mrb kızlar ne zaman kendimi inanılmaz kötü hissetsem,buraya yazıyorum çünkü sizlerden başka paylaşacağım,dertleşeceğim kimse yok..nişanlandığımdan bahsetmiştim daha öncede..ailenin en ufağı benim 2 de ablam var ama sanki abla değil 2 düşmanlar benim için..daha doğrusu onlar beni böyle görüor..onlar henüz evlenmedi çok istemelerine rağmen..ancak nişanlandığımdan belli büyük olanı düşman gibi görüyr beni ve elinden gelse bir kaşık suda boğar sanırım..diğeri ise hep onnla beraber bereber yiyor içiyor,sabahtan akşama kadar daya giriyor ve gece yatana kadar diğerininde neredeyse yüzünü göremiyorum..büyük olanı ile aram kötü ve konuşmyorum yanii ben tek yapayalnız kalmış durumdayım..az öncede bir tartışma yaşadım yine..diğer ablama tepki gösterdim yaptığı bişeyden dolayı,sonrasında küs olduğum devreye girdi sataştı bana yine nunla alakalı bişey olmadığı halde...yaa kızlar inanın dayanacak gücüm kalmadı..mutfağa ile giremiyorum bir çrba bile yapacak durumum kalmadı yaa huzurszluktan.nişanlımı sevmiyorum ama iyi bir insan ve sırf bu yüzdende kendi evim mutfağım olsun istiyorum..daha öcede tartışmalar oluyordu ama sanki büyük olanı nişandan snra daha çok sinir oluyor bana yaa düşman gibi görüyorum artık..bir abla kardeşine ki;aramızda 8 yaş var böyle düşman olurmu arkadaşlar