ben 10 yıl yalnız yaşadıktan sonra evlendim. şimdi de eşim sürekli şehir dışında olduğu için ayın 25 günü evde yalnızım. yalnızlık, ev arkadaşım oldu benim :)
Bu dünyada yapayalnız kalacak olma fikri; ama kendi özgür iradenle değil, gerçekten yalnız kalacak olma fikri, çok korkunç. Şimdi uzaklarda da olsa bir ailenin olması, arkadaşlarının olması ne bileyim sevdiğin birinin olması, senin gerçek anlamda yalnız kalmanı engelliyor. Hiç yaşamadım ama en yalın ve en gerçek haliyle yalnızlığı tatmak her insanın kaldırabileceği bir şey değil diye düşünüyorum.Siz yalnızlığı birakmaya calistikca o sizi birakmiyor degil mi :) Onca yil yalniz yasadiktan sonra hayatini, evini düzenini biriyle paylasabilme fikri benim gözümü hep korkutmustur acikcasi.
Bu dünyada yapayalnız kalacak olma fikri; ama kendi özgür iradenle değil, gerçekten yalnız kalacak olma fikri, çok korkunç. Şimdi uzaklarda da olsa bir ailenin olması, arkadaşlarının olması ne bileyim sevdiğin birinin olması, senin gerçek anlamda yalnız kalmanı engelliyor. Hiç yaşamadım ama en yalın ve en gerçek haliyle yalnızlığı tatmak her insanın kaldırabileceği bir şey değil diye düşünüyorum.
Sabah sabah içini karartmak istemiyorum ama ben yalnızlığın en yalın halini mezarlıklarda görüyorum. Bir sebepten dolayı bu aralar çok sık mezarlığa gidiyorum; eskiden de ara sıra giderdim ama duygusunu hiçbir zaman içselleştirmemiştim. Şimdi uzun uzun kalıyorum; yalnızlığın en yalın halini uzaktan da olsa izliyorum. Bir insanın o denli yalnız kalabilmesi için acıyan ve ağrıyan bir bedeninin bulunmaması yani ölmesi gerekir...Kesinlikle çok haklısınız.Ne güzel yazmışşınız. Uzaklarda bile olsa manevi anlamda insanin sevdiklerinin varlığını bile bilmesi yetiyor bazen.Sizde zor olanı başarıyorsunuz tebrik ediyorum sizi.
Oğuz Atay'ın çok güzel bir cümlesi var: "Yalnız yaşan insanların kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır" :)) tabi ki şimdilik mahkum değiliz yalnızlığa, hele ben hiç değilim, çünkü zaten evlenerek bu mahkumiyet ya da tercih, her neyse, ona son verdim. Ama bir gün son veremeyeceğimiz bir yalnızlık bizleri bekliyor.İlla evlenmek zorunda değilsiniz arkadaşlarınız olabilir çevre edinin erkek arkadaşınız da olabilir neden yalnızlığa mahkum olasınız ki
Ayrıca manevi destek aradığınız omuz bazen bir dostta bulunabiliyor
bence bu tür düşünceler için yaşınız daha genç. 25 yaşında yalnızlığa alıştım demek abez geliyor bana. siz hazırsınız belkide artık biri olsun hayatınızda istiyorsunuz ama karşına hayatınızı paylaşacak o insan çıkmamıştır henüz. daha zamanınız var bende 33 yaşında buldum. ayrıca neden istemesinler güçlü çalışan bayanları bu zamanı akıllı erkekler tabiiki öylesini isterler. az daha sabır bence
ayrıca neden istemesinler güçlü çalışan bayanları bu zamanı akıllı erkekler tabiiki öylesini isterler. az daha sabır bence
Merhaba arkadaşlar.
Bendeniz 25 yaşında üniversite mezunu kendi ekonomik özgürlüğü olan bir bayanım. İyi kötü bir işim var, tek başıma yaşıyorum.
Günümüzün en gözde sorunlarından birinden muzdaribim.Yalnızlık.
Aslında yalnız olmaya o kadar alıştım ki tek kişilik bu güvenli hayatıma birini sokma fikri çok yabancı.
Erkekler mi kaciyorlar böylesi bayanlardan yoksa yoğun iş hayatından mıdır bilemiyorum.Ama insan bazen manevi destek ariyor omuzlarında.
Bizler güçlü kadınlar her daim yalnız olmaya mahkum muyuz?
biliyormusunuz en kotu şey ne; insanlar arasında yalnızlık hissetmek. benim durumum bu işte evliyim yalnız hissedıyorum. benı sorarsanız. bu hayatta en guzel şey evlilikte çocuklar sadace. yoksa beker hayat daha değeli. beker hayatı kimetı bilmedım, evlendıktan sonra bildim maalesefişte benim gibi biri daha. en azından bu konuda yalnız değilim :)
Gerçekten güçlü bir kadınsan yalnızlığının gerçek sebebi de bu olabilir. Erkekler kendilerinden daha güçlü, kendilerinden çok kazanan veya kendilerinden daha akıllı kadınlara pek yaklaşmazlar. ( İstisnalar olabilir tabi )Merhaba arkadaşlar.
Bendeniz 25 yaşında üniversite mezunu kendi ekonomik özgürlüğü olan bir bayanım. İyi kötü bir işim var, tek başıma yaşıyorum.
Günümüzün en gözde sorunlarından birinden muzdaribim.Yalnızlık.
Aslında yalnız olmaya o kadar alıştım ki tek kişilik bu güvenli hayatıma birini sokma fikri çok yabancı.
Erkekler mi kaciyorlar böylesi bayanlardan yoksa yoğun iş hayatından mıdır bilemiyorum.Ama insan bazen manevi destek ariyor omuzlarında.
Bizler güçlü kadınlar her daim yalnız olmaya mahkum muyuz?
böyle duşunmeyın. siz hala gençsınız gençlığınız tadına çıkarın . beker hayat gibi bi şey yok . ben de genç ken hep sezın gibi duşunyordum çok hassasım kafım her şeye çok takıyorum. onun için evlenmeden önce hayatımın tadı alamadım. çünkü bi şey vardı duşunce olarak sevmek sevilmek. sonra şu an geldı evlendim. keşkeeeee hala bekerım. çocuklerden haric hiç bı şeyden tadı almadımSeni o kadar iyi anlıyorum ki.. Ben de 23 yaşındayım ve biliyorum ki bu tarz düşünceler için erken yukarda başka bir üyeninde belirttiği gibi ancak insan duygusal açlık çektiğinde ve özellikle bunu uzun zaman arayıp bulamadığında, çevresinde herkess mutluyken beğenilmediğinde, kimse tarafından sevilmediğinde gerçekten o yalnızlık hissini çok iyi anlıyor. Herkes ister sevdiği biriyle olmak, sevmek sevilmek, bir hayatı paylaşmak.. Bende bu yıl çok iyi bir bölümden mezun olacağım ve iş bulduktan sonra iyi bir maaşla başlayacağım. Kimseye hiç bir anlamda ihtiyaç duymayacağım evet özgür olacağım ama sevilmemek beğenilmemek beni yorucak biliyorum. Buz gibi yatakta tek başına yatmak.. Bunu tüm ömür yaşamaktan korkuyorum.. Yalnız başıma da eğleniyorum arkadaşlarımla ailemle..Sevdiklerim sevenlerim var elbette.. Ancak aşk yok o ruh eşi yok işte.. Onunla paylaşılan zaman çok daha farklı, sevgi bambaşka illa ki.. O yüzden arkadaşım ben seni çok iyi anlıyorum.. Yaşımız genç bile olsa bunun yokluğunun uzun sürmesi insanı korkutan bir gerçek sanki bu her zaman sürecekmiş gibi, yapayalnız bir başına kalacakmışsın gibi..
böyle duşunmeyın. siz hala gençsınız gençlığınız tadına çıkarın . beker hayat gibi bi şey yok . ben de genç ken hep sezın gibi duşunyordum çok hassasım kafım her şeye çok takıyorum. onun için evlenmeden önce hayatımın tadı alamadım. çünkü bi şey vardı duşunce olarak sevmek sevilmek. sonra şu an geldı evlendim. keşkeeeee hala bekerım. çocuklerden haric hiç bı şeyden tadı almadımo yuzden. once çalışın kımsıye ıhtıyace olmayın. maddı tarafı çok önemli. benim sıkıntım bu şimdi. başkalara maddı olarak ıhtıyac duyurum. çoooooooooooooook acı bi şey çok.
çok iyi yaptin gerçekten, ne mutlu sanaYalnız değilsin:) Yalnızlığa benim kadar alışan başka bir insan olduğunu düşünmüyorum :) ukalaluk gibi oldu ama hiç kimseye bağımlı değilim, kimsenin desteğini aramıyorum, herşeyi kendim yapıyorum felan filan:) Yani insan arada tabi destek arıyor ama genel itibariyle kendimle baya mutluyum:) Birde dediğin gibi birini hayatına alma fikri korkutabiliyor. yaş 29 bu arada.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?