teşekkürler evet vazo gibiyim bunun çin destek alıyorum aslında ama yine böyle konularda bocalıyor,etkileniyorum, gözlemleriniz ne kadar da yerinde olmuş, psikolog musunuz, başka önerileriniz varsa almak isterim,sevgiler
teşekkürler evet vazo gibiyim bunun çin destek alıyorum aslında ama yine böyle konularda bocalıyor,etkileniyorum, gözlemleriniz ne kadar da yerinde olmuş, psikolog musunuz, başka önerileriniz varsa almak isterim,sevgilerSizin önceki konularınıza bakmıştım , biraz yalnız olmaktan dolayı depresif ve endişeli haliniz var. Anneden ayrılma üzüntüsü, millet ne der korkusu, sevgilim , kocam neden yok buhranı, insanlar bekar kaldığım için beni istemiyorlar düşüncesi, neden beni sevmiyorlar soruları .
Siz fazla düşünüyor olabilir misiniz? Ben zannetmiyorum evli, çocuklu, iş güç sahibi iş arkadaşlarınızın oturup sizi sevmeme , dışlama konusunda çaba harcayacaklarını. Belki bu kadar çok düşünüyor olmanız nedeniyle, endişelerinizi dışa çok yansıtıyorsunuz bu da sizde negatif bir elektrik oluşturuyor. Şimdi zaten iş, koca , sevgili, çocuk , kendi anne babaları derken kalan kısıtlı zamanlarını sizinle geçirmek istememeleri onları kötü yapmaz. Sırf siz iyi davrandığınızı düşündünüz diye, sizinle arkadaş olmak zorunda da değiller.
Başkalarının düşüncelerine de fazla önem veriyorsunuz, koskoca kadınsınız, onların ne iznine ne onayına ihtiyacınız var. Tek başına eşya bakmak zor geliyor size, ama kötü bir evliliğin içinde yaşamak daha zor.
Siz biraz sarmala girmişsiniz sanki, neden yalnızım diye düşünüp , saha çok yalnız kalıyorsunuz. Kafanızdan çıkarın uzaklaştırın bu düşünceleri, gerekirse yardım alın. Etrafa yansıttığınız enerjiniz değişince etrafınızdaki insanlar da farklı davranmaya başlayacak size. Aşırı kırılgan bir yapınız var gibi duruyor, birisi bişey dese camdan vazo gibi parçalanacak bir psikoloji var sanki.
Sevgili olur ya da olmaz, her erkekle de evlilik düşüncesini baz alarak görüşmeyin , yoksa çok üzülürsünüz. Takılın, gezin tozun, büyük hayalleri kapılmadan gündüzü yaşayın. Olursa olur, olmazsa da yaşadıklarınız deneyim olur.
bunları kimseyle konuşmuyorum ki konusu açılınca kısmet deyip geçiştiriyorum bu kadar şeffaf sadece buraya yazıyorum evet garip gelebilir ama çevremde herkes farklı bir degisim yaşayınca etkilendim,insanız..Ya kusura bakmayın da biraz garip düşünceleriniz , bakış açınız var bu da davranışınıza yansıyor ve insanları itiyor olabilir misiniz? Evlilik takıntısı, illa birisinin sevmesi, alt tarafı bir eve çıktı diye kadına kötü bakılır düşüncesi. Böyle tuhaflıkları düşünen en önde siz varsınız aslında
Yanlız yaşadığın için sana kötü gözle bakanı hayatına alma zaten.merhaba 34 yaşına girecek bir memurum. aynı şehirde ailem olmasına rağmen ben isyerime yakın daire tuttum. ama bunu söylediğim birkac arkadaş hiç sevinmiş gibi olmadı. kurumda evlenenler,nişanlanan 2 kadın var ben ise ne eş ne sevgili,hiç birşeyim olmadan bir daire tuttum.
kendimi tuhaf hissediyorum lütfen beni yargılamayın, isyerinde tek bekar ben kaldım, üstelik kahve icmeye gittigim kisiler beni çağırmadılar hem de tuttuğum sitenin karsisindaki yere. çok zoruma gitti. kendimi hicbir yere ait hissetmiyorum.sanki bekarlığım insanlara dert olacakmış gibi. yanlış anlaşılcam diye tribe girdim. çok çalışıyorum, projeler yapıyorum, çabalıyorum ama yine de yaptıklarımdan takdir görmüyorum.sevilmiyorum, gruplaşmanın dışında kaldım.(kimseye bisey yapmadım güleryüzle davrandım, arabamla duraga biraktim,yeni atanan o kisiye destek oldum) ama bir baktım ki ben buluşmalara çağrılmayan biri oldum. sebebini bulamıyorum ben buradan ne kadar depresif şeyler yazsam da dışarıda gülen,sohbet eden biriyim ama itici mi görünüyorum ya da ukala diye kendimi sorguluyorum. kendimi yalnız hissediyorum.
hayatımda kimse yok acaba tanışacağım kişiler tek yaşıyorum diye hakkımda kötü düşünürler mi. yalnızlık,bir kalıba sığamamak bana çok zor geldi. üstelik flört durumlarım sıfır,kendimi iyice saldım işten eve evden işe.uygulamalar dışında tanişmalara fırsatım yok. o arkadaslik uygulamalarına da ben önyargılıyım.
sizce yalnız yaşayan bir kadın kötü mü görünür,itici mi oluyor ya da tam tersi başarılı,özgür bir birey olarak mı algılanır?
beni dışlayan kisilere nasıl davranmalıyım?
fikirlerinizi merak ediyorum, sevgiler
Nerede yaşıyorsunuz bilmiyorum ama yani yalnız yaşayan bir kadın neden kötü gözüksün. Üstelik de yaşınız 34. Lütfen kendinize bunu yapmayın. Eğer varsa bir iki cahil ya da üç beş cahil bunu kötü gören bırakın onları, Allah'a havale edin...merhaba 34 yaşına girecek bir memurum. aynı şehirde ailem olmasına rağmen ben isyerime yakın daire tuttum. ama bunu söylediğim birkac arkadaş hiç sevinmiş gibi olmadı. kurumda evlenenler,nişanlanan 2 kadın var ben ise ne eş ne sevgili,hiç birşeyim olmadan bir daire tuttum.
kendimi tuhaf hissediyorum lütfen beni yargılamayın, isyerinde tek bekar ben kaldım, üstelik kahve icmeye gittigim kisiler beni çağırmadılar hem de tuttuğum sitenin karsisindaki yere. çok zoruma gitti. kendimi hicbir yere ait hissetmiyorum.sanki bekarlığım insanlara dert olacakmış gibi. yanlış anlaşılcam diye tribe girdim. çok çalışıyorum, projeler yapıyorum, çabalıyorum ama yine de yaptıklarımdan takdir görmüyorum.sevilmiyorum, gruplaşmanın dışında kaldım.(kimseye bisey yapmadım güleryüzle davrandım, arabamla duraga biraktim,yeni atanan o kisiye destek oldum) ama bir baktım ki ben buluşmalara çağrılmayan biri oldum. sebebini bulamıyorum ben buradan ne kadar depresif şeyler yazsam da dışarıda gülen,sohbet eden biriyim ama itici mi görünüyorum ya da ukala diye kendimi sorguluyorum. kendimi yalnız hissediyorum.
hayatımda kimse yok acaba tanışacağım kişiler tek yaşıyorum diye hakkımda kötü düşünürler mi. yalnızlık,bir kalıba sığamamak bana çok zor geldi. üstelik flört durumlarım sıfır,kendimi iyice saldım işten eve evden işe.uygulamalar dışında tanişmalara fırsatım yok. o arkadaslik uygulamalarına da ben önyargılıyım.
sizce yalnız yaşayan bir kadın kötü mü görünür,itici mi oluyor ya da tam tersi başarılı,özgür bir birey olarak mı algılanır?
beni dışlayan kisilere nasıl davranmalıyım?
fikirlerinizi merak ediyorum, sevgiler
Siz bunları kimseyle konuşmasanız bile , sürekli kafanızda düşündüğünüz için ister istemez dışarı yansıyan hareketlerimizden de belli ediyorsunuzdur. Bu kaygılı, başkasının ne düşündüğüne aşırı önem veren , fazla nazik olan tavrınız insanları rahatsız ediyor olabilir. İnsan olmanızı sanki her kaygılı her aşırı takıntılı düşüncenize bahane olarak kullanıyorsunuz. Kendine önem veren insanlar , başkalarının değişimlerine takılmaz, kendi fikirlerine önem veren insanlar , ben eve çıkınca hakkımda kötü düşünecekler endişesi yaşamaz, kendine bir erkekle evlenmek ile değer biçmeyen kadınlar , evlenmemeyi kafaya takmaz.bunları kimseyle konuşmuyorum ki konusu açılınca kısmet deyip geçiştiriyorum bu kadar şeffaf sadece buraya yazıyorum evet garip gelebilir ama çevremde herkes farklı bir degisim yaşayınca etkilendim,insanız..
Birinin yalnız yaşaması o kişiyi kötü veya itici göstermeyeceği gibi, başarılı ya da özgür de göstermez. Yalnız yaşamak çok ekstrem bir durum değil. Tonlarca bekar, yalnız, çalışan kadın var. Yalnız yaşamanıza olumlu veya olumsuz bu kadar anlam yüklemeyin bence.merhaba 34 yaşına girecek bir memurum. aynı şehirde ailem olmasına rağmen ben isyerime yakın daire tuttum. ama bunu söylediğim birkac arkadaş hiç sevinmiş gibi olmadı. kurumda evlenenler,nişanlanan 2 kadın var ben ise ne eş ne sevgili,hiç birşeyim olmadan bir daire tuttum.
kendimi tuhaf hissediyorum lütfen beni yargılamayın, isyerinde tek bekar ben kaldım, üstelik kahve icmeye gittigim kisiler beni çağırmadılar hem de tuttuğum sitenin karsisindaki yere. çok zoruma gitti. kendimi hicbir yere ait hissetmiyorum.sanki bekarlığım insanlara dert olacakmış gibi. yanlış anlaşılcam diye tribe girdim. çok çalışıyorum, projeler yapıyorum, çabalıyorum ama yine de yaptıklarımdan takdir görmüyorum.sevilmiyorum, gruplaşmanın dışında kaldım.(kimseye bisey yapmadım güleryüzle davrandım, arabamla duraga biraktim,yeni atanan o kisiye destek oldum) ama bir baktım ki ben buluşmalara çağrılmayan biri oldum. sebebini bulamıyorum ben buradan ne kadar depresif şeyler yazsam da dışarıda gülen,sohbet eden biriyim ama itici mi görünüyorum ya da ukala diye kendimi sorguluyorum. kendimi yalnız hissediyorum.
hayatımda kimse yok acaba tanışacağım kişiler tek yaşıyorum diye hakkımda kötü düşünürler mi. yalnızlık,bir kalıba sığamamak bana çok zor geldi. üstelik flört durumlarım sıfır,kendimi iyice saldım işten eve evden işe.uygulamalar dışında tanişmalara fırsatım yok. o arkadaslik uygulamalarına da ben önyargılıyım.
sizce yalnız yaşayan bir kadın kötü mü görünür,itici mi oluyor ya da tam tersi başarılı,özgür bir birey olarak mı algılanır?
beni dışlayan kisilere nasıl davranmalıyım?
fikirlerinizi merak ediyorum, sevgiler
Yani aynı şehirde olmasına rağmen ailesinden ayrı yaşayan birine bende sıcak yaklaşmazdim.merhaba 34 yaşına girecek bir memurum. aynı şehirde ailem olmasına rağmen ben isyerime yakın daire tuttum. ama bunu söylediğim birkac arkadaş hiç sevinmiş gibi olmadı. kurumda evlenenler,nişanlanan 2 kadın var ben ise ne eş ne sevgili,hiç birşeyim olmadan bir daire tuttum.
kendimi tuhaf hissediyorum lütfen beni yargılamayın, isyerinde tek bekar ben kaldım, üstelik kahve icmeye gittigim kisiler beni çağırmadılar hem de tuttuğum sitenin karsisindaki yere. çok zoruma gitti. kendimi hicbir yere ait hissetmiyorum.sanki bekarlığım insanlara dert olacakmış gibi. yanlış anlaşılcam diye tribe girdim. çok çalışıyorum, projeler yapıyorum, çabalıyorum ama yine de yaptıklarımdan takdir görmüyorum.sevilmiyorum, gruplaşmanın dışında kaldım.(kimseye bisey yapmadım güleryüzle davrandım, arabamla duraga biraktim,yeni atanan o kisiye destek oldum) ama bir baktım ki ben buluşmalara çağrılmayan biri oldum. sebebini bulamıyorum ben buradan ne kadar depresif şeyler yazsam da dışarıda gülen,sohbet eden biriyim ama itici mi görünüyorum ya da ukala diye kendimi sorguluyorum. kendimi yalnız hissediyorum.
hayatımda kimse yok acaba tanışacağım kişiler tek yaşıyorum diye hakkımda kötü düşünürler mi. yalnızlık,bir kalıba sığamamak bana çok zor geldi. üstelik flört durumlarım sıfır,kendimi iyice saldım işten eve evden işe.uygulamalar dışında tanişmalara fırsatım yok. o arkadaslik uygulamalarına da ben önyargılıyım.
sizce yalnız yaşayan bir kadın kötü mü görünür,itici mi oluyor ya da tam tersi başarılı,özgür bir birey olarak mı algılanır?
beni dışlayan kisilere nasıl davranmalıyım?
fikirlerinizi merak ediyorum, sevgiler
abimle anlaşamadığım(üstüme yürüme,hakaretler) ve yollarda çok yorulduğum için bu kararı verdim ama tabi herkese anlatılmadığı için sıcak bakılmayabilirYani aynı şehirde olmasına rağmen ailesinden ayrı yaşayan birine bende sıcak yaklaşmazdim.
biraz çevreyle alakalı benceGereksiz alıngansınız bence.44 yaşında ailesiyle aynı ilde farklı evlerde yaşayan bekar bir kadınım.Evli arkadaşlarım kimi zaman bensiz buluşur ama istemediğimi düşündürmedi bu bana.Mesela eşleri konusmuş o an spontene gelişmiş olaylar olabiliyor bazen de davet edildiğim halde çoluk çocuklu bir ortamami benim ruhum kaldirmayacağından ben onlara katılmak istemiyorum.Biraz daha zaman geçsin o evlilerin yarısı boşanmış olacak zatenEn azından benim çevremde öyle oldu .Düzeninizi kurun ve akışta kalın.İlla evlenmeliyim diye şartlamayın hayatı ıskalarsınız.Kimi zaman hayatıma biri giriyor kimi zaman yalnızım problem olmuyor benim için.
abimle anlaşamadığım(üstüme yürüme,hakaretler) ve yollarda çok yorulduğum için bu kararı verdim ama tabi herkese anlatılmadığı için sıcak bakılmayabilir
biraz çevreyle alakalı bence
ben de 40+ yaşta çok çook erkenden aileden ayrılmış bekar kadınım ama mesela "yarısı boşanmış olacak zaten" diyorsunuz ya
evet, arkadaş çevremim çoğu ya bekar ya boşanmıştır benim de
ama memleketimde ya da ailemin kendi çevresinde hala boşanan çok çok az
hemen hemen her boşanma da acaip olaylı
bir kısım için de kadının ayrı evde olması (aile ile aynı şehirdeyken, okul iş tayin vs yokken) hemen hemen yollu olmakla aynı şey. bana da ilk (zaruri sebepler yokken) ayrı eve çıktığımda epey bir laflar edilmişti.
ha, kendi arkadaş çevrem için de 25-30 yaşında hala aileyle oturuyor olmak epey problemli görülen bişey (ben de öyle düşünüyorum, kazık kadar insanlar ne gerek var) tam tersine ama işte bu kadın nasıl bir çevrede bilemiyoruz.
bir de her yerde evli kadınlar bekarla takılmıyor mesela, yani komşu/akraba içinde, birisinin bekar büyük görümcesi filan değilseniz, arkadaş olarak genelde evliler evlilerle takılıyor. baız şehirlerde ortamlarda bu da ayrı sorun. etiketleme bu mudur bilmiyorum ama (özellikle bi yaşı geçmiş) "bekar kadın"ı (ondan daha fazla da dul kadını tabi) potansiyel tehlike filan görüyorlar. bunu kadın-kadına ortamın çok olduğu mesleklerde çok duyuyorum.
Ben sakaryada yaşıyorum buranın yobazlık seviyesi bambaşka burada bile alıştılar herkes evlenecek diye bir şey yok evlenemedin diye kendi düzenin olmasın mı ben 18 yaşımda evden gittim okul bitince de dönmedim eğer evlenmemiş olsaydım kendi evim olsun isterdim yarın boşansam yine yalnız yaşarım. Çevreye açıklama yapmak zorunda değilsin hatta keşke aile evindeyken 1+1 ev alsaydın. Ne yapacaksın millet ayıplayacak diye taşınacak mısın onlar biliyor artık trklif edip eve gelmeleri lazım gelmiyorlarsa davet etmeben öyle bakmıyorum ama cevrem pek aydın insanlar değil
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?