- 3 Ağustos 2012
- 4.882
- 14.186
selam kızlar... yarın sabahın köründe dersim var, vizeler de yaklaşıyo ama yine bir dertleşme ortamı aradığımdan sizlerleyim :))
benim 2 seneye yakın bi ilişkim olmuştu. tam 1 sene önce bugün ayrılmıştık (5 kasım 2011). ben bırakmıştım.
o zaman öss muhabbeti vardı benim. sınava çalışıyorum yazın konuşucaz söz veriyorum falan demiştim. sonra gittim 3 ay sonra başkasına aşık oldum. bu 3 ay içinde onla bunla takıldığını falan anlatıyordu sosyal medyada. sonraki savunması "seni kıskandırmak için yazdım" oldu ama pek inanmıyorum. neden inanmadığımı da anlatıcam.
ben 3 ay sonra başkasına aşık oldum çıkmaya başladık falan. bu 2 sene çıktığım çocuk da sürekli peşimdeydi. ama nasıl bir durumdaydı inanamazsınız. annemi arayıp ağlıyordu yalvarıyordu, abimi arıyormuş eskiden (bunu yeni öğrendim, abim ketumdur bana söylemez), o da yetmedi çıktığım çocuğa bile yağmurdan ayrıl nolursun falan demişti. ama ben hiç umursamadım. çünkü ilişkimiz son zamanlarda felaket kötü gidiyordu ve beni çok üzüyordu. çocuk geçen sene kasım ayından bu yaz sonuna kadar (ağustosa kadar) falan acı çekti. çok kötü durumdaydı ama içim acısa da sevgilim olduğu için ona hiç yardımcı olmadım.
sonra sınav açıklandı. bu 2 sene çıktığım çocukla aynı okuldayım şu anda. şaka gibi
okulda gördükçe sürekli köşe kapmaca oynuyodum. en son kendi haline bıraktım. bi gün böyle kantinde beklerken o arkamdaymış. geldi böyle kokladı uzaktan sanki. gözleri doldu. koşa koşa okuldan çıktı gitti.
sonra akşam konuştuk telefonda. başka biriyle çıkıyormuş. benim de bi telefon sapığım vardı. yeni sevgilisiymiş güya (sevgilisi olduğu bana pek inandırıcı gelmiyor). inandırıcı gelmiyor çünkü okulda hep erkeklerle takılıyor ve hiç görmedim kız arkadaşını. onu tanırım 15 dk boş vakti olsa sevgilisiyle geçirir. neyse bu benim umrumda da değil zaten. bana hala beni sevdiğini, çok özlediğini, başkasıyla olmamı hala hazmedemediğini, 20 yaşında adam okul tuvaletlerinde ağladığını, hiçbi eşyama sevgilisine dokundurtmadığını, fotolarımı atmadığını atılmasına da izin vermediğini, benim onun hayatının aşkı olduğumu ve yerimin çok farklı olduğunu, asla doldurulamayacağını ve kimsenin benim gibi olmayacağını falan söyledi. ben de ona bi daha görüşmicez sadece okulda görünce rahatsız olmamak ve rahatsız hissetmemek adına bu konuşmayı yaptım dedim.
sevgilimden ayrıldığımı duyunca çocuk resmen havalara uçtu. başka biriyleymiş şu anda öyle diyo.
benim derdim bu çocukla tekrar çıkmak falan değil. sadece ona çektirdiğim acıların vicdan azabını çekiyorum. çok mu taş kalpli biriydim ben acaba? günde 100 kere arardı bakmazdım telefonuna. kaba bir şekilde reddederdim onu. ben reddettikçe o arardı. şimdi üzülüyorum o zamanki hallerine. çok acı çekmişti.
bir de gittim üstüne, adam tam toparlanmak üzereyken onun olduğu okulu yazdım. ama en iyi girebileceğim yer de orasıydı ve iyi bi okul...
kısacası anlatmak ve rahatlamak istedim. vicdan azabı konusunda desteğinizi de istiyorum...
not: yazmayı unutmuşum. "onla bunla takılmadığına inanmıyorum" demiştim. çünkü okulda görüyorum ki tam bi womanizer olmuş. sürekli bi ton kız bana bakıp fısır fısır konuşuyo. demek ki biliyo birileri bişeyler.
benim 2 seneye yakın bi ilişkim olmuştu. tam 1 sene önce bugün ayrılmıştık (5 kasım 2011). ben bırakmıştım.
o zaman öss muhabbeti vardı benim. sınava çalışıyorum yazın konuşucaz söz veriyorum falan demiştim. sonra gittim 3 ay sonra başkasına aşık oldum. bu 3 ay içinde onla bunla takıldığını falan anlatıyordu sosyal medyada. sonraki savunması "seni kıskandırmak için yazdım" oldu ama pek inanmıyorum. neden inanmadığımı da anlatıcam.
ben 3 ay sonra başkasına aşık oldum çıkmaya başladık falan. bu 2 sene çıktığım çocuk da sürekli peşimdeydi. ama nasıl bir durumdaydı inanamazsınız. annemi arayıp ağlıyordu yalvarıyordu, abimi arıyormuş eskiden (bunu yeni öğrendim, abim ketumdur bana söylemez), o da yetmedi çıktığım çocuğa bile yağmurdan ayrıl nolursun falan demişti. ama ben hiç umursamadım. çünkü ilişkimiz son zamanlarda felaket kötü gidiyordu ve beni çok üzüyordu. çocuk geçen sene kasım ayından bu yaz sonuna kadar (ağustosa kadar) falan acı çekti. çok kötü durumdaydı ama içim acısa da sevgilim olduğu için ona hiç yardımcı olmadım.
sonra sınav açıklandı. bu 2 sene çıktığım çocukla aynı okuldayım şu anda. şaka gibi
okulda gördükçe sürekli köşe kapmaca oynuyodum. en son kendi haline bıraktım. bi gün böyle kantinde beklerken o arkamdaymış. geldi böyle kokladı uzaktan sanki. gözleri doldu. koşa koşa okuldan çıktı gitti.
sonra akşam konuştuk telefonda. başka biriyle çıkıyormuş. benim de bi telefon sapığım vardı. yeni sevgilisiymiş güya (sevgilisi olduğu bana pek inandırıcı gelmiyor). inandırıcı gelmiyor çünkü okulda hep erkeklerle takılıyor ve hiç görmedim kız arkadaşını. onu tanırım 15 dk boş vakti olsa sevgilisiyle geçirir. neyse bu benim umrumda da değil zaten. bana hala beni sevdiğini, çok özlediğini, başkasıyla olmamı hala hazmedemediğini, 20 yaşında adam okul tuvaletlerinde ağladığını, hiçbi eşyama sevgilisine dokundurtmadığını, fotolarımı atmadığını atılmasına da izin vermediğini, benim onun hayatının aşkı olduğumu ve yerimin çok farklı olduğunu, asla doldurulamayacağını ve kimsenin benim gibi olmayacağını falan söyledi. ben de ona bi daha görüşmicez sadece okulda görünce rahatsız olmamak ve rahatsız hissetmemek adına bu konuşmayı yaptım dedim.
sevgilimden ayrıldığımı duyunca çocuk resmen havalara uçtu. başka biriyleymiş şu anda öyle diyo.
benim derdim bu çocukla tekrar çıkmak falan değil. sadece ona çektirdiğim acıların vicdan azabını çekiyorum. çok mu taş kalpli biriydim ben acaba? günde 100 kere arardı bakmazdım telefonuna. kaba bir şekilde reddederdim onu. ben reddettikçe o arardı. şimdi üzülüyorum o zamanki hallerine. çok acı çekmişti.
bir de gittim üstüne, adam tam toparlanmak üzereyken onun olduğu okulu yazdım. ama en iyi girebileceğim yer de orasıydı ve iyi bi okul...
kısacası anlatmak ve rahatlamak istedim. vicdan azabı konusunda desteğinizi de istiyorum...
not: yazmayı unutmuşum. "onla bunla takılmadığına inanmıyorum" demiştim. çünkü okulda görüyorum ki tam bi womanizer olmuş. sürekli bi ton kız bana bakıp fısır fısır konuşuyo. demek ki biliyo birileri bişeyler.
Son düzenleme:
Elbet bi taraf yıpranacak ayrılıkta 
en son evi terketmiş annesi arası neden oğlumu sevmiyosun sen annem neden benim oğlumu istemiyosun o sana çok aşık falan dedi durumu anlattım kadın zorla olmaz tabi hem erkek arkadaşında varmış demişti eliyle camı yumruklamış bu falan kesilmiş sonra duydumkii kızın biri kıyamam bu saf kalpliyi çevirmiş birlikte olmuşlar evlenmek zorunda kaldılar ve şimdi mutsuz oldğunu askerde oldğunu duyuyorum etraftan ama herkes seni çok sevmişti sürekli seni anlatıyordu diyorlar ama zorlada olmuyor işte canım bende çok vicdan azabı çekiyorum ama elden bişey gelmez uzak dur sen tatlım en iyisi hiç birşey yapma :)
biz kavga ederken onun evini alt üst ederdik zaten.
