Vicdan Muhasebesi

cileklilink

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
10 Ağustos 2023
359
841
Kızlar selam. Ailevi bir durumdan bahsetmek istiyorum sizlere. Çünkü mantigimla vicdanım arasında kalıyorum bu konuda. Konu kuzenim. Halamın kızı. Kendisi ufak yastayken(7-8 yaşlarında) annesini yani halamı kaybetti. Babası da terk edip gitti evlendi başka bir şehirde. Babasını bilmeden büyüdü birkac kere hariç hiç görüşmedi kendi de hiç istemiyor. Hatta baba tarafindan kimse ile görüşmüyor. Sıfır iletişim. Sadece anne tarafından bizler varız yani dayı kizlari olarak. Halamın ailesi yani babanem ve dedem baktı büyüttüler onu.(ikisi de üç dört yıl önce vefat etti) Kendi çocukları gibi büyüttüler torunlarını. Onun haricinde bizimkiler de bizlerden hiç ayirmadilar onu bildiğiniz kardeş gibi büyüdük tüm kuzenler. Ama yine de ne olursa olsun bu süreç kuzenimde travma yaratmış olacak ki hayata ve insanlara karşı öfkesi asla dinmedi dinmiyor. Şuan 32 yaşında. Hep bir olay çıkarıyor en küçük sohbette kendimizi kavga ederken buluyoruz. Ve bariz bir şekilde bazı şeyleri hasetleniyor bu çok üzücü ama maalesef böyle bir karakteri var. Bazen alttan alttan laf sokuyor bazense alttan falan değil direkt geciriyor. Yapacagini yapıyor sonrasında hiçbir şey olmamış gibi devam ediyor. Kendini affettirmek için çiçek böcek ne varsa alıp geliyor. Ara bozma huyu da var, aslında önceden bu daha çoktu onu tartisa tartisa torpuledik daha temkinli yaklaşıyor. Ama öfkesi dinmiyor bizlere karşı sanki hayatının sorumlusu bizmişiz gibi davranıyor. Bunu açıkça söylemiyor ama hissettiriyor her zerresiyle. Son zamanlarda normal sohbet ederken yine birden tartışma ortamı yarattı ve artık herkes ona sırtını döndü. Baba tarafı ile zaten gorusmuyordu. Anne tarafı da onu komple sildi ama bir tek ben mesajlaşmaya devam ediyorum çok arada kaldım. Zaten normalde de babanem ve dedemin vefatından sonra tek yaşamaya başladi. Kimsesizim ben artık bu hayatta falan dedi bugün. çok üzüldüm. Aglamaktan yüzüm gözüm şişti dedi. Ama bir yandan da bu kadar sinsi olmasa keşke aile gibi yaşayıp gidebilirdik diyorum. İyiyken çok iyi biri, ama bazı anlar geliyor nefretini kusmaya yer arıyor ortası yok gibi. Barış ortamı sağlamalı mıyım? Bir yanım ona çok kızgın bir yanım da üzülüyor. Siz olsanız ne düşünürdunuz ne yapardiniz? Cook uzun oldu kusura bakmayın lutfen
 
Yazık ya çok üzüldüm. Onun yanında anne babanızın sizin saçını okşanması bile onda yara açmıştır. 32 yaş ufak değil ama zamanında bununla ilgili yardım almadıysa bu durum normal.
Yardım almayı şu an düşünmez mi mesela? Ya da bilemeyeceğim sizin anlattıklarınıza göre siz iyi tarafınız ama gerçekten belki de onu kıracak olaylar yaşanmıştır. O tarafı da dinlemeden bilemem.

Alıp karşınıza konuşsanız. Bizi mi suçlu görüyorsun, öyleyse nedeni nedir? Yanlış hareketimiz mi oldu vs diye. Ayrıca evet çok talihsizlik yaşamış ama herkes kendi yolunu bulmak zorunda, herkesin hayatı bir şekilde zor. Bu şekilde çevrendekileri kaybedersin tarzı konuşmada yapabilirsiniz.
 
Yaşadıklarının suçlusu siz değilsiniz ki sürekli üzülüp, barış ortamı sağlıyorsunuz? Benimde psikolojisi bozuk akrabam var. Sürekli bağırıp kavga çıkartıyor ilgi onda olsun istiyor. eskiden alttan alırdım tepemize çıkardı şuan benimle iyi geçinirsen geçin eğer kötülüğün olursa yüzüne bakmam silerim dedim. Çünkü psikolojik olarak benide çok yıpratıyor. Şuan diğer insanlara yaptığı afrayı tafrayı bana yapamıyor net olun. alttan almayın. Siz onun nefret kusma aracı veya terapisti değilsiniz sizinde duygularınız, bir hayatınız var. kendine çeki düzen verecek.
 
Psikolojik yardım alıyor yaklaşık bi 3-4 senedir aralıksiz. Ama evet haklisiniz daha önceden başlamalı böyle süreçler.
Karşıma alip çok kez konustum her defasında herhangi birini suçluyor ve o kişiye adeta takıyor. İyiyken bir anda geçmiş konuları açıp o kişiyle tartışmaya çalışıyor vs. Yaşı da küçük olmadığı için katlanmak zor oluyor haliyle. Kimse böyle olsun istemiyor aslinda ama
 
+ olarak bazı şeyler hastalıktan değil huy. Sürekli ortalığı karıştırıp birşey söylenilince ben hastayım diyor. Akrabanın dedikodusu yapmak, kavga çıkarmak, iftira veya bencil olmak hastalık değil.
 
Çok doğru. Bazı şeyler gerçekten huy. Çünkü eğer öyle olmasaydı hayatta her kotu kadere sahip olan insan kötü biri olurdu. Ben de bunların farkındayım ama hayatından biz de çıkınca geriye kimse kalmıyor tek üzüldüğüm kısım orası. Yani evli olsa ya da ne bileyim başka akrabaları olsa öz ya da üvey kardeşleri olsa vs takilmazdim bu kadar
 
Kuzeninizin durumuna çok üzüldüm ama 32 yaşına gelmiş hala büyüyememiş. Yaptığı saçmalıklara hayatını bahane ediyor. Muhtemelen karakteri öyle. Hayatı yolunda da olsa saçmalayacakmış gibi hissettim nedense. İki tarafta da kimsenin görüşmediği insanla siz de görüşmeyin. Merhametinizin bedelini ağır ödetir böyle tipler. O kadar insanın bi bildiği var da görüşmüyorlar sonuç olarak. Nasıl bataklıkların içinden çıkıp kendini kurtaran insanlar biliyorum kuzeniniz yaşadığı durumu kendi seçmiş maalesef karakteri problemli. Siz de hiç bir şeyi düzeltemezsiniz. Şunu unutmayın kuzeninizin hayatı yolunda olsaydı da aynı fitne fesatlıkları yapacaktı boşuna kendinizi üzmeyin
 
Vicdanimla bastırmaya calistigim mantigimin sesine destek oldunuz şuan. Teşekkür ederim
 
Ben ortada vicdan yapacak bir durum göremiyorum, yaşadıklarıyla alakalı oldugunuda düşünmüyorum. Kendi hamuru demek bu ve düzelmiyor. Ne cok insan acılar, travmalar icinde büyüyor neden onlar böyle degil? Binbir zorlukla mücadele edenler var neden böyle degil? Kısaca kuzeniniz ajitasyon yaparak vicdanınızla oynuyo.

Bazı seyleri ögretmek gerek, had, hudud gibi.. haddini huddunu bilmeli.
 
Yanlız kalmak istemiyorsa kendini törpüleyecek. Sizin kendi hayatınız var, belki de evlisiniz çocuğunuz var onlara harcayacağınız enerjiyi sürekli ortalığı karışıran, sizi huzursuz eden birine harcamayın. Onu düzeltmeye veya iyileştirmeye çalıştıkça sizin psikolojiniz gidecek. Vicdan yapacak hiç birşey yok içinizi ferah tutun.
 
Evet bir de sülale içinde en yumuşak ve en vicdanına oynanacak kişi benim genelde hep bana yapar ben de üzülüp ortalığı yumuşatırim barıştıran taraf olurum. Beni de kişisel olarak yaralamaya çalıştığı zamanlar oldu ama çok üstünde durmadım. Sanırım onun artık bir çocuk olmadığını koca kadin oldugunu kabullenmeliyim
 
Vicdanimla bastırmaya calistigim mantigimin sesine destek oldunuz şuan. Teşekkür ederim
Ne demek. Böyle insanlar çok tehlikelidir. İnsanı vicdan azabından süründürürler sonra döner en büyük kazığı atarlar. Kesin iletişimi bitsin. Muhtemelen iletişimi kesince de ya iftira atmaya çalışır ya da düzeldiğine inandırmaya çalışır. Yani çaktırmadan uzaklaşsanız daha iyi olur.
 
Hic vicdan yapacak durum yok ortada dehleyin gitsin bi laf vardır bilir misiniz yüzünüzün yumusaklıgınızdan g*tünüzün yası kurumuyo diye, tam üstüne oturuyo acımayın.
 
Benzer şeyleri yaşamış benzer karakterde bir kuzen bende de var. Bir farkla benimki evli. Ben görüşmüyorum, özellikle aramıyorum. Bir yerlerde denk gelirsem nasılsın iyi misin falan, onun dışında iletişimim yok, çünkü gerek yok.
 
üzücü bir durum. Terapi alması konusunda teşvik edebilirseniz çok iyi olur. Ben olsam görüşmeye devam ederdim ama kendinizi de koruyun yani mesafenizi ve sınırlarınızı iyi çizin. Yapabileceğiniz bir şey yok, onun hayatından ve yaşadıklarından siz sorunlu değilsiniz, olmadığınız gibi onun yaşadıklarını telafi etmek için de yapabileceğiniz bir şey yok. Size vicdan ve duygusal sömürü yapmasına izin vermeyin, bu çok toksik bir ilişki biçimi olur.
 
Eger arayi bulursaniz ne yaparsam yapayim yine de birsey demiyorlar diye dusunur. Yaninda olun yasadiklarinin zor oldugunu anladiginizi ama kurban rolunden cikmasi gerektigini soyleyin. Yasadigimiz travmalar bir yere kadar bizledir buyudugumuzde ya bunlari duzeltme yoluna gireriz ya da omur boyu; ama gecmiste ben bunu yasadim der herkesi kaybederiz. Kendi hayati icinde bunu ogrenmek zorunda.
Onun yaninda oldugunuzu, psikologa gitmesi gerektigini bu surecte de yaninda olacaginizi ve psikologa gittikten bir sure sonra aileyle de arayi duzeltecegini kopru olacaginizi soyleyin.
Onun icinde zor..
Zaten o cabaladikca insanlarla da arasinin duzeldigini kendisi de gorecektir.
Hakli degil ama yasadiklari zor ve anlasilabilir.
Onu soyle anlayabilirsiniz, mesela bir odadasiniz ve biri sizi dövuyor annem hayatta olsaydi kavgayi durdururdu beni kurtarirdi demek baska bir his bir de siz odada dayak yerken babanizin odada oldugunu ve ölmedigi halde birsey yapmadigini, dayak yemenizi umursamadigini dusunun. Bu surekli yipratan ve ofke dolduran bir his. O adam hergun hayatta..
 
Karakteri oyledir muhtemelen. Konuşun anlatin ama çok üstelemeyin bence. 31 yas az değilninsan 30 unda idrak ediyor çoğu şeyi kendisi düşünüp düzeltmeli davranişlarinı. Travma illa vardır ama arkasına da sıgıniyordur bazı şeyleri yaparken
 
Anasizlik babasizligin ne demek olduhunu buyuk kismimiz bilmiyoruz. Demissiniz ya bizden ayirmadilar soyle iyi bakildi boyle iyi bakildi, bu tamamen sizin dusunceniz. Sinanmadiginiz sey hakkinda bu kadar keskin konusabildiginiz icin bu meseleyi karsi taraftan da dinlemek isterdim. Hicbir tartisma tek tarafli degildir bu arada. Anlatiminizda bir kere bile evet biz de soyle hata etmisizdir diye bir soylem yok. Bu yuzden eger vicdan yuku duyuyorsaniz iyi bir zamaninda karsiniza alip bak durum boyle boyle, sen belki bu yuzden yaomiyorsun ama boyle anlasiliyor diye ciddi bir konusma yapin.
 
Okuduğum bir kitapta da ailesi tarafından istenmeyen sevilmeyen bir kızın aynı anlattığınız gibi sorunlu davranışları vardı
Bir şeyleri hazmedememenin verdiği öfke hali olabilir
 
İyi birini bulup evlenip yuva kursa keske üzüldüm.Ama kimsesi olmayanlar daha güçlü oluyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…