Yalan söylüyorsun ithamı

Look Up

Move on honey ;)
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
22 Haziran 2010
1.654
3.068
333
Ankara
İyi geceler kk nin güzel kadınları.

Bu saat oldu uyuyamadim, dün gece de uyuyamadım sabaha kadar. Sorunum eşimle. Maalesef halledemiyorum kendi içimde. Bu aralar sürekli tartışıyoruz, en ufak şeyler batıyor ikimize de. Çoğu zaman sebebini bile hatırlamıyorum yahu. Geçen yine böyle bir şey oldu. 2 saat söyleniyor, niye böyle yapıyorsun niye böyle diyorsun, bir türlü bitmedi, ben aşırı bunaliyorum bitmeyen sonu gelmez ve gerginliği artırıcı olan tartışmalardan. Neyse, bir şekilde sustuk, bir de bizim kavga benzeri tartışmalarından sonra tekrar ne ara başladığını anlamadığım kendimizi açıklama konuşmalarımız var, bazen öyle oluyor ki onlarda ayrı bir hararetli tartışmaya dönüşüyor. Geçen yine öyle oldu. Ben kendimin ne yaptığını neyi neden söylediğimi açıklarken bana yalan söylüyorsun dedi bir kaç kez. Orda ipler koptu bende. Çok incindigimi hissettim, hâlâ da öyle. Geçmiyor bu his. Sabaha kadar konuşmadık, ayrı yattık, sabaha işe giderken kalkmadim, kapıdan çıkacakken döndü geldi yanıma özür diledik birbirimizden, sarıldık vs ama yok o günden sonra bir soğukluk, bir böyle hüzün var içimde, mutsuzum. O sözü affedebilecegimi sanmıyorum. Konuşuyoruz, ama sanki birbirine mecbur iki arkadaş gibi hissediyorum bazen. Önceki gece uyandığımda sen bana yalan söylediğimi söyledin, öyle mi düşündün gerçekten dedim, evet dedi. Onun yanında mutlu olamıyorum sanki artık. O da gayet farkında ama açmıyor konuyu. Genelde susar zaten ve bu da yordu bu beni.

Var mı bir öneriniz falan?

Şimdiden teşekkürler.
 
Neden yalan söylediğimi düşündün diye açık açık sorun.
Sana başka zaman yalan söylediğimi mi düşünüyorsun yada bildiğin birsey varsa konuşalım diyin. Konuşun.

Yalan söylediğimi düşündüğü şey o anki tartışma anını benim anlatış şeklim. Yani ben dedim ki sen ben sustugum halde bana söylenmeye devam ettin, o da buna dedi ki yalan söylüyorsun. O anda yaşadık yahu, 5-10 dk öncesi daha. Hadi diyelim ben cümlelerin sıralamasını, olaylarin yerini karıştırdım, yalan söylüyorsun demek çok ağır bence. Bir de daha az önce olmus olay hakkında.

Konuşmak hiç ama hiç içimden gelmiyor. Genelde küs duramam, gider konuşurum, haklı ya da haksız hissetmem önemli değildir konuşmak için ama bu çok dokundu bana ya, konuşayım diyorum ama yok yani içimde tık yok, zerre heves yok. O da uyuyamadi, dışarı yürümeye çıkıyorum dedi, normalde uzgunken yalnız çıkmasına gönlüm razı olmaz ama yok yani, tamam dedim. Geç kalınca arayıp sordum o kadar. Geldi şimdi o içerde, ben odada. Konuşmuyoruz yine ortadaki filin varlığını ve konusasim da gelmiyor.
 
Çözülmeyen, çözülmeyecek bir sorun varsa boşanmak gibi bir seçeneğiniz var. Hayat kısa, mutsuz olmak için yaşamıyoruz.
 
İyi geceler kk nin güzel kadınları.

Bu saat oldu uyuyamadim, dün gece de uyuyamadım sabaha kadar. Sorunum eşimle. Maalesef halledemiyorum kendi içimde. Bu aralar sürekli tartışıyoruz, en ufak şeyler batıyor ikimize de. Çoğu zaman sebebini bile hatırlamıyorum yahu. Geçen yine böyle bir şey oldu. 2 saat söyleniyor, niye böyle yapıyorsun niye böyle diyorsun, bir türlü bitmedi, ben aşırı bunaliyorum bitmeyen sonu gelmez ve gerginliği artırıcı olan tartışmalardan. Neyse, bir şekilde sustuk, bir de bizim kavga benzeri tartışmalarından sonra tekrar ne ara başladığını anlamadığım kendimizi açıklama konuşmalarımız var, bazen öyle oluyor ki onlarda ayrı bir hararetli tartışmaya dönüşüyor. Geçen yine öyle oldu. Ben kendimin ne yaptığını neyi neden söylediğimi açıklarken bana yalan söylüyorsun dedi bir kaç kez. Orda ipler koptu bende. Çok incindigimi hissettim, hâlâ da öyle. Geçmiyor bu his. Sabaha kadar konuşmadık, ayrı yattık, sabaha işe giderken kalkmadim, kapıdan çıkacakken döndü geldi yanıma özür diledik birbirimizden, sarıldık vs ama yok o günden sonra bir soğukluk, bir böyle hüzün var içimde, mutsuzum. O sözü affedebilecegimi sanmıyorum. Konuşuyoruz, ama sanki birbirine mecbur iki arkadaş gibi hissediyorum bazen. Önceki gece uyandığımda sen bana yalan söylediğimi söyledin, öyle mi düşündün gerçekten dedim, evet dedi. Onun yanında mutlu olamıyorum sanki artık. O da gayet farkında ama açmıyor konuyu. Genelde susar zaten ve bu da yordu bu beni.

Var mı bir öneriniz falan?

Şimdiden teşekkürler.
Sinirlenince insan kendine hakim olamıyor
Bende eşimle tartıştığımda bana karşı ağır incitecek sözler sarf ediyor ama ben şunu biliyorum eşim sinirlendiği için bu şekilde diyorum ve 5dk. Sonra özrünü diliyor ve barışıyoruz ben onun istyerek söyledine inanmıyorum belki çünkü sinirlenince insan ne söylediğini bilmiyor güzel düşünün güzel olsun. Bu arada kaç yıllık evlisiniz
 
O olayın sıcaklığı ile söylediği sözleri ..yaptığı davranışı kabullenmek istememiş ve aslında olayın böyle olmadığını uzun uzadıya açıklamak yerine "öyle olmadı " anlamında yalan söylüyorsun diyerek üste çıkmak istemiş.Yalnız burada anlattığınız bölüm tartışmanın başlatan ana neden değil ..Yani asıl tartışma nedeniniz /olay ..önce sen şunu dedin,sonra ben bunu dedim tarzında birşey değilse asıl olayı /ana konuyu kenara bırakıp sen dedin /ben demedim ile çok yormayın ilişkinizi diye düşünüyorum.
 
Çok bir arada vakit geçiriyor gibisiniz. Böyle olunca da sürekli sorun çıkabiliyor. Sadece birbirinize endeksli mi yaşıyorsunuz ?
Bir de bana yalan söylüyorsun diyen adamla konuşmam. Boşan demiyorum ama onunla aynı odada bile durma ve soru sorsa dahi insan yerine koyup cevap verme.
 
Yalan söylediğimi düşündüğü şey o anki tartışma anını benim anlatış şeklim. Yani ben dedim ki sen ben sustugum halde bana söylenmeye devam ettin, o da buna dedi ki yalan söylüyorsun. O anda yaşadık yahu, 5-10 dk öncesi daha. Hadi diyelim ben cümlelerin sıralamasını, olaylarin yerini karıştırdım, yalan söylüyorsun demek çok ağır bence. Bir de daha az önce olmus olay hakkında.

Konuşmak hiç ama hiç içimden gelmiyor. Genelde küs duramam, gider konuşurum, haklı ya da haksız hissetmem önemli değildir konuşmak için ama bu çok dokundu bana ya, konuşayım diyorum ama yok yani içimde tık yok, zerre heves yok. O da uyuyamadi, dışarı yürümeye çıkıyorum dedi, normalde uzgunken yalnız çıkmasına gönlüm razı olmaz ama yok yani, tamam dedim. Geç kalınca arayıp sordum o kadar. Geldi şimdi o içerde, ben odada. Konuşmuyoruz yine ortadaki filin varlığını ve konusasim da gelmiyor.
Belki de ikinizin bakış açısı tamamen farklı siz diyorsunuz ya söylendi diye ona göre söylenmemiş demek ki tabii ki yalan söylüyorsun demek kötü gelebilir ama konu sadakatsizlikle ya da başka bir konuda aldatmakla ilgili söylenmemiş. Bu kadar kavga ilişkinizde tahammülsüzlük getirmiş evde huzursuzlukla yaşamak cidden çok zor. Belli ki birbirinize değer veriyorsunuz yoksa uykusuzluk çekmezdiniz evliliğin bazi evrelerinde yaşanabiliyor bu yaşadıklarınız biraz sakinleşmek sürekli eskiyi düşünmemek belki bir aile terapistine danışmak bence ilişkinize iyi gelecek.
 
cok kırılmıssınız bu kadar kırıldıgınıza gore ve anlatıs seklınızden dolayı ben sızın haklı oldugunuzu hıssettım
esınız bellı kı nasıl konusması gerektıgını bılmeyen sorunları cozmeyı basaramayan ıletısım sorunu yasayan bırı . bu kısı bır omur boyle olacak degısmez...
 
biz on yillik evliyiz, neredeyse 20 yildir tanisiyoruz esimle.
ve fark ettigimiz bir sey, ikimiz de olaylari farkli hatirliyoruz enteresan sekilde. Onceleri kavga ederdik bu sebeple, simdi cok guluyoruz. Yani cidden ben eminim olay boyle diye, o da kendinden emin, tamamen farkli bir hikaye ile.

Anlatamadim da, cok sacma cunku,
ama ben o yuzden yerinize koyunca kendimi cok alinmazdim diye dusundum, normal boyle seyler.

Yalanci lafina istinaden darildi iseniz, bir daha sizinle konusurken daha dikkatli olmasini isteyebilirsiniz.

Ama bilemedim de, yani kavga ediyorsunuz o an neticede, olabilir gibi de.
 
İyi geceler kk nin güzel kadınları.

Bu saat oldu uyuyamadim, dün gece de uyuyamadım sabaha kadar. Sorunum eşimle. Maalesef halledemiyorum kendi içimde. Bu aralar sürekli tartışıyoruz, en ufak şeyler batıyor ikimize de. Çoğu zaman sebebini bile hatırlamıyorum yahu. Geçen yine böyle bir şey oldu. 2 saat söyleniyor, niye böyle yapıyorsun niye böyle diyorsun, bir türlü bitmedi, ben aşırı bunaliyorum bitmeyen sonu gelmez ve gerginliği artırıcı olan tartışmalardan. Neyse, bir şekilde sustuk, bir de bizim kavga benzeri tartışmalarından sonra tekrar ne ara başladığını anlamadığım kendimizi açıklama konuşmalarımız var, bazen öyle oluyor ki onlarda ayrı bir hararetli tartışmaya dönüşüyor. Geçen yine öyle oldu. Ben kendimin ne yaptığını neyi neden söylediğimi açıklarken bana yalan söylüyorsun dedi bir kaç kez. Orda ipler koptu bende. Çok incindigimi hissettim, hâlâ da öyle. Geçmiyor bu his. Sabaha kadar konuşmadık, ayrı yattık, sabaha işe giderken kalkmadim, kapıdan çıkacakken döndü geldi yanıma özür diledik birbirimizden, sarıldık vs ama yok o günden sonra bir soğukluk, bir böyle hüzün var içimde, mutsuzum. O sözü affedebilecegimi sanmıyorum. Konuşuyoruz, ama sanki birbirine mecbur iki arkadaş gibi hissediyorum bazen. Önceki gece uyandığımda sen bana yalan söylediğimi söyledin, öyle mi düşündün gerçekten dedim, evet dedi. Onun yanında mutlu olamıyorum sanki artık. O da gayet farkında ama açmıyor konuyu. Genelde susar zaten ve bu da yordu bu beni.

Var mı bir öneriniz falan?

Şimdiden teşekkürler.

belli ki frekanslar arasında bir sıkıntı var..
adım psikologcu ablaya çıkcak ama bu tarz sorunlarda aynı öneriyi yapıyorum.. anlaşamıyorsanız/birbirinizi anlayamadığınızı iddia ediyorsanız neden psikolojik destek almıyorsunuz?
burda kimse sizin iç dünyalarınızı bilmeden sağlıklı yorum yapamaz..
zaten herkes sağlıklı bir şekilde psikologlara gitse böyle bir sayfaya da bu kadar ihtiyaç kalmaz da..
ezcümle aile terapisine gidin..
 
İyi geceler kk nin güzel kadınları.

Bu saat oldu uyuyamadim, dün gece de uyuyamadım sabaha kadar. Sorunum eşimle. Maalesef halledemiyorum kendi içimde. Bu aralar sürekli tartışıyoruz, en ufak şeyler batıyor ikimize de. Çoğu zaman sebebini bile hatırlamıyorum yahu. Geçen yine böyle bir şey oldu. 2 saat söyleniyor, niye böyle yapıyorsun niye böyle diyorsun, bir türlü bitmedi, ben aşırı bunaliyorum bitmeyen sonu gelmez ve gerginliği artırıcı olan tartışmalardan. Neyse, bir şekilde sustuk, bir de bizim kavga benzeri tartışmalarından sonra tekrar ne ara başladığını anlamadığım kendimizi açıklama konuşmalarımız var, bazen öyle oluyor ki onlarda ayrı bir hararetli tartışmaya dönüşüyor. Geçen yine öyle oldu. Ben kendimin ne yaptığını neyi neden söylediğimi açıklarken bana yalan söylüyorsun dedi bir kaç kez. Orda ipler koptu bende. Çok incindigimi hissettim, hâlâ da öyle. Geçmiyor bu his. Sabaha kadar konuşmadık, ayrı yattık, sabaha işe giderken kalkmadim, kapıdan çıkacakken döndü geldi yanıma özür diledik birbirimizden, sarıldık vs ama yok o günden sonra bir soğukluk, bir böyle hüzün var içimde, mutsuzum. O sözü affedebilecegimi sanmıyorum. Konuşuyoruz, ama sanki birbirine mecbur iki arkadaş gibi hissediyorum bazen. Önceki gece uyandığımda sen bana yalan söylediğimi söyledin, öyle mi düşündün gerçekten dedim, evet dedi. Onun yanında mutlu olamıyorum sanki artık. O da gayet farkında ama açmıyor konuyu. Genelde susar zaten ve bu da yordu bu beni.

Var mı bir öneriniz falan?

Şimdiden teşekkürler.
Söylenen adamlar da hiç çekilmiyor cidden, acilen psikoloğa görünmesi lazım
 
O olayın sıcaklığı ile söylediği sözleri ..yaptığı davranışı kabullenmek istememiş ve aslında olayın böyle olmadığını uzun uzadıya açıklamak yerine "öyle olmadı " anlamında yalan söylüyorsun diyerek üste çıkmak istemiş.Yalnız burada anlattığınız bölüm tartışmanın başlatan ana neden değil ..Yani asıl tartışma nedeniniz /olay ..önce sen şunu dedin,sonra ben bunu dedim tarzında birşey değilse asıl olayı /ana konuyu kenara bırakıp sen dedin /ben demedim ile çok yormayın ilişkinizi diye düşünüyorum.
Evet öyle ama yalan söylüyorsun cümlesi ağır geldi bana, dediğiniz şekilde sen dedin, ben demedim kısmına çok fazla girmemeye çalışacağım artık, o da çok yoruyor.
Çok bir arada vakit geçiriyor gibisiniz. Böyle olunca da sürekli sorun çıkabiliyor. Sadece birbirinize endeksli mi yaşıyorsunuz ?
Bir de bana yalan söylüyorsun diyen adamla konuşmam. Boşan demiyorum ama onunla aynı odada bile durma ve soru sorsa dahi insan yerine koyup cevap verme.
Aynen, çok bir aradayız, daha sosyal olmamız gerektiğini düşünüyorum ben de artık. Birbirimize sarıyoruz sonra böyle.
Belki de ikinizin bakış açısı tamamen farklı siz diyorsunuz ya söylendi diye ona göre söylenmemiş demek ki tabii ki yalan söylüyorsun demek kötü gelebilir ama konu sadakatsizlikle ya da başka bir konuda aldatmakla ilgili söylenmemiş. Bu kadar kavga ilişkinizde tahammülsüzlük getirmiş evde huzursuzlukla yaşamak cidden çok zor. Belli ki birbirinize değer veriyorsunuz yoksa uykusuzluk çekmezdiniz evliliğin bazi evrelerinde yaşanabiliyor bu yaşadıklarınız biraz sakinleşmek sürekli eskiyi düşünmemek belki bir aile terapistine danışmak bence ilişkinize iyi gelecek.
Evet katılıyorum dediğinize, farklı açılardan bakıyor olduğumuza katılıyorum ben de. Basit bir konu çok büyüyebiliyor bu yüzden.
cok kırılmıssınız bu kadar kırıldıgınıza gore ve anlatıs seklınızden dolayı ben sızın haklı oldugunuzu hıssettım
esınız bellı kı nasıl konusması gerektıgını bılmeyen sorunları cozmeyı basaramayan ıletısım sorunu yasayan bırı . bu kısı bır omur boyle olacak degısmez...
Cidden çok kırıldım. Hiç bu kadar kırılıp, bu kadar soğuk hissetmemiştim. Kendisi ancak bu öğlene doğru anlayıp cidden özür diledi. Bir de ben küsünce o da küstüğü için, farkına çok zor varıyor durumun bazen.
 
biz on yillik evliyiz, neredeyse 20 yildir tanisiyoruz esimle.
ve fark ettigimiz bir sey, ikimiz de olaylari farkli hatirliyoruz enteresan sekilde. Onceleri kavga ederdik bu sebeple, simdi cok guluyoruz. Yani cidden ben eminim olay boyle diye, o da kendinden emin, tamamen farkli bir hikaye ile.

Anlatamadim da, cok sacma cunku,
ama ben o yuzden yerinize koyunca kendimi cok alinmazdim diye dusundum, normal boyle seyler.

Yalanci lafina istinaden darildi iseniz, bir daha sizinle konusurken daha dikkatli olmasini isteyebilirsiniz.

Ama bilemedim de, yani kavga ediyorsunuz o an neticede, olabilir gibi de.
Ay evet ya aynı biz. Aynı olayı farklı anlatıyoruz, bir de bundan kavga ediyoruz. Olay sıcağı sıcağınaysa kavgaya dönüşüyor bu durum, ama üzerinden zaman geçmişse gülüp eglenebiliyoruz da bazen.

Çok iyi anladım ben sizi. Ne güzel 10 yıl olmuş. Biz daha 9 aylık evliyiz.

Teşekkür ederim.
 
Aranızda şiddetli geçimsizlik var. Hoşgörü ve tahammül bitmiş.
Düzelmezse, düzeltemezseniz sonu pek hayırlı görünmüyor.
 
Back
X