- 18 Aralık 2009
- 5.442
- 4.162
Herkese selamlar..
Yaklaşık 1 senedir evliyiz. Kayınvalidem yalnız yaşayan bir kadın. 60 yasında cok dinç, eşimin bir ablası var. Ablası evli bir de çocugu var. Ben evlenmeden ortalığı çok yıktım ileride olur olmaz senaryoları eşimin önüne döktüm birlikte yaşamam dedim. annesine bile yüzüne söyledim ileride de birlikte yaşamam asla diye. Yapım bellidir biraz dik başlıyım. Bunun için eşim bana zaten annem beraber yaşamak istemez öyle biri değil dedi hep. Allah var birlikte yaşama konusu yok. Hiç olmadı. neyse annesi ile çok uzak değiliz semt olarak.
Amaaaaa gel gelelim evlendikten sonra ne hastalığı bitti (hasta değil) ne de nazı. Eşim hassas şak koşuyor. Bana istersen sen de gel ama yapını biliyorum diyor. mesela gidiyor ayda 1 hafta kalıyor ayrıca sık sık da gidiyor kalmalı olsun normal olsun.
Eşime ablanda var sen tek çocuk değilsin diyorum , annesinin kafası götürmüyormuş çocuğu o yüzden ablayı saymıyor annesi ille oğlum diyor :) Gidip onda da kalacakmış sık sık. bizim çocuğumuz yok düşünmüyoruz.. bunu da biliyor zaten.. çocuksuz çöpsüz üzümüz :)
Ben yanlış mı düşünüyorum? Eşini bırakıp her zaman kalmalı gitmesi normal mi? evlilik bu mu? ben kendimi çok yalnız hissediyorum.. gerçekten hasta olan insan oğlum kızım demez birini ister yanında ama yok illa oğlu.
Zaten ben dik başlıyım diye evlenmemizi hiç istemedi (dik başımda yüzüne beraber yaşamak istemem dememden ibaret asla saygısızlık etmedim) eşimin kimseyle evlenmesini istemiyordu yalnız olup onunla yaşamasını istiyordu. Eşim karantina başladı birkaç gün geçti vın gitti anneye ben evde yalnızım. ikimizde evden çalışıyoruz bilgisayarını falan da aldı götürdü. çok mutsuzum panik atağım tuttu bugün stresten ...
Yaklaşık 1 senedir evliyiz. Kayınvalidem yalnız yaşayan bir kadın. 60 yasında cok dinç, eşimin bir ablası var. Ablası evli bir de çocugu var. Ben evlenmeden ortalığı çok yıktım ileride olur olmaz senaryoları eşimin önüne döktüm birlikte yaşamam dedim. annesine bile yüzüne söyledim ileride de birlikte yaşamam asla diye. Yapım bellidir biraz dik başlıyım. Bunun için eşim bana zaten annem beraber yaşamak istemez öyle biri değil dedi hep. Allah var birlikte yaşama konusu yok. Hiç olmadı. neyse annesi ile çok uzak değiliz semt olarak.
Amaaaaa gel gelelim evlendikten sonra ne hastalığı bitti (hasta değil) ne de nazı. Eşim hassas şak koşuyor. Bana istersen sen de gel ama yapını biliyorum diyor. mesela gidiyor ayda 1 hafta kalıyor ayrıca sık sık da gidiyor kalmalı olsun normal olsun.
Eşime ablanda var sen tek çocuk değilsin diyorum , annesinin kafası götürmüyormuş çocuğu o yüzden ablayı saymıyor annesi ille oğlum diyor :) Gidip onda da kalacakmış sık sık. bizim çocuğumuz yok düşünmüyoruz.. bunu da biliyor zaten.. çocuksuz çöpsüz üzümüz :)
Ben yanlış mı düşünüyorum? Eşini bırakıp her zaman kalmalı gitmesi normal mi? evlilik bu mu? ben kendimi çok yalnız hissediyorum.. gerçekten hasta olan insan oğlum kızım demez birini ister yanında ama yok illa oğlu.
Zaten ben dik başlıyım diye evlenmemizi hiç istemedi (dik başımda yüzüne beraber yaşamak istemem dememden ibaret asla saygısızlık etmedim) eşimin kimseyle evlenmesini istemiyordu yalnız olup onunla yaşamasını istiyordu. Eşim karantina başladı birkaç gün geçti vın gitti anneye ben evde yalnızım. ikimizde evden çalışıyoruz bilgisayarını falan da aldı götürdü. çok mutsuzum panik atağım tuttu bugün stresten ...
Son düzenleme:
Hiç mi çocuk yapmayacaksınız hiç mi evladınızdan ilgi istemeyeceksiniz?
Bana kötü kalpli geldiniz. Ben ayrılıyorum konunuzdan. Iyi forumlar.
