Merhaba herkese,
Sizlerden fikir almak istedigim ve yanlis davranip davranmadigim bir konuda goruslerinizi istedigim bir konum var. Benim 6 aylik bir erkek arkadasim vardi. Baslarda hersey guzel gidiyorken sonlara dogru evlilikle ilgili olumsuz dusuncelerinden dolayi ayrilmak zorunda kaldik. Ben 38 o 35 yasinda bu arada. Ve ikimiz de daha once evlenmedik. Ayrildiktan sonra israrla arkadas olarak gorusmek istedi. Bense ayrildigim insanla arkadas kalamayan, uzulen ve yipranan bir insanim. Ki evlilikle ilgili yaptigi sakalar, ayriliktan sonraki mesajlarimizda evliligin sacma oldugunu, asla evlilik istemedigini, gerekirse birlikte yasanabilecegini savunan dusunceleri ve evlilik istegime adeta ben sadece evlilik icin birlikteymisimi bana hissettirir tarzda alayli cevaplari yuzunden hic yazmak bile istemedim sadece o yazdigi zaman nezaketen cevap verdim ama sonu hep kavga ve suclamayla bitti.
Bu arada yaklasik 2 ay once kuzeni intihar etti, 1 ay once de isten cikarildi. Bu arada ben ikisinde de hem basin sagolsun gem gecmis olsun demek icin birkac kere aradim. Ama dun tekrar mesajlasma gecti aramizda ve sonunda cok buyuk bir tartisma yasadik. Benim bencil oldugumu, tek derdimin evlilik oldugunu, basindan gecen olaylarda onu yeteri kadar aramadigimi, bu yuzden benden iyice sogudugunu ve uzaklastigini soyledi. ( Bu arada ben 3 ay once filan burun ameliyati olacagimin aksaminda beni terketti bunu da ekliyim. )
Dune kadar olan belki biraraya geliriz umudum da en son ettigimiz kavga ile ve birbirimizi heryerden silerken yok oldu. Bir yandan cok uzuluyorum, bir yandan ben gercekten yaninda olamadigim icin uzaklasti daha fazla arasaydim sorsaydim tekrar biraraya gelir miydik dusuncesi ve pismanligi. Gercekten ben bencillik mi yaptim, siz benim yerimde olsaniz daha farkli mi davranirdiniz, kirilan gururunuzu hice sayip her kotu aninda yaninda mi olurdunuz. Benim yuzumden mi oldu sizce hersey. Cok vicdan azabi duyuyorum.
Uzun oldu ama okuyanlara tesekkur ederim.
Sizlerden fikir almak istedigim ve yanlis davranip davranmadigim bir konuda goruslerinizi istedigim bir konum var. Benim 6 aylik bir erkek arkadasim vardi. Baslarda hersey guzel gidiyorken sonlara dogru evlilikle ilgili olumsuz dusuncelerinden dolayi ayrilmak zorunda kaldik. Ben 38 o 35 yasinda bu arada. Ve ikimiz de daha once evlenmedik. Ayrildiktan sonra israrla arkadas olarak gorusmek istedi. Bense ayrildigim insanla arkadas kalamayan, uzulen ve yipranan bir insanim. Ki evlilikle ilgili yaptigi sakalar, ayriliktan sonraki mesajlarimizda evliligin sacma oldugunu, asla evlilik istemedigini, gerekirse birlikte yasanabilecegini savunan dusunceleri ve evlilik istegime adeta ben sadece evlilik icin birlikteymisimi bana hissettirir tarzda alayli cevaplari yuzunden hic yazmak bile istemedim sadece o yazdigi zaman nezaketen cevap verdim ama sonu hep kavga ve suclamayla bitti.
Bu arada yaklasik 2 ay once kuzeni intihar etti, 1 ay once de isten cikarildi. Bu arada ben ikisinde de hem basin sagolsun gem gecmis olsun demek icin birkac kere aradim. Ama dun tekrar mesajlasma gecti aramizda ve sonunda cok buyuk bir tartisma yasadik. Benim bencil oldugumu, tek derdimin evlilik oldugunu, basindan gecen olaylarda onu yeteri kadar aramadigimi, bu yuzden benden iyice sogudugunu ve uzaklastigini soyledi. ( Bu arada ben 3 ay once filan burun ameliyati olacagimin aksaminda beni terketti bunu da ekliyim. )
Dune kadar olan belki biraraya geliriz umudum da en son ettigimiz kavga ile ve birbirimizi heryerden silerken yok oldu. Bir yandan cok uzuluyorum, bir yandan ben gercekten yaninda olamadigim icin uzaklasti daha fazla arasaydim sorsaydim tekrar biraraya gelir miydik dusuncesi ve pismanligi. Gercekten ben bencillik mi yaptim, siz benim yerimde olsaniz daha farkli mi davranirdiniz, kirilan gururunuzu hice sayip her kotu aninda yaninda mi olurdunuz. Benim yuzumden mi oldu sizce hersey. Cok vicdan azabi duyuyorum.
Uzun oldu ama okuyanlara tesekkur ederim.
