Yalnizliktan delirmek uzereyim

Bendde yalnızım üstelik karantinadayım ve benim negatif olmasına rağmen bugün Esimden daha kötüyüm her yerim ağrıyor halim yok dizlerim titriyor midem bulanıyor kahvaltiyla duruyorum ama ona yemek veriyorum. Kimsemiz de yok ki bi kap yemek geitirsin
Hangi şehirdesiniz özelden yazarmısınız, inşallah aynı şehirdeyizdir, kapınıza yarın öğlen istediğiniz yemek gelir böylece ❤️
 
yurtdisinda yasiyorum. ailem arkadasim kimsem yok yanimda. onceden yasadigim sehirde turk arkadaslarim vardi. tasinmak zorunda kaldim. bir seneyi gecti hala hic arkadasim yok. korona yuzunden sosyal bir ortama, kursa gitmeye korkuyorum. arada turkiyedeki arkadaslarimla mesajlasip konusuyordum ama o da giderek seyreklesti, herkes kendi hayatinda. uzak olunca iliskiler eskisi gibi olmuyor.
Kendimi cok yalniz hissediyorum. boyle giderse psikolojik olarak kotu olacak gibi hissediyorum. ne yapmaliyim ?

bu kadar yalnız insan varken neden bu kadar yalnız insan var diyordu biri.
cidden yalnızlar toplantısı yapılsa ya.
ben yalnızlığı bilinçli tercih edenlerdenim siz kaynaşın ahaha.
 
Bol bol yürü. İlla spor manasında değil, her yeri yürüyerek gez. Korona olması buna engel değil, kendi başına takılacaksın dışarda, en fazla bir kahve içersin girip bir mekanda. Geçen sene en kuzeydeki başkentlerden birinde korkunç günler geçirirken beni her şeye rağmen mutlu edebilen şey buydu, istediğimi giymek, taciz korkusu olmadan kulağımda müzikle kilometrelerce yürüyebilmek, hava eksi derecelerde olsa da termal tayt-içlik-kalın botlar çizmeler, montun içine hırka giyinip günde 8 saatimi falan bu şekilde yürüyüp çevreyi keşfederek geçiriyordum. Hayatımda çok olumsuzluk vardı ama şehri gezerken aklıma bile gelmiyodu, doğal bir antidepresan gibiydi :)

Sonra bir kedi sahiplendim ve kurstan çıkınca eve koşarak gelmeye başladım. Tv izlemiyodum artık, izlersem de kedilerle ilgili bilgiler veren videolar izliyodum, telefonum çalarsa bazen konuşmaları kısa kesip bütün gün kedimle ilgileniyodum.

Kedim yokken bütün gün avrupa yakası izliyodum, bana yalnızlığımı unutturup aile sıcaklığı hissettiriyordu ve sürekli gitmeyen ağlama isteğimi durduruyodu. Çok işe yarıyor tavsiye ederim. Ha bir de mutfaktaki başarısızlıklarımı (kek-kurabiye vb.) gidip kuşlara ördeklere veriyodum. Her seferinde başka bir göl keşfetmek için güzel bahaneydi :)

Arkadaşlarla buluşma işi burda(Türkiye'de) da epey seyrekleşti ve tam keyif alamıyoruz aklın kalmasın hiç :)
 
. Geçen sene en kuzeydeki başkentlerden birinde korkunç günler geçirirken beni her şeye rağmen mutlu edebilen şey buydu, istediğimi giymek, taciz korkusu olmadan kulağımda müzikle kilometrelerce yürüyebilmek, hava e
yurumeyi hic sevmiyorum. ben de kuzeyde bir ulkedeyim. sogukta yuruyesim hic gelmiyor.

Avrupa yakasi izlemeye basladim ben de gecen hafta. biraz gulmeye ihtiyacim var :)
 
yurtdisinda yasiyorum. ailem arkadasim kimsem yok yanimda. onceden yasadigim sehirde turk arkadaslarim vardi. tasinmak zorunda kaldim. bir seneyi gecti hala hic arkadasim yok. korona yuzunden sosyal bir ortama, kursa gitmeye korkuyorum. arada turkiyedeki arkadaslarimla mesajlasip konusuyordum ama o da giderek seyreklesti, herkes kendi hayatinda. uzak olunca iliskiler eskisi gibi olmuyor.
Kendimi cok yalniz hissediyorum. boyle giderse psikolojik olarak kotu olacak gibi hissediyorum. ne yapmaliyim ?
Film ızle .Dans et .Spor yap .
 
Back
X