Merhaba aynı yaşta olduğum bir görümcem var ve bir dargın bir barışık bi ilişkimiz var. Zamanında bana saygısızlığı ve eşimi doldurmaya çalışmasından ötürü konuşmuyordum. Küsken bir gün başka bir şehirden evime kalmaya geldi bende kötü davranmadım ve barışmış olduk..
Bir aile ile büyümemişler anne babaları yok diye üzülüp çoğu şeyi unuttum ve görümcem de özür diledi ve benle çok yakın olmak istedi. Aynı yaştayız ama abla kardeş gibi olduk diyeyim. Ama bana göre çok ters hareketleri var aşırı yalan söylüyor, sorumsuz biraz da pis biri. Bana da ilişkisi, hayatı ile ilgili soru sorduğu zaman ben kendi kardeşimi uyarıyormuş gibi uyardım onu her zaman hatta yeri geldi kızdım. (Şuan diyorum ki çok gereksiz davranmışım) ve sonra öğrendim ki bana anlattığı herşey yalanmış. Evli biri ile birlikte olmuş, adam bu sebeple boşanmış ve daha nice iğrençlikler.. bizim kız da hamile kalmış bir anda evlendiler. Adam da rezil, iğrenç biri görümcem yine bana dertlerini anlatıp ne yapmalıyım dediğinde (o sırada 2 aylık hamile) bende senin psikolojin bozuk o karnındakine üzülüyorum (üzülme sebebim görümce bebek için gerekli testlere kontrolere bile gitmiyordu üşendiği için) en azından bebeğin için psikoloğa git sonunu hiç iyi görmüyorum dedim ve bana küstü, tekrar görüşmedik.
Şuan bebek doğdu ve ben vicdanen rahat değilim. Söylediklerimin sonuna kadar arkasındayım yanlış anlaşılmasın. Vicdan yaptığım konu; görümcemin anne, baba, kardeş vs kimsesi yok. Eşi rezil ve işe yaramaz biri. Yani zor bir dönemde yalnız. Ben eşime kardeşini ara sor bişey lazımsa yardım et diyorum eşim ben konuşmadan konuşmuyor. Sizce herşeyi silip arayıp destek olayım mı yoksa ne yaparsa yapsın mı diyeyim?
NOT: Farklı şehirlerdeyiz sadece telefonla destek olup maddi bişeyler yapabilirim. Ve ailecek nankörler bunu unutmayalım