yurtdışına uzun süreli gittiğinde nasıl etkilendiğini. Babanın yokluğundan kaynaklanan sorunlar problem olmuyor, kimse 'kötü' olmuyor. Söyle birkaç haftada bir baba görürse 2 gün oo iyi çocuğuyla ilgileniyor diyoruz. Anne velayeti vermek isteyince vurun abalıya. Anne de insan. Zaten belli yaşa kadar çocuğun çok büyük oranda bakımı, sorumluluğu annede. Çocuk bari büyüdükten sonra baba elini taşın altına soksun bir zahmet.

Çalışan bekar annenin günüyle, çalısan bekar babanın günü farklı mı? Baba neden çocuğu hemen kendi annesine/ablasina/kardeşine postalıyor. Paşalara hem çalışmak hem çocuk bakmak zor geliyor da annenin günahı ne?
Anne psikolojik olarak tükeniyor. Bunu neden kimse görmüyor anlamıyor?
Anne sevgisi, şefkatini yerini baba veremez sadece fiziksel bakım veren olabilir denmiş. Kimse kimsenin %100 ikamesi olamaz. Fakat babalar çocuklarına sevgi göstermekten, güven vermekten acizse de dönsün aynaya baksın bir zahmet.

Şu an TV'lerde dönen rekorlar kıran diziyi biliyorsunuzdur. Neden bu kadar sevildi? Her kadın kendini gördüğü için olabilir mi? Senaryoya göre kadının çocukları 5-7'şer yaş daha küçük olsaydı eminim sevenlerden bazıları çocuklarını ihmal ediyor diye eleştirecekti karakteri. Babaya sıra epeyce sonra gelirdi eminim. Babaanne ve ananeden sonra belki.

Evlerden çıkıp iş hayatına karıştık, ev işlerinin bir kısmını eşimize bir kısmını profesyonellere pasladik diye eşitliği elde etmiş olmadık henüz maalesef.

Evet bir anne; babanın boktan olmasının acısını çocuğu çekmesin, üzülmesin diye kendini paralar. Çocuğuna verilmeyen babalığı telafi etmek icin anneliğini fazla fazla verir. Ama bunu yapmak istemedi, istediyse de yapamadı, eşit ebevenlik talep etti diye de hiçbir kadın tü kaka olmuyor.
İsteyip yapamamışta olabilir evet.
Kadın anne olunca mükemmel olmuyor, insani özellikleri, hevesleri, zayıflıkliklari uçup gitmiyor.
Özellikle belli bir yaş üstü çocuklar, onların da isteğine bağlı olarak babayla yaşayabilir gayet.
Bir çocuk için babası neden bu kadar kolay vazgeçilir olsun?
Babaligin bu kadar yok sayılmasını anlamıyorum.
Kadınların çoğunluk kısmı çocukları bırakmıyor zaten ama o süreçteki bocalamalari bile hoş görülmüyor çoğunlukla.
Robot gibi yaşaması bekleniyor, en çokta kadınlar tarafından.
Babaannemin kadın kısmı şunu yapmaz,bunu yapmaz düşüncelerinde çok farklı değil hala durduğumuz nokta.
Velayeti geçtim, cocuklarin hafta sonu, tatil gibi zamanlarda dahi babaya verilmesini yanlış bulanlar var. Hele evliyse zaten adamın eşiyle olan evine çocuk götürmesi ne münasebet, otelde kalmali bir plan düşünmeli baba.

Ben etrafımda annelik konusunda rahat olarak bilinirim. Babalarıyla çocuklarım çok vakit geçirirler, memlekete gidip kalırlar bir hafta, on gün. 4 yaşından beri olan bir durum bu.
Hiç bensiz yapamazlar kafasında olmadım. Bana bir şey olsa, boşanma durumumuz olsa gözüm arkada kalmaz. Velayet vermem ama babalari yokmuş gibi de davranmam. Bu kadar annesiz olmaz, babada kim bakış açısını doğru ve sağlıklı bulmuyorum.
 
Son düzenleme:
Merhaba
Cocuklarının velayetini babalarına bırakan anneler varmı acaba ?
Vardir illa ama ben ölsem bırakmam yani gözümden sakindigim evladımı başka insanlara asla emanet etmem yaşları büyüktür 18 i gecmistir sorarım babanda mi kalmak istiyorsun bende mi diye ama küçükse asla bırakılmamalı kimse sizden iyi bakamaz sonuçta normal bir anne iseniz tabi
 
Sonuna dek katılıyorum.

Ben hayatım boyunca "babasının kızı/ babasının asker arkadaşı" diye tabir edilen kız çocuklarından oldum, ergenliğim annemle çatışmakla geçti, ve hala annemle karakter olarak çok zıtızdır. Babamla ergenliğimde kimsenin konuşamayacağı konuları konuşur, okulda bir olayım olsa onu arar, onla eğlenir annemi sıkıcı ve kuralcı bulurdum. Fakat o deli yaşlarda bile annem anneannemin hastalığı için ben lisedeyken 1 hafta şehir dışına gittiğinde yine babamla çok eğlenmeme ve yalnız hissetmeme rağmen annemin evde olmamasının verdiği soğukluğu çok net hatırlıyorum. Erkek kardeşim var, eşim var onlar da aynı fikirde kendi deneyimlerinden yola çıkarak.

Eşitlik altında bunu kabul etmemek bence kadını yüceltmiyor. Annelik kesinlikle baba ile aynı olamaz. Doğuma giden süreçte bile o canlı kadında büyüyor, gelişiyor.

Farklılıklar içinde de eşit olabiliriz. Hep söylediğim bu. Erkeklerin fiziksel güçlerinin bizimle eşit olmadığını hepimiz kabul ediyoruz, mesela eve gelen damacanayı eşimin takması beni zayıf yapmıyor. Çocuğumun da bana ihtiyaç duyması, hayat boyu benimle olması eşimi zayıf ya da kötü yapmaz. Eşitlik olarak benim damacanayı yüklenmemle eşimin emzirmeye kalkması benim için aynı saçmalık.

İnsan olarak bu açıdan bakmıyorsak anne ya da baba olmamayı da seçebiliriz.
Kısım kısım haklısınız. Kimse çocuğun anneye ihtiyacı yok demiyor, süt bebeği babaya verilsin ya da anne velayeti babaya versin haftalarca, aylarca çocuğuyla görüşmesin demiyor. Neden olmasın deniyor.
Anneniz anneannenizin yanına gittiğinde oluşan soğukluğu ben de babam köye gittiğinde hissederdim mesela. Her akşam aynı saatte kapının çalmaması, o nefret ettiğim haber programlarının izlenmemesi bile üzücü gelirdi. Aynı şekilde eşim yurtdışındayken arkadaşlarımızla ailecek görüştüğümüzde oğlumun babasının eksikliğini hissedip arkadaşlarımızın eşlerine yaklaşmaya çabalaması da başta çocuğum sonra da benim için çok üzücüydü. Kendimden yaşça epey küçük bir kardeşim var. Onun doğumundan birkaç yıl sonra babam emekli oldu ve başka ailevi sebeplerden bizden aylarca uzak kaldığı oldu. Köye daha fazla gitmesi gerekti vs vs. Maalesef bu da kardeşimin psikolojisini kötü etkiledi. Aralarındaki bağ, bizim babamla sahip olduğumuz bağla oldukça farklı. Herhangi bir ebeveynin yokluğu çocukları etkiler.

Benim burada karşı çıktığım şey annenin rolünün aşırı derecede yüceltilip babanınkinin de önemsizleştirilmesi. Babanın yokluğunun 'kabul edilebilir' bulunup, annenin velayeti babaya vermesinin çocuğuyla sürekli görüşmesi halinde bile 'dünyanın en büyük kötülüğü' olarak görülmesi.
 
Öncelikle sağlıkla büyütün bebeğinizi💕Haklısınız işin fiziksel kısmı komple bizde. İlk birkaç yıl da gerek emzirme gerek çocuğun duygusal ihtiyacı sebebiyle yine anneler ön planda olduğu için ilerleyen yıllarda babaların daha fazla sorumluluk alması gerekiyor bana göre:KK70:
Şu an babası belki sizin yeriniz tutamaz. Ama zamanla siz olmadan da günler geçirebilmeliler. Yoksa çok yıpranırsınız bence. Ha derseniz ki hayır ben her türlü üstesinden gelirim. Olabilir tabi ki herkesin kendi fikri, yaşam biçimi. Herkes kendi anneliğini özgürce yaşıyor zaten.
Teşekkür ederim hepimizin evladı için inşallah ☺️🥰🙏🏻
Ben çocuğumun benimle yasamasını isterim her zaman ama baba da bakıcıydı okuldu destek olabilir çocuğumun hayatımda ayak bağı olmasını düşünemem çok düşünerek yaptım içimde hiç annelik yoktu 🤭 bir ömür benimle olacak bunu kaldırır mıyım diye çok düşündüm karar verdim.. elbet babayla birebir vakit geçirecekler zaten ben istemesem bile erkek çocuğu babamla erkek erkeğe takılcaz derler bana dilediği gibi gidip kalabilir ayrılmış olsakta işte komple verme kısmı içime hiç sinmeyen bir durum benim 🙏🏻🙏🏻
 
Bence de 'insan' olan çocuğuna sahip çıkar. Benim itirazım bu insanlığın her zaman anneden beklenmesine. Zaten elli kadından biri belki çocukları babaya veriyor. Onu da taşlamak bence acımasızlık. Anne de insan bence evet. Anne iyi olmazsa cocuğa ne faydası olabilir? Kimin maddi manevi iyilik hali daha yüksekse, kim çocuğa daha faydalı olabilecekse cocuk onunla kalabilir tekrar söylüyorum ki eğer yaşı da uygunsa. Anne çocuğu olduktan sonra istekleri, duyguları, hevesleri otomatik olarak ölen bir canlı değil. Herkes koca arar, sevgili arar o yüzden çocuğu başından atmak ister gibi bir sürü sığ senaryo yazmış da. O kadar basit değil mesele. Anne o güne kadar yapamadığı, ertelediği birçok şeyi yapmak için de kendine alan açmak isteyebilir. Bir tarafa velayet vermek demek çocuğu terkedip gitmek anlamına gelmiyor. Ülkedeki en iyi liseler yatılı öğrenci kabulü yapiyor. 14 yaşında çocuklar kendilerine hayat kuruyor. En en iyi ihtimalle evlerine haftasonları geliyorlar. Yatılı okulda kalabilecek yaştaki bir çocuk babasıyla da kalabilir herhalde.

Çocuk anne için postalanacak bir şey değil. Ama baba için postalanabilir mi? Normal mi? Baba boşandıktan sonra ister evlensin, ister evlenmesin. Ne yaparsa yapsın. Sorun bekar gibi yaşaması değil. Çocuksuz gibi yaşaması. Bekar gibi yaşasın tabi. Ama bekar baba gibi yaşasın.

'Baba evde gerekli sorumluluğunu yapsın da', 'bu kadar hesap kitap peşine düşen çocuk doğurmasın' bu ifadeler birincil sorumluluğu anneye yüklüyor. Olabilir sizin fikriniz. Saygı duyuyorum. Ama ben böyle düşünmüyorum. Bu sorumluluk bana göre iki kişiliktir, ortaktır, eşittir. Nasıl ki ilgisiz, kötü babaların açığını anneler kapatıyor. Eğer anne de kötü ise baba annenin açığını kapatsın. Çocuğu babaya veren o berbat (!) annenin açığını o muhteşem (!) baba kapatsın. Zaten toplumun yüzde kaçı sanki.

Esimle ayrı degilim.Çocuğumu babaya vermedim. Aksine babası bana verdi bi süre:D Olur da yarın bir gün verirsem ve anneliğim sorgulanırsa o zamana kadar yaptıklarımla eminim eşimden daha geçer not alırım.
Anlamadığınız şey ne biliyor musunuz benim için babasının babalık yapıp yapmaması mesele değil . Boşandığım anda benin için o adam el . Sorumlulukları benimle esitmis kideğilmiş bu benim derdim olmaz . Sadece çocuğum babasından dolayı yara almasın isterim . Sizi alıntılamamin nedeni de genellikle benim söylediklerimi alıp konuyu kadın haklarına bağlamaniz.

Kadın ve erkek eşitligiyle bir çocuğun annesinden ayrı kalmasinin ne alakası var? Yani bu konu benim için o kadar diğer konuların üzerinde ki kadının da ihtiyacı varmış o da insanmış bilmem ne bunlar bana ıvır zıvır geliyor . Ebeveyn olmak zaten dünyevi birçok ihtiyacını geri plana atıp bir çocuğa emek vermek demek . Bunun farkında olup hakkıyla yapabilecek olan çocuk sahibi olmalı. Evet dediğim gibi birinci sorumluluğu anneye yüklüyorum çünkü benim çevremde boşanan kadınlar hep çocuklarıni almış anneler .
 
Sonuna dek katılıyorum.

Ben hayatım boyunca "babasının kızı/ babasının asker arkadaşı" diye tabir edilen kız çocuklarından oldum, ergenliğim annemle çatışmakla geçti, ve hala annemle karakter olarak çok zıtızdır. Babamla ergenliğimde kimsenin konuşamayacağı konuları konuşur, okulda bir olayım olsa onu arar, onla eğlenir annemi sıkıcı ve kuralcı bulurdum. Fakat o deli yaşlarda bile annem anneannemin hastalığı için ben lisedeyken 1 hafta şehir dışına gittiğinde yine babamla çok eğlenmeme ve yalnız hissetmeme rağmen annemin evde olmamasının verdiği soğukluğu çok net hatırlıyorum. Erkek kardeşim var, eşim var onlar da aynı fikirde kendi deneyimlerinden yola çıkarak.

Eşitlik altında bunu kabul etmemek bence kadını yüceltmiyor. Annelik kesinlikle baba ile aynı olamaz. Doğuma giden süreçte bile o canlı kadında büyüyor, gelişiyor.

Farklılıklar içinde de eşit olabiliriz. Hep söylediğim bu. Erkeklerin fiziksel güçlerinin bizimle eşit olmadığını hepimiz kabul ediyoruz, mesela eve gelen damacanayı eşimin takması beni zayıf yapmıyor. Çocuğumun da bana ihtiyaç duyması, hayat boyu benimle olması eşimi zayıf ya da kötü yapmaz. Eşitlik olarak benim damacanayı yüklenmemle eşimin emzirmeye kalkması benim için aynı saçmalık.

İnsan olarak bu açıdan bakmıyorsak anne ya da baba olmamayı da seçebiliriz.
Gerçekten anlamadigim kisim şu bir insan çocuğunu neden karşı tarafa atıp biraz da o ebeveynlik yapsın der. Büyük konusmakta istemiyorum çevremde de örneğini görmedim . Benim için bu dünyadaki en büyük eziyet çocuğumdan ayri kalmak olur
 
Back
X