- 26 Nisan 2018
- 2.804
- 4.507
- 53
- 28
- Konu Sahibi lonelybuthappy
- #1
Kızlar ben kendimi neredeyse son 1 yıldır çok yalnız hissediyorum. Ama şu son 2 aydır sevgilim olacak kişinin defolup gitmesiyle iyice yalnızlaştım. En azindan dostum arkadaşımdı. Onunla paylaşıyordum her şeyimi. Şimdi o da yok. Bir de onu özleme boyutu var ki ona girmeyeceğim.
2 dost(?)uma da kırgın ve küsüm zor günümde yanımda olmadılar. Hal hatır sormadılar, ben sitem edince de (özellikle biri) empati yap modunda oldu. Tamam da haklı olabilirsin(bence değil) istemeden hata yapmış olabilirim bana kırılmış olabilirsin ama ben sana bizzat kötülük etmediğim sürece benim zor günümde yanımda olmamana ne sebep olabilir ki? (burada bahsetmedigim aile meselelerim de hastalık durumu atlattığımız da var)
Geriye kalan arkadaşlarım da herkes kendi hayatının yoğunluğunda. Bir tanesiyle telde konuşuyoruz ama kendisinin 2 çocuğu var, onu mazur görüyorum ve ben ona hadi kapatalım bebeklerle ilgilen diyorum. Başka da yok kalmadı herkes kendi hayat derdinde.
Aslında yoğun bir insanim ama ben bu yalnızlikla nasıl başa çıkacağım? Yalnız kaldıkça eski sevgilimi özlüyorum yokluğunu arıyorum. Keske biriyle kafa dağıtabilseydim ne bileyim. Kimse yanımda olmadı yok. Bu sabah yalnızlıktan ağladım resmen tek dostlarim kalin kitaplar olmuş. Halbuki ben kendime yeten bir insandım böyle değildim. Siz nasıl başa çıkıyorsunuz, rehberimde arayıp dertlesecegim insan yok olan da coluklu çocuklu işte
Not:yeni bir ortamim ve yeni tanıştığım insanlar var. umarım ne demek istedigimi anlatabilmisimdir
2 dost(?)uma da kırgın ve küsüm zor günümde yanımda olmadılar. Hal hatır sormadılar, ben sitem edince de (özellikle biri) empati yap modunda oldu. Tamam da haklı olabilirsin(bence değil) istemeden hata yapmış olabilirim bana kırılmış olabilirsin ama ben sana bizzat kötülük etmediğim sürece benim zor günümde yanımda olmamana ne sebep olabilir ki? (burada bahsetmedigim aile meselelerim de hastalık durumu atlattığımız da var)
Geriye kalan arkadaşlarım da herkes kendi hayatının yoğunluğunda. Bir tanesiyle telde konuşuyoruz ama kendisinin 2 çocuğu var, onu mazur görüyorum ve ben ona hadi kapatalım bebeklerle ilgilen diyorum. Başka da yok kalmadı herkes kendi hayat derdinde.
Aslında yoğun bir insanim ama ben bu yalnızlikla nasıl başa çıkacağım? Yalnız kaldıkça eski sevgilimi özlüyorum yokluğunu arıyorum. Keske biriyle kafa dağıtabilseydim ne bileyim. Kimse yanımda olmadı yok. Bu sabah yalnızlıktan ağladım resmen tek dostlarim kalin kitaplar olmuş. Halbuki ben kendime yeten bir insandım böyle değildim. Siz nasıl başa çıkıyorsunuz, rehberimde arayıp dertlesecegim insan yok olan da coluklu çocuklu işte
Not:yeni bir ortamim ve yeni tanıştığım insanlar var. umarım ne demek istedigimi anlatabilmisimdir
benim de senin nickin yorumların dikkatimi çekiyor genelde benim diyeceklerimi sen demiş oluyorsun 
Ben de disarda çok güleryüzlüyümdür çok mutlu görünürüm neşeliyimdir. Ama içim öyle değil. Çok yalnız hissediyorum ya bu kadar olur. Kimsenin olmamasi neyse de yalnız kalınca eski sevgilimi arar oldum onu özler oldum. Bana en büyük dezavantajı bu. Bendeki dostlar senin gibi değil ki, insan aylardır bir alo demez mi? 
