Yine ben. Artik eşimle konusamiyorum kaygilarimdan bıktı.
Özet geçiyorum ogluma hamile kaldım cocuk odali eve taşındık,riskli diye işten ayrıldım hepsi oglum içindi. Ev rutubetli çıktı,işsizlik yordu stresli 1 hamilelik geçirdim. 17si nde oglum doğdu sezeryan la. Ameliyata girene kadar heyecan vardi. Çıkıpta ayağa kaldirilirken canım yanında hayat durdu benim için. Hele ki 1 gunde ağrılarım zirvedeyken eve çıkınca sağa sola dönüp emzirmem istenince neye uğradığımı şaşırdım.
Tipi de battı gözüme çektiğim sancı da.
Sonra oglum yogumbakima alındı emziremedigim icin. O gün ayaklandim. Onu yigunbakimda yüzüstü eli.kolu bağlı görünce aklım gitti. Ve benden eve dönüp ona sut sagmam istendi. Sütüm geldi o gece. Ertesi gün taburcu olduk ama bir kasvet birakmadi peşimi. Hava kapalı gibi gökyüzümde. Sanki yarım kalacakmisim bir aksilik cikacakmis gibi. Oğlum sarilik hala,üstüne gobek bagi kanıyor. Şimdi de kusmasi başladi. Dün 30 dk hastaneye bebek arabasıyla yürümek zorunda kaldık o zaman usutmus olmalı. Biri beddua etmiş gibi. Ben mutsuz oglum hasta.evde matem havası. Devamlı resmini çekiyorum. Yüzüne bakıp aciyarak ağlıyorum. Eşimin izni de bitiyor haftaya bugün isbasi yapacak. Başıma geleceklerden çok korkuyorum. Tedaviyle bu kasveti atacagima inanmıyorum artık. Sanki hissediyorum bişeyleri ve benim 6.hissim çok kuvvetlidir.
