Arkadaşlar, zamanında insanlara hayır diyemediğim için biri benden bir şey istediğinde mutlaka bir bahane uydurmak ve yalan söylemek kalırdım. Mesela arabası olmayan arkadaşım planını benim arabama güvenerek yaptığında , ben dönüşte başka yere uğrayacağım ya da erken buluşmadan erken kalkabilirim vb. Bahaneler uyduruyordum .
Ya da çok samimi olmadığım ama şehir dışından geldiğinde bende kalmak istediğini söyleyen arkadaşıma, şuan yatılı misafirim var çok üzgünüm diyordum.
Insanlar gereksiz bir şekilde sınırları zorlama ve ısrarcı yapıya sahipler.
Sonra bir karar aldım. Yapmak istemedigim şey için bahane uydurmak yerine direk söylemek istiyorum diye.
Başıma gelmeyen kalmadı. Mesela çalıştığım yer evime 30 km uzakta. Arabamla gittiğim zaman podcast ya da sesli kitap dinlemek istiyorum. Ya da arabama binmek isteyen kişilerden yol parası talep ediyorum. Bu en doğal hakkım. Benzin paraları malum. Bu sorun oldu sosyal çevremde. Çünkü hem yol parası vermek istemiyorlar hem de onları beklemem gerekiyor ya da istedikleri yerden almadığım, yolumun üzerine gelmelerini istediğim için sorun oldu.
Yine bir gün bi arkadaş bana kahve falı bak dedi. Dedim anlamam ama ver sallayım bir şeyler. Salladığım her şey tutmuş. Adım falcıya çıktı. Herkes fincanını önüme bırakıyor. Nefret ederim böyle muhabbetlerden de. Eğlencesine belki bir iki olur. En son bakmak istemiyorum diye sorun cikti. Cok kaba biriymisim ben.
Başka bir arkadaş normalde bende kalan biri yakın arkadaşım. Bende kalmak istediğini söyledi yine. Ben de ertesi gün temizlik planım olduğunu ve müsait olmadığımı ama akşam kahve içmeye gelebileceğini söyledim. Müsait olmadigim için reddetmiş ve kaba birine dönüşmüş oldum.
Yine iş yerinde bi arkadaş, dışarda buluşalım dedikodu yapalım dedi yüksek sesle. Bu buluşma planından rahatsız olduğumu söyledim. Yine ben kötü bencil anlayissiz birine dönüştüm .
Akşam spora gittiğim için bir yemek davetine katılamadım. sporu iptal etmedigim için ayrı trip yedim.
Akşama doğru uyuyakaldım diye mesajına geç cevap verdiğim arkadastan ayri trip yedim.
Saçma sapan şeyler. Benim asla dikkate alip da sorun yapmayacagim seyler... uyumsuz gorünuyorum ya da üslubumda sorun var. Ya da sosyal çevrem vasat.
Bu arada yeni iş degistirdim. 1 senedir bu sosyal çevredeyim. Çok da yalnızım
yalnız olmak böyle yorgunluklarla uğraşmaktan daha az acı veriyor.
Siz hayır derken nasıl bir üslup kullanıyorsunuz? Benim normalde hep bir b planım olduğu için reddedilmek benim için hiç mesele değil. Ama reddetmeyi nasıl beceriyorsunuz?
Ya da çok samimi olmadığım ama şehir dışından geldiğinde bende kalmak istediğini söyleyen arkadaşıma, şuan yatılı misafirim var çok üzgünüm diyordum.
Insanlar gereksiz bir şekilde sınırları zorlama ve ısrarcı yapıya sahipler.
Sonra bir karar aldım. Yapmak istemedigim şey için bahane uydurmak yerine direk söylemek istiyorum diye.
Başıma gelmeyen kalmadı. Mesela çalıştığım yer evime 30 km uzakta. Arabamla gittiğim zaman podcast ya da sesli kitap dinlemek istiyorum. Ya da arabama binmek isteyen kişilerden yol parası talep ediyorum. Bu en doğal hakkım. Benzin paraları malum. Bu sorun oldu sosyal çevremde. Çünkü hem yol parası vermek istemiyorlar hem de onları beklemem gerekiyor ya da istedikleri yerden almadığım, yolumun üzerine gelmelerini istediğim için sorun oldu.
Yine bir gün bi arkadaş bana kahve falı bak dedi. Dedim anlamam ama ver sallayım bir şeyler. Salladığım her şey tutmuş. Adım falcıya çıktı. Herkes fincanını önüme bırakıyor. Nefret ederim böyle muhabbetlerden de. Eğlencesine belki bir iki olur. En son bakmak istemiyorum diye sorun cikti. Cok kaba biriymisim ben.
Başka bir arkadaş normalde bende kalan biri yakın arkadaşım. Bende kalmak istediğini söyledi yine. Ben de ertesi gün temizlik planım olduğunu ve müsait olmadığımı ama akşam kahve içmeye gelebileceğini söyledim. Müsait olmadigim için reddetmiş ve kaba birine dönüşmüş oldum.
Yine iş yerinde bi arkadaş, dışarda buluşalım dedikodu yapalım dedi yüksek sesle. Bu buluşma planından rahatsız olduğumu söyledim. Yine ben kötü bencil anlayissiz birine dönüştüm .
Akşam spora gittiğim için bir yemek davetine katılamadım. sporu iptal etmedigim için ayrı trip yedim.
Akşama doğru uyuyakaldım diye mesajına geç cevap verdiğim arkadastan ayri trip yedim.
Saçma sapan şeyler. Benim asla dikkate alip da sorun yapmayacagim seyler... uyumsuz gorünuyorum ya da üslubumda sorun var. Ya da sosyal çevrem vasat.
Bu arada yeni iş degistirdim. 1 senedir bu sosyal çevredeyim. Çok da yalnızım
yalnız olmak böyle yorgunluklarla uğraşmaktan daha az acı veriyor. Siz hayır derken nasıl bir üslup kullanıyorsunuz? Benim normalde hep bir b planım olduğu için reddedilmek benim için hiç mesele değil. Ama reddetmeyi nasıl beceriyorsunuz?
