Gurbette yaşayan birisi olarak aynı dertten muzdaribim.
fakat çağımızda şöyle bir gerçek de var, misal annem, benim yaşlarımdayken yani 30 lu yaşlar. Senelerden ise 90’lı yıllar.
insanlar, komşuluklar daha bir samimiydi , annemin en yakın komşusu, çayı demler “hadi gelin” derdi,
biz çocuklar oyuna dalarken, annelerimiz Allah ne verdiyse kurulan sofrada sohbet muhabbet ederlerdi..
Şimdiki gibi günler öncesi arayıp randevu alarak gitmeler yoktu en yakınının evine , sofrada tabaklar takım değildi ama insanlar birbirinin ardından kusur bulmazdı
Uzun lafın kısası, şu an o tarz ilişkiler de kalmadı mesela annem ve komşuları hala aynı mahallede ama birbirinin kapısını çalan bir iki kişi kaldı. Herkes, kendi çekirdek ailesi genişledikçe, birbirinden uzaklaştı ..
Geriye o günlerin samimiyeti güzelliği kaldı , O günlerde yediğim bir peynir ekmeğin tadı şimdi en güzel sofralarda yok maalesef
Sizin için dileğim , kendi güzel çekirdek ailenizi hayırlısıyla kurmak nasip olsun en hayırlı vakitte insallah. O zaman da çoluk çocukların uğraşları ile vakit gelip geçiyor anlamıyor insan . Hayatın farklı bir evresine geçiş yapıyorsunuz. O yüzden kendinize ayırabildiniz özel güzel zamanlar yaşlar varken önünüzde .güzel değerlendirin :) mutluluklar dilerim