Basin saolsun BULUTT
Bende annemi kaybettim bundan 9 yil önce...
Gencti 39 yasindaydi cok güzeldi hic bir hastaligi yoktu. Bazilari soruyor hastamiydi diye sanki sadece hasta insanlar ölebilirmis gibi cok sinirleniyorum
Acilar unutulmuyor öyle kolay kolay atlatilcak bisiy degil 3 4 sene ruh gibi yasadim desem yeridir.
Halen hergün annem icin dua ederim bazi zaman olur resmiyle dertlesirim günaydin derim öperim resmini
Ne kadar acitabilcegini eminimki tahmin edebilirsin annemi sadece resmine bakarak görebiliyorum onun gözlerine sadece resmine bakarak görebiliyorum, ona dokunamiyorum sarilamiyorum herhangi bi sevincimde birlikte sevinemiyorum hicbir mutlulugum tam olmuyor hep bir eksik kaliyor onu öyle cok özlüyorumki ne dil yeter anlatmaya nede kelimeler yeter yaziya dökmeye ....
Onu cok seviyorum o benim kusursuz dünyanin en güzel en becerikli annesi benim icin her zamanda onunla gurur duyucam ve onu sevmeye ömür boyuda devam edicem ....her zaman kalbimde , her zaman yanimda olacak ,her ne kadar kalbimin bir kenari kirik dökük kalsada......
Sana bir tavsiye veremem üzgünüm zaman ilac derler zamanin tek yaptigi ilk andaki yasadigin siddetli aciyi biraz hafifletmesi olacak. Hayat ne getirir ne götürür kimbilir ama ins daha büyük acilar yasamazsin hayattan korkma ve Allaha dua et bol bol . Eminim annen bir yerlerde seni izliyor seni asla birakmiycak eminim unutma o seni cok seviyor ......
Inaniyorumki sende atlatacaksin güclü ol yikilma dimdik ayakta dur .Bu bir sinavdi belkide yüce rabbim sabrinida verecektir
Basaricagina inaniyorum...Nurlar icinde yatsin annen ,,,
bizimkisi tam bir yaprak dökümü oldu.1 yıl içinde babannem babam ve annemi kaybettim ve aradan 3 yıl geçincede dedemi kaybettim.acım öyle büyükki içimde.piskolojim öyle bozuk ki heran birileri ölcek gibi hissediyorum 
