Çocuk eczacı olup hepsini kurtaracak. Beklenti bu yönde maalesef çoğunda. Çocukların hayatları ipotek altında. Çocuk kendinden önce anasını babasını düşünmek zorunda. Geleneksel muhteşem aile yapımız.
Çocuk neyi ister, ne düşünür umrunda bile değil.
Bir de kendi eczacı olmak istiyor diye diretiyor. Eczacılar lütfen alınmasın ama oyun çağı çocuğuna çekici gelebilecek neyi var eczacılığın? Polisler üniformaları, daha aksiyon içeren iş tanımları nedeniyle çekici gelebilir çocuklara mesela. Ya da itfaiyeciler, askerler vs. Öğretmeni her gün okulda görüyor, kendinden daha fazla şey bildiğini düşündüğü için özenebilir, örnek alır ve öğretmen olmak isteyebilir. Ama eczacılık yani...
Ne bileyim ben o yaşta kar pembe ve sıcak yağsa ne güzel olur gibi şeyler düşünüyordum. Eczacı olayım da hayatım kurtulsun vs. değil.
bir arada mitte ajan olarak çalışacaktım.. şimdi ise çok farklı bir mesleğin var,
32bin sayısalda inanılmaz iyi bir sıralama.
