- 7 Temmuz 2011
- 7.335
- 14.155
- 298
Ya kızlar zorla istemediğim şeyleri yapmaktan nefret ediyorum. Hayatım boyunca şu babam yüzünden hep gitmek istemediğim yerlere gittim, istemediğim şeyleri yapmak zorunda kaldım. Yaş oldu 23, artık diyordum ki kurtuldum artık kimse yaptıramaz. Ama yok yine geldi buldu!
Vay neymiş halamlara yemeğe gidecekmişiz. Ya kardeşim ben gitmek istiyor muyum önce bir bana sorun. Sabah gitmem ben, ders çalışacağım dedim. Ama verdiğim cevap yetmedi, çünkü kaale alınmadım. Sanki duvara dedim lafı, oturdum bir saat evvel ders çalışmaya, tam isteğim gelmiş böyle saatlerce çalışabilecek bir ruh halindeyim. Başladılar gideceğiz diye. Ya ben bir kere bu aileyle anlaşamıyorum, kafamız uyuşmuyor, gittiğimde dedikodudan, laf çarpmaktan başka bir şey aldığım yok ki. Ciddi söylüyorum her gittiğimde en az 5 tane kaya gibi laf yiyip geliyorum. İnsan böyle muamele gördüğü bir eve gitmek ister mi? Büyüğündür falan demeden önce cevap verin kızlar nolur ya!
Ben 2. üniversitemi okuyorum, sorumluluklarım var, ve notlarımın cidden düşmemesi gerekiyor bazı sebeplerle. O yüzden pek sosyal biri değilim zaten. Değil babamın ailesi, çoğu kişi zaten anlayamaz beni. Orada geçireceğim 5 saat benim için cidden zaman kaybı. O beş saatte oturur dersimi çalışır, projemde ilerleme kaydederdim. Ama orada sırf çene dinleyeceğim, bolca laf yiyeceğim. Belli etmesem de ruhum çok hassas benim, dışarıdan duvar gibi görünsem de bir anda anksiyete krizim tutuyor saatlerce ağlayabiliyorum bazen. O laf kafamda büyüyüp büyüyüp beni öfke yumağına çeviriyor.
Gitmiyorum diye de küsüyorlar hep bana, gittiğimde de neden onlara gitmediğimle alakalı nutuk çekip bolca azarlıyorlar. Bu da benim en az 6 ay daha bu insanlardan daha da uzaklaşmama neden oluyor. Bir nevi kısır döngü gibi oldu. Ya diken üstünde gibi hissediyorum, cidden bunaldım ya bunaldım. Neden beni rahat bırakmıyorlar ki?
Vay neymiş halamlara yemeğe gidecekmişiz. Ya kardeşim ben gitmek istiyor muyum önce bir bana sorun. Sabah gitmem ben, ders çalışacağım dedim. Ama verdiğim cevap yetmedi, çünkü kaale alınmadım. Sanki duvara dedim lafı, oturdum bir saat evvel ders çalışmaya, tam isteğim gelmiş böyle saatlerce çalışabilecek bir ruh halindeyim. Başladılar gideceğiz diye. Ya ben bir kere bu aileyle anlaşamıyorum, kafamız uyuşmuyor, gittiğimde dedikodudan, laf çarpmaktan başka bir şey aldığım yok ki. Ciddi söylüyorum her gittiğimde en az 5 tane kaya gibi laf yiyip geliyorum. İnsan böyle muamele gördüğü bir eve gitmek ister mi? Büyüğündür falan demeden önce cevap verin kızlar nolur ya!
Ben 2. üniversitemi okuyorum, sorumluluklarım var, ve notlarımın cidden düşmemesi gerekiyor bazı sebeplerle. O yüzden pek sosyal biri değilim zaten. Değil babamın ailesi, çoğu kişi zaten anlayamaz beni. Orada geçireceğim 5 saat benim için cidden zaman kaybı. O beş saatte oturur dersimi çalışır, projemde ilerleme kaydederdim. Ama orada sırf çene dinleyeceğim, bolca laf yiyeceğim. Belli etmesem de ruhum çok hassas benim, dışarıdan duvar gibi görünsem de bir anda anksiyete krizim tutuyor saatlerce ağlayabiliyorum bazen. O laf kafamda büyüyüp büyüyüp beni öfke yumağına çeviriyor.
Gitmiyorum diye de küsüyorlar hep bana, gittiğimde de neden onlara gitmediğimle alakalı nutuk çekip bolca azarlıyorlar. Bu da benim en az 6 ay daha bu insanlardan daha da uzaklaşmama neden oluyor. Bir nevi kısır döngü gibi oldu. Ya diken üstünde gibi hissediyorum, cidden bunaldım ya bunaldım. Neden beni rahat bırakmıyorlar ki?