Evet şuan vicdanımın sizden ''Ben olsam ben de öyle yapardım.'' ı duymaya ihtiyacı var sanırım.
Kızlar alt komşunun kızı beni pek sevdi.
Ablası yok sağolsun, ablam gibi seviyorum falan diyor.
Eşimin olmadığı zamanları kaçırmamak için elinden geleni yapıyor.
Kendisi genç, meşguliyet yok, hayat ona güzel lay lay lom tabi.
Seviyor ama hiç düşünmüyor sanırım.
Bu kadın çalışıyor kafa dinlemek istiyordur diye.
Eve geliyorum başım çatlıyor, kendimi kanepeye bir atıyorum.
Mutfağa bile tuvalet dönüşü uğruyorum valla.
Bir ara üst üste her akşam müsait misin, tek misin diye sordu geldi.
Bir kaç kez eşin gidince haber ver gelirim dedi.
Haber vermediğim halde yine o sordu geleyim mi diye
Daha dün değil ondan önceki akşam bendeydi bir de 7 de gelip gece 12 yapıyor.
Annesi düşünceli bir kadın erken gel, rahatsız etme dese de o sanırım rahatsız olmam sanıyor.
Bir iki saat olsa idare ederim gidince kendimi dağıtırım derim.
Şimdi yine eşim gitti 10 dk ya yazdı.
Valla bakmadım, okundu olmasın diye.
Görmedim falan gibi bir bahane düşündüm ama haksız mıyım?
Yaa çok da tatlı cıvıl cıvıl bir şey ama ben onun gibi değilim ki
Gönül işleri, instagram, beğeni falan o anlatırken kayıyorum ben artık..
Şimdi çirkin mi benim yaptığım?
