Sizin anlattığınız gibi toz pembe yaşayacaksa ne alâ ama hersey öyle olmuyor malesef biraz gerçekci olup olaya oyle bakmak gerek ayrıca özgürlükte bir yere kadar oraya okumaya gidecek ipin ucunu kaçırmasını istemem oğlum kızım özgür takılsın amaan bu yıllar geri gelmiyor diyerek oturamam sanırım , çünkü gercekten o yıllar geri gelmiyor çocuklarımıza bırakacağımız en değerli miras onlari hayatlarını idame edebilecekleri bir meslek sahibi yapmak... Illa doktor amir memur degil ileride para kazanabilecekleri bir işleri olmalı buda bence eğitimden geçiyor. Tabiki gezsin tozsun aşık olsun fakat hayatını hep o yaşta kalacakmış gibi plânlamasın geleceği için çabalasın isterim.
Dediğim gibi şuan anne değilim bu benim fikrim
Ben o hayatı yaşamış biriyim.
Yurt dışı değil ama neredeyse 15 20 sene önceden bahsettiğim için, uçak olmayan bir şehirde aradaki mesafe 16 saat idi.
Telefon tabi takoz dediğimiz cinsler var falan filan.
Ona rağmen hayatımın en güzel günleriydi.
Haytalığın dibini yaptım, ailemin başına çok iş açtım, iyi ki de yapmışım.
İyi bir mesleğim var, yapmıyorum.
Bana verilen eğitimin ucundan kıyısından alakalı bir iş de yapmayacağım mesela.
Çünkü ben mesleğin mutluluk olmadığını, mutlu olduğun zaman hayatını idame ettirebilecek şekilde gelirin olduğunda dünyadaki şanslılardan olduğunu anladım.
Tam da o zaman, aklı selim olunmayan 14 15 yaşımda.
Çevremdekilere ve yaşıtlarıma nazaran(31 yaşındayım) farklı dünyadayım ben.
İsteklerim, beklentilerim o kdar başka ki, çoktan gençliğimde hallettim ben o hırsları çünkü:)
