-
Üyelik iptali yapan kullanıcıların %80'inin yeni bir üyelik alarak geri dönmesi ile ilgili bir anketimiz var. -
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
yakınlarını kaybedenler...
- Konu Sahibi BULUTT
- Başlangıç Tarihi
:çok üzgünüm:
ben de 3 ay önce babamı kaybettim..borç batağına battı icralık falan oldu ve kendi hayatına son verdi..ona o kadar kızgınım ki..57 yaşındaydı...ödenmeyecek borç değildi malı mülkü vardı evlerinden 2 sini bile satsa ödeyebilirdi..aklıma geliyor öldüğüne üzülmekten çok böyle birşey yapması beni kahrediyor..anlam veremiyorum..dua bile edemiyorum..onu anlatırken rahmetli diyemiyorumm..şuan bile boğazım düğümleniyor...anneme kardeşlerime ve bana hele de yaşlı zavallı babanneme öyle bir acı bıraktı ki...
Çok ölüm yaşadım, ama beni en mahvedeni 4 yıl önce 18 yaşında kardeeşimin gizli kalp sonucu ölmesi:gitme:
Onun gidişi herşeyimi allak bullak etti, geriye dönüşü olmayan kararlar verdim onun acısıyla, onda kaybettiğim sevgiyi başkasında aradım.
Alışılmıyor mu? dersen alışılıyor yokluklarına ama hep bir tarafım yarımmafoldumben
Onun gidişi herşeyimi allak bullak etti, geriye dönüşü olmayan kararlar verdim onun acısıyla, onda kaybettiğim sevgiyi başkasında aradım.
Alışılmıyor mu? dersen alışılıyor yokluklarına ama hep bir tarafım yarımmafoldumben
8 yıl önce 23 yaşında kızkardeşimi kaybettim.senağlama Sonrasında dayımı, 4,5 ay önce de babamı kaybettim.senağlamaGözlerim ağlamaklı boğazımda bir yumru ile yaşıyorum.Annemi ve çocuklarımı üzmemek için ağlıyamıyorum yutkunup duruyorum,ama geceler benim kurtarıcım.Çok zor olsada hayat devam ediyor.Kızkardeşimin acısı dinmeden babamı kaybetmek çok zor geldi.
Allah rahmet etsin, mekanlarını cennet eylesin.Bir gün onlara kavuşacağımız inancıyla yaşamaya devam eden bizlerede sabır versin
Allah rahmet etsin, mekanlarını cennet eylesin.Bir gün onlara kavuşacağımız inancıyla yaşamaya devam eden bizlerede sabır versin
( aynı yumruyu bende hissedebiliyorum
hepinizin başı sağolsun.
dedemi kaybettim dört yıl önce.ben onu bildim bileli yatalak hastaydı.altlı üstlü otururduk babaannem ve dedemle.küçüklüğümde dedesinin elinden tutup bakkala yada parka giden çocukların arkasından imrenerek bakardım.hep hayallerimdeydi umutlarımdaydı.bir gün götürür diye düşünürdüm.sorasında büyüdüm evlencek çağa geldim.düğünümde oynayamayacağına üzülürdüm biz salondayken onu nasıl evde bırakırız derdim.aklı bizde kalır derdim.ama onun düğün tarihinden bile haberi olamadı.ve düğünümede 4 ay kala vefat etti.nur içinde yat dedecim...
dedemi kaybettim dört yıl önce.ben onu bildim bileli yatalak hastaydı.altlı üstlü otururduk babaannem ve dedemle.küçüklüğümde dedesinin elinden tutup bakkala yada parka giden çocukların arkasından imrenerek bakardım.hep hayallerimdeydi umutlarımdaydı.bir gün götürür diye düşünürdüm.sorasında büyüdüm evlencek çağa geldim.düğünümde oynayamayacağına üzülürdüm biz salondayken onu nasıl evde bırakırız derdim.aklı bizde kalır derdim.ama onun düğün tarihinden bile haberi olamadı.ve düğünümede 4 ay kala vefat etti.nur içinde yat dedecim...
Anneciğimi hiç tanımadım ben 3 aylıkken vefat etmiş, sonra 32 yaşında üvey ağbimi, sonra büyük ağbim, anneannem, dayım ve 3 yıl önce babam hepsinin acısı ayrı yaktı ama, ben artık ölüm karşısında ağlıyamıyorum, tepki gösteremiyorum ama o acıyı hergün daha fazla yüreğimde hissediyorum, keşke bağırısam, haykırsam ama artık yapamıyorum.
:1no2:
ben 28 yaşındayım 22 yaşında babamı kaybettim tam onu anlamaya başladığım daha fazla şeyleri paylaşabileceğimi anladığım biryaşta kaybettim o daha 55 yaşındaydı bizim babakız ilişkimiz herkesin gıpta ile baktığı özendiği bir ilişkiydi bende babama çok düşkündüm öldüğünde günlerce kendime gelemedim hergece uykumdan ağlayarak uyanırdım onun geldiğini sanıp etrafa bakar odalarda arardım ölümü kabullenemiyor insan hele ensevdiği olunca ama allah sabrını veriyor ve hayat devam ediyormuş ilk kaybettiğimiz zaman ben birdaha asla gülemem diyordum kendime ama insanız işte gülüyoruzda oynuyoruzda babamdan öncede anneannem babaannem dedemi kaybetmiştim 1999 ist.depremindede dayımın eşi ve 7 yaşında kızını sanırım ben ölüm acısını fazlasıyla tadanlardanım ve hep dua ediyorum allahıma birdaha ölüm acısı yaşamıyım diye allah annemi eşimi ve oğlumu bana bağışlasın.:Saruboceq:
2 sene önce kardeşimi trafik kazasında kaybettim 9 yaşındaydı melek gibiydi ve öyle de oldu ilk zamanlar o kadr acıydı ki anlatamam yediğimz içtiğimz ayrı gitmezdi çok kavga ederdik ve bu yüzden çok vicdan azabı çektim ama şimdi farklı onun bi melek olduğuna çok mutlu olduğuna alıştırdım kendimi meleğimiz o bizim konusu geçtiğinde güzel anılarını getiriyorum hemen gülüyorz böe yapardı şöle yapardı rahetli demiyorum bi çocuğa yakıştıramıyorum meleğimm diyorum meleğim o bnm:) dün eğer yaşasaydı 11 yaşına gircekti anneme söledim doğum günü bugün dedim bana belli etmedi ama içi gitti 6.yaşgününde kutlama yapmıştık obu getrdik aklımıza mutlu olduk ve o gün geldi gene aklıma kardeşimin kaza geçirdiği bi önceki günü abla beraber yatalm mı dedi olur dedim sarıldı sımsıkı hemde yattık öle sabah okula gitmek için kalktığımda bi melek gibi uyuyordu hiç böle hissetmemiştim baktım uzunnn uzunnn öptüm bi kere ve bi daha hiç görmedim 15 gün yoğun bakımda kaldı hergün dua ettm her gün böle içim o kadr rahattı ki böle huzur doluydu kesn yaşıcak ondan diodum ama 14.01.2008de vefat etti gece geldi haberi ve annem açtı telefonu kardeşim melek olmuştu o kadr acıydı ki o anlar daha yaşaması gereken onca şey varken küçück yaşda ölmek yakışmıyodu ona ev o kadr sessizdi ki beraber yatardık bi odada yatağını kaldırırken kıyafetlerini ayakkabılarını kaldırırken o kadr acı çektik ki ama ALLAHIM onı daha çok sevmiş o öle daha mutlu MELEĞıMıZZ o bizim NUR ıÇıNDE YAT MELEĞıMMMMMMM
