vicdan azabı çektiğiniz bi şey var mı?

Boşanma dönemimde...
Ailemi,en sevdiğim arkadaşımı çok incittim,çok üzdüm.
Hep kavga halindeydim.
Aslında hiç bir suçları yoktu ama tüm hıncımı onlardan çıkardım.
Çok arkadaşımı kaybettim bu yüzden.
Giden gitti artık kalan sağlar benimdir.
 


kim öğretecek kedilere hayat bilgisini
ki hayatlarıyla ödemekteler bir yandan öbür yana geçmeyi
demiş şair.
 
ben de çocukken çok karınca ezmişimdir nasıl yaptım diye düşünürüm şimdi onların canının acıyacağını hiç düşünmezdim ne zaman ki annem gördü kızdı bi daha yapmamıştım

bi vicdan azabım da erkek kardeşimle hiç ilgilenmedim hep kız kardeşimle vakit geçirirdik onu aramıza almazdık odadan atardık o da üzülür ağlardı ama yaşı 17 oldu kız kardeşimle olduğu kadar yakın değiliz malesef bağlılığın temelleri çok küçükken atılıyor kardeşlerle yine de 2 3 senedir sorunlarını sorarım yardımcı olmaya çalışırım fikir veririm..çok başına buyruk çok sorumsuz bir çocuk oldu bunda kendimi suçlu hissederim onunla ilgilenemedim aramızda 6 yaş var

lisedeyken babannem harçlık verirdi mesela 20 tl kardeşlerinle paylaş derdi ben 10 tlsini kendime alır kardeşlerime söylemezdim 5er lira verdi derdim:)
 
hayatta tek vicdan azabı duyacağım şey
gerçekten yardıma muhtaç birisine bu insan da olabilir, hayvan da
görmemezlikten gelip arkamı dönmek olurdu
şimdiye kadar hiç yapmadım kendimi zor duruma sokacağımı
imkanlarımın kısıtlı olduğunu bildiğim halde geri durmadım yardım etmekten
maddi anlamda çok zorlansam, çevremden tepki görsem de
çekeceğim vicdan azabının maddiyattan daha kuvvetli ve büyük olduğunu biliyorum
onun için az para ya da hiç para, çok huzur, fazla gönül rahatlığı..
kimseyi de yarı yolda bırakmadım şimdiye kadar
çok bırakılmış olsam da..
sahip olduğum en temiz şey vicdanım
en büyük servetim bundan eminim
 

ben verdiğim bütün kayıplar için üzgünüm.
hiç birini unutmadım.
yenileride korumak için dikkat ediyorum.
kızdığımda kırıldığımda kontrolü,stratejiyi elden bırakmıyorum.
işe yarıyor.
boşanma dönemi suçlayan,akıl veren çok olur.
yanındayım hangi kararı alırsan al diyecek olana ihtiyacımız vardır.
 

bir akrabımız öldü.parasız pulsuz biriydi.elinde olanları satıp savmıştı.cenazesi bir kalabalıktı.herkes şaştı.meğer kim hasta gitmiş.kim muhtaç elindekini vermiş.herekese iyi davranmış.dedikodu,kindarlık onun kitabında yok.ayıp örter kendisi.canım ya.Allah rahmet eylesin.
sizi kutluyorum hanımefendi.insan olabilmek bir acizlik değil bir mutluluk.
 
ben de bi kere eltimin oğluna vurmuştum çok yaramazlık etmişti,çok vicdan azabı çektim,sonra özür diledim kendisinden de annesinden de,hala da ayrı ilgilenirim onunla bu vicdan azabından dolayı
 

süpersin seni tebrik ederim bişey danışmak istiyorum sana,ben hayvanlardan çok korkuyorum oldum olası fobim vardır,kedi,köpek,kuş her türlü hayvandan korkarım ama asla zarar vermedim vermem de...şimdi benim evimin önündeki yolun kenarları sağlı sollu iki tarafı yeşillikli arsa,buralarda sokak köpekleri var..bazen artan yemeklerden,et falan yediysek kemiklerinden o arsalara bırakırım yiyip yemediklerini bilmiyorum..bırakıp gidiyorum sonra bulup yiyebiliyorlar mı bilmiyorum...bir de genelde yemeğimizi evde yemeyiz eşimle kendi işimizi yapıyoruz genelde iş yerinde yeriz yemeği dolayısıyla artan yemek falan olmuyo,onlar için ne yapabilirim? evde falan ne gibi şeyler hazırlayabilirim,yardımcı olabilir misin:26:
 

onlar buluyodur emin ol sadece kat kat torbalara koyup sıkıca bağlama ağızlarını onlar için daha kolay olur
ucuz mamalar var mesala 15 kg 50 lira gibi durumun müsaitse bunlardan alabilirsin
ya da papara yapabilirsin tavuk artıklarını haşlayıp suyuna makarna pirinç vs katarak doyurucu bi yemek yapabilirsin onlara
ben param olmayınca böyle yapıyorum kedilerde köpeklerde yiyebiliyo
evinin önüne ya da onların bulunduğu yerlere temiz yoğurt kaplarıyla su koyabilirsin
kuşlar için buğday pirinç vs atabilirsin çok geldikleri yerlere
aklıma gelenler bunlar
 

evet ben de öyle yapıyorum poşetin ağzını iyice açıp öyle koyuyorum,bulabildiklerine çok sevindimtamam paparayı yapabilirim,kuşları düşünmemiştim onlara da su koyayım çok teşekkür ederim,allah razı olsunn..internette neler görüyorum,okuyorum bunlara kayıtsız kalmak istemiyorum,oturduğum yerden onları bu hallere düşürenlere,izin verenlere beddua etmekle olmuyo,bu bnm için bi vicdan azabıydı,ama bundan sonra onlar için elimden geleni yapıcam,tekrar teşekkürler
 
benim vicdan azabım büyük ve hep aklıma geliyor çok kötü oluyorum Rabbime dua ediyorum, 2 yıl önce biriyle tanışmıştım internetten. yüz yüze görüştük çok ısınmıştım kısa zamanda benden de 5 yaş büyüktü... bir süre sonra facesini kırdım ve öğrendim ki adam evli çıktı üstelik 2 tane de çocuğu varmış. yıkılmıştım resmen, psikolojim bozulmuştu. nefret etmiştim bi anda. adam peşimi bırakmadı, ve ben de görüşmeye devam etmiştim sonra vicdan azabı başladı ben de. cünkü o kadının ve cocuklarının hakkına giriyordum. ve malesef sonradan şunu da öğrendim ki kadın meme kanseri olmuş 4 yıl önce 2 göğsünü de almışlar adam arayışlara girmiş karısından soğumuş. boşanmaya karar vermiş falan ben se bıraktım o kişiyi.düşündükçe çok kötü oluyorum kendimi affetmiyorumk vicdanım çok sızlıyor. Allah beni affetsin
 
kk nın çoğu melekmiş bee:)60 mesaj yazılmış sadece iki-üç tanesi gerçek düşüncesini yazmış,diğerleri kendini övmüş.ne temiz vicdanınız varmış
 
var ve aklıma geldikçe kendime kızıyorum.çocuklarım için yanlış olan bir karar verdim 8 ay önce,çok küçük olmalarına rağmen 3 haftalığına berbat bir kreşe yolladım ve perişan oldu yavrularım.zor toparladım,ruhsal dengeleri bozulmuştu.o 3 haftada yaşadıkları aklıma geldikçe hep suçluyorum kendimi hala benim yüzümden diye
 
18 yaşındayken birini çok üzmüştüm. hala içimdedir kimseyi böyle üzmemiştim... dersimi aldım yani

çok üzenler oldu beni. onların canımı acıttığı kadar yakmadım cAnlarını.... zamana bıraktım

vicdanım rahat benim
 
zadece birtek bir hata yaptim ama visdan azabi hem cekiyor hemde sinirimden cekmiyorum gibi.. neyse anlatiyorum...

Is arkadasim bana cok kotu davraniyordu ve gercekden kotu bir kizdi, bu yuzden ise bile gitmek istemiyordum. Resmen beni bunalima sokmusdu.
Bir gun kahfe hazirlamisdim. 3 bardak duruyordu.. bir tanesinin icinde yuzen bir sey fark ettim..
Alla.. alla bu ne dedim? iyyy sinek dedim!!!!
bu zaten o anda bana bir tafirlar yapiyordu, hic sormayin neyse ben icinden sinegi kasikla alip attim. O bardagida onune uzattim

simdi hem visdan azabi sekiyorum ( Allahdan korktugum icin) hemde obur tarafdan oh olsun cadiya diyorum.
 
kız kardeşımı dövüyordum küçükken zavallım nasıl ağlıyordu, sonra tehtıd edıyordum sakın anneme söyleme daha beter döverım senı dıye

bıde kardeşım 5 yaşında lösemı hastalığına yakalanmıştı tabı o zamanlar herkes perışan oldu hep bütün ılgı onun üstünde kıskanıyordum tam hatırlamıyorum ya 8 ya 9 yaşındaydı

koltukta oturuyor, dığer koltuktan üstüne atlamıştım, kolunu kırdım

kurban olurum nasıl acı acımıştır...





bıde enıştem teyzemı aldatıyor, gördüm sevgılısıyle

ama teyzeme söyleyemıyorum, kadında bı kere sokakta gördük teyzem yanımda sırf pıslık olsun dıye yanıma geldı bı kere görmüştü ya

tanışıyormuşuz gıbı a kafanereyebızoraya nasılsın felan dıye

ne yapacağımı şaşırdım, teyzem anlamasın dıye konuşmaya devam ettım ve teyzem kadını çok sevdı benımde arkadaşım sandı,

ılla tutturdu oturalım çay ıçelım dıye, o yarım saat ölsem daha ıyıydı.... zavallı teyzem hıç bırşeyden habersız o kadınla aynı masada oturdu

bende sesımı çıkaramadım... çok koyar bana bu şımdı herşeyı bılıyor ama çok üzülmüştüm bu duruma.
 
Bende suanda vicdan azabından ölüyorum.. Ben dün muhabbet kuşumun üstüne bastım yanlışlıkla ve gözlerimin önünde 1-2 dakika içersinde öldü canımdan can gitti.. ayakla oyun oynamayı severdi oyüzden hep ayak altına atıyordu kendini oyun için..oyle yaptıgını bildiğim icin hep dikkat ederdim.. Onu ne kadar sevdiğimi bildiği içinde hep bana koşardı yerden.işten geldiğimde bütün gün elimde ayağımda hiç ayrılmazdık.. uçmazdı zaten hiç..Öpmeye kıyamadığım hayvanı dün nasıl oldu da dikkat etmedim üstüne bastım öldürdüm..ogün kafesten cıkmak için bana bağırıyordu normalde dısarıda olmaya alışıktı hep salardım.. Bagırıyor diye kızdım bide ogun ona ama yine de kızdıgım halde saldım.. 5 dakika sonra iceri giren sineği pencereden kovalamak için ileri doğru atıldım dikkatsizce bi baktım ayagımın altında bir hareket bir sıcaklık bağıramadı bile..bana bakışları gözümün önünden gitmiyor bilerek canını yaktım sandı benden uzaklaşmaya calıstı o can havliyle ve 1-2 dakika sürmedi öldü.. şok oldum sevinç kaynağımdı o benim.. onun bana Allah ın bir hediyesi oldugunu düşünür şükrederdim hep varlığına ama sonunda onu ben öldürdüm.. eve geldiğimde ötüşü cıvıltısı oyunları..4 senedir bizimleydi sapasağlam sağlıklı hayvan.. onu ayağımın altında hissetiğim an ölüm anı aklımdan gitmiyor bana bakısları..canının nasıl yandıgı.. kendimi cezalandırmak istiyorum bide kızmıştım ogun ona..ama hala kendi derdindeyim vicdanımı rahatlatma peşindeyim..evde sessizlik var herkes ağlıyor herkesinde acı cekmesine neden oldum nur kuşum yok artık cıvıltı eksik neşe eksik .. bir can aldım yaşadığım acıyı anlatam yüreğim dağlanıyor.. ben o anda dikkatli davransaydım suanda kafesindeki salıncagında uyuyor olacaktı .. beynim kaldırmadığı için bu durumu ara ara baska seyler dusunmeye calsıyorum ama yok olmuyor.. cehennemde gibiyim.. Allah kimseye böyle bir vicdan azabı yaşatmasın..
 
4 kardeşiz..3 erkek tek kız..en büyük abim küçük abime tokat atmıştı hiç suçu yokken hala affedemiyorum..diğer abimide öldüresiye dövmüştü bende küçüktüm nasıl müdahele etmedim diye vicdan azabı çekiyorum hala..hiç gitmiyor gözümün önünden üçümüzde onu hiç affetmedik.şimdi dünya iyisi melek gibi ama içimizdeki sevgiyi öldürdü..biri hiç konuşmuyor onunla..diğer abim ve bende mecburen
 
gerçekten güzel konu olmuş tebrik ederim...
benim de vicdan azabım var hem çok büyük, hiçbişey içimi rahatlatıp vicdan azabı azaltamıyo ne yazık ki ve beni çok etkiliyo şu anda yaşadığım herşeyin sebebinin bu olduğunu düşünüyorum hatta...
19 yaşındayken bi sevgilim vardı, çok iyi anlaşıyoduk, beni çok seviyodu, al üstünde tutuyodu, bir dediğimi iki etmiyodu, Allah yukarıda bi kere bile üzmedi beni... 5,5 sene kadar çıktık sonra ben mezun olup iş bulunca evlenmek istedi (o zamanlar 5. senemize yaklaşmıştık) işte o zaman bana bi dank etti neden bilmiyorum bi anda aslında onu o kadar da sevmediğimi ve evlenmeyi gerçekten çok istemediğimi farkettim... belki sevgim bitmişti, belki baştan beri benim aşk zannettiğim şey arkadaşa duyulan sevgi gibi bişeydi ya da alışkanlık olduğu için düşünmüyodum seviyo muyum sevmiyo muyum diye ama ne zaman evlilik lafı dönmeye başladı evlenince çok mutsuz olacağımı hissettim ama bunu ona söyleyemedim çok seviyodu bunu ona yapamazdım 7-8 ay bu düşüncelerle ilişikime devam ettim ama her geçen gün ondan uzaklaşıyodum ve o bunu hissediyodu, sırf onu üzmemek için nerdeyse evlenecektim ama en son baktım olmuyo dayanamadım ve ayrılmak istedim...
onu çok üzdüm biliyorum çok kırdım çok incittim.... yok yere 7-8 ay onu bu şekilde oyaladığım için ve bu kadar zaman sevgimi tartıp dökmediğim ve bi anda sevmediğimi farkedip onu terkettiğim için çok pişmanım aradan 3 sene geçti ama ben hala vicdan azabından kurtulamıyorum... tek dileğim Allahım onu çok ama çok mutlu etsin, güzel huzurlu bi yuvası olsun, her işi gücü rast gitsin...
 

amin canım,bu yaşında verdiği bir durum olabilir.içinde kasti bir plan olmadıkça.Bu acı tecrübeler sonraki hayatımıza ışık tutsa bari.Empati kurmayı öğrensek.Bir gün karşılarsan mutlaka bu durum için sonrasında üzüldüğünü bildir.Duan gerçek olsun inş.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…