Ben 12 yıllık evliyim. 2 tane çocuğum var. Eşimle ailemin tüm karşı çıkmalarına rağmen evlendim. Özellikle annem eşimin ailesinin çok dindar olması, aramızda yaş farkı olması, daha önce bir evlilik yapmış olması vs sebepler nedeni ile aramızda kültür çatışması yaşanacağını öngörmüş ve bu durumu açıkça eşimle konuşmuştu. Ama biz kimseyi dinlemeyip evlendik. Bir süre sonra bana çok değer veren eşim değişti. Herkese bir melek gibi iyi, kibar, zarif yardımsever davranan eşim beni görmezden gelmeye, her yaptığımı eleştirmeye, benimle hiç ilgilenmemeye başladı. Evliliğimiz boyunca bir kaç kez beni aldattığını düşünmeme sebep olacak davranışlarda bulunsa da ben asla tam olarak emin olamadım. Eşimle birlikte çalışıyoruz. Eşim diğer çalışanlarımıza her zaman iyi davranır. Yaptıkları hataları tolere eder ama ben en ufak bir hata yapsam benim burnumdan getirir. Ofise eve geldiğinde bana merhaba bile demez. Bana bakarken yüzünde sürekli bir küçük görme ifadesi asılı durur. Annem ve abimden nefret eder ve çekinmeden onlar hakkında çirkef vs. hakaretlerde bulunur. Siyasi görüşümüz farklı olduğu için beni sürekli aslında inançlı olmama rağmen ataist olmakla suçlar. Ben insanları inançlarına göre değil kişiliklerine göre değerlendirmek gerekir desem siz böylesiniz, sizin zihni yetiniz bu vs. saydırmaya başlar. Kendi annesi okuma yazma bilmez, kocası tarafından ezilen bir kadın. Benim annem üniversite mezunu, bir partinin kadınlar kolunda aktif çalışır ve eşim bunu sürekli benim başıma kakar durur kendi annesinin tavrını benim annemden bekler. Ailemin durumu maddi olarak fena değil, bu yüzden bize paragöz der, annemle asla bir yerde yaşayamacağımı bilmesine rağmen her kavgamızda beni annemle yaşamak istediğim için boşanmaya çalışmakla suçlar. Bende anneme ne zaman eşimin benimle ilgilenmediğini bana sevgi göstermediğini boşanmak istediğimi söylesem annem biz sana söylemiştik, sen dinlemedin otur şimdi çek, eşin çocuklarına çok iyi davranıyor, çocukların babalarını seçmedi onları üzmeye hakkın yok, boşanan ailelerin çocukları şöyle mutsuz, alacağın avukat aylığı onların yediği abur cubur parasını karşılamaz, eşin çok iyi sen mi tatminsizsin yoksa( ben asla anneme eşimin onun ve ailemiz hakkındaki fikirlerini anlatmadım) yediğin önünde yemediğin arkanda gibi şeyler söylüyor. bizde zaten aslında annemle pek anlaşamayız. Eşimede yıllardır benimle ilgilenmediğinden şikayet ederim bana hep ben sizin gibi yalaka değilim, şu yakının gibi aşkım aşkım deyip seni aldatmam gibi bahanelerle aslında beni sevdiğini ama bunu dile getiremediğini söyler. Dün akşam yine abimin evimize gelmesini istemediğini, kapıdan bir daha adım atarsa kovacağını, annemin beni sevmediğini, çirkef ve mal canlısı paragöz insanlar olduğumuzu söyleyince artık dayanamayıp yıllardır bana karşı takındığı tavır sebebi ile artık kendisini sevmediğimi, abim için söylediği şeylerde haklı olabileceğini ama annemin asla suçladığı gibi bir insan olmadığını boşanmak istediğimi söyledim. O da bana ailemi evliliğimin ve çocuklarımın önüne geçirdiğimi söyleyip suçladı. Hiç sevgi görmediğim, hiçbir zaman bir arkadaşımla bir yerde oturup bir kahve içme özgürlüğümün, istediğim kıyafeti giyme hakkımın olmadığı bir evlilik yaşıyorum Yıllardır çocuklarım için her istediğini yaptım. Ayrıca maddi olarak çok iyi durumda olması ve boşanırsak beni cezalandırmak için çocukların hayatını aynen devam ettirecek maddi olanakları sağlamayacağını bildiğimden bu zamana kadar alttan aldım. Ama artık bir ikilemdeyim, bu eşi kendime ben seçtim, çocuklarımın babalarını seçme hakkı yoktu. Bu yanlış seçimin üzüntüsünü onlara yaşatmaya hakkım yok ama aşağılanmaktan da bıktım. Benim bir işe girip çalışmam gerekecek ve çocuklarıma şimdi kendi ofisimizde olduğu gibi rahatça zaman ayıramayacağım. Eşim insanlar hakkındaki fikirlerini asla yüzlerine söylemediğinden, bende böyle bir eşim olduğunun bilinmesini istemediğimden kimseye birşey söylemedim, başkalarının yanında sürekli mutlu bir aile portresi çizdim. Arkasından ağza alınmayacak laflar söylediği insanlar bile yüzlerine karşı iyi davrandığı için onu çok seviyor. Ben boşanacağımı açıklasam biliyorum ki ailemde beni suçlayacak. kimseyle konuşamıyorum. Çok yanlızım ve kararımdan emin değilim. Şimdi artık söylediğimden de dönemem o zaman bana artık hiç saygı duymayacak ne yapmalıyım fikirlerinizi benden esirgemezseniz sevinirim..