Ya yazmadan geçemiycem belki size destek olur.
İlk doğumun çok zorlu geçti oğlum 4 kilo üstüydü. Normal Doğum iyidir şöyledir böyledir dedikleri için kendimi normal Doğum yapmak zorunda hissettim. Nerdeyse 24 saat sancı ve ıkınma sonunda oğlumu doğurdum. Burayı hızlı geçiyorum. Fazla ıkındığım için 1 hafta 10 gün büyük çişimi altıma yaptım. Epiyoztemi kesiği çok fazlaydı. Çoook zorlandım. Doğum yapalı 10 dk olmuş tam dinleneceğim diyorum kalk emzir diyolar, yarım saat uyuyum diyorum bebek ağlıyor aranıyor kalk emzir diyolar, yemek geldi 24 saatten fazla olmuş bişey yemeyeli tam çorba içiyorum daha doğru düzgün oturamıyorum bile yine emzir diyolar, emzir, emzir, emzir... neyse eve geldik iki gün geçti baktım çocuk sarardı sarılık dedim yok dediler eşimi aldım gittim doktor dediği sarılık yatış yaptılar bi iki günde orda kaldık. Kendime bile zor bakıyorum düşün artık. Geldik eve çocuğun pişiği ilerlemiş mantar olmuş bide ona kortizonlu bi sürü krem kullandık. Zar zor emziriyorum bi dolu kusuyor. Aynada kendime bakıyorum kilolu buruş buruş karın offff ne günlerdi. Ne ağladım, evden kaçmak istedim, tamam emzirme yok mama vercem dedim yapamadım içim el vermedi.
Derken öyle böyle düzeldim. Günden güne daha iyi oldum. Her fırsatta bebeğimi kucağıma aldım. Nasıl rahat ediyorsam öyle davrandım. Bana kötü gelen herkesi herşeyi yok saydım. Doğumdan 3 gün sonra herkes kendi evine gitti. Eşim işe gitti. Bebeğimle baş başa kaldım. Bakamam sandım. Baktım. Kilo almıyo dedim aldı vs vs ... böyle böyle vakit geçti. Şimdi 4 yaşında ikinci çocuğumu 4 ay önce doğurdum. İki çocuğumda gayet sağlıklı çok şükür.
Ama şimdiki aklım olsa destek alır bu süreci daha rahat atlatırdım. Yani destek almanız lazım kesin net.