daha önce ki konularımdan bazılarınız hatırlar belki. "annem" faktörü yine gündemde, nişanlıyım. annem en başından beri çomak sokup duruyor falan filan konuşa konuşa sözler bitti tükendi neyse bu seferki konumuza gelelim 2 eylülde düğünüm var, beyaz eşyalarımız alındı şuan ev bakma aşamasındayız, mobilyalarmızı da eve göre alırız diye planladık ve düğün gelinlik damatlık balayı ev mobilyalar herşeyi nişanlım ve ben yapıyoruz. dün bir mobilyacıdan baktık onda da ekimde ödemeye başla diye bir seçenek de mevcut, bizim içinde iyi olacağına karar verdik. ve ben bunu anneme anlattım ,sırayla yazıyorum aldığım cevapları: " ben size demedim mi düğünden sonraya borç bırakmayın diye, ben kızımı bor.ç ödesin diye vermiyorum, paranız yoksa erteleyin ozaman, anne diyorum taksit yaptık, yok olmazmış, takılan altınları da vermicem zaten siz harcarsınız, bozdurursunuz, ben sizin için biriktirir, ev alırken size veririm" olur mu öyle şey dedim ozamaan dedim, biz hiç istemiyoruz o altınları al hepsi senin olsun dedim ve kapattım. nişanlımı aradım (bu altın davası 5. kez çıktı, hepsinde gizledim ama yetti gari), dedim ki annem böyle diyor, altınları vermicek, olur mu öyle şey dedi(ağlıyorum tabi ben bu arada) vermiyorsa senin memelekette düğün yapmak yok ozaman dedi. bende : altınlar için mi düğün yapıyoruz? ben eşimle dostumla eğlenemk istiyorum xdedim. hayır yapmıyoruz kesinlikle diye çok bağırdı. ben ağlıyorum tabi bu arada, ozaman hiç yapmıyoruz düğün dedim, tamam iptal herşey dedi ve kapattı. şuan bütün telefonlarım kapalı hiç birinin sesini ile duymak istemiyorum. biri altınlarım diye tutturdu öbürü altın yok die düğünün iptal etti. ve benim elimde kalan gözyaşlarım...