- 22 Kasım 2015
- 810
- 864
- 103
- 31
- Konu Sahibi Cahil Filozof
- #1
Merhabalar.
İçim çok yanıyor, çok hatalıyım, bir haftadır hergün ağlıyorum. Şimdi siz de belki yargılayacaksınız belki hatamın 2-3 kat farkına varacağım ama bir yol gösterin istiyorum.
Sevgilim vardı, Kendini bana hemen açmadı, aşkım ı bile 4.ayımızda söyledi. Yüzyüze görüşme şansımız o zamanlar için yoktu. İşi dolayısıyla farklı bir şehirdeydi. Ağustos ayına kadar hiç görüşemedik. Sadece ilk sevgili olurken yüzyüze görüştük.
sevgililiğimizin 3.ayında bir çocukla tanıştım, goygoyuna konuştum. İlişkimizin geleceğinden emin değildim,ona karşı şüphelerim vardı. Psikolojik olarak da yalnız hissettiğim dönem 2 haftaya yakın bir süre konuştum bu çocukla. Bunları utanarak yazıyorum.,yaptığım hatanın farkındayım, ama elden bişey gelmiyor. Sonra konuşmayı kestik, ben de o yazmadıkça yazmıyodumki zaten o da yazmayınca konuşma bitti. Daha sonra 15 gün sonra o çocuk bana tekrar yazdı, ben de bir öyle bir böyle olmaz istemiyorum konuşmak dedim konuşmayı tamamen bitirdim.
Zaten sevgilimle sonra her şey o kadar yoluna girdiki, hergün saatlerce konuştuk, o bana yakınlaştı, ben de ondan emin oldum. Uzakları yakın ettik. Çok güzel giden bir ilişkimiz oldu.
Ama bir hafta önce sevgilim o çocukla olan konuşmaları gördü. Bitirdi.
İçim çok yanıyor, arkadaşlarım yazma yokluğunu hissetsin diyor ama dayanamıyorum. Konuştuk birkaç kez bana kabullenemiyorum dedi. Yapamam unutamam bunu dedi.
Ben unutturmak istiyorum ama çabalamamı dahi istemiyor. Ne yapmam lazım? Ben hatamın farkındayım keşke kafamı duvarlara vursam, ama zaman geri gelmiyor. Sizce artık uzak mı durayım? Mesaj atmamak için zor tutuyorum kendimi
Hiçbir sebep yaptığımı haklı çıkarmaz ben biliyorum ne yapacağımı bilemiyorum
İçim çok yanıyor, çok hatalıyım, bir haftadır hergün ağlıyorum. Şimdi siz de belki yargılayacaksınız belki hatamın 2-3 kat farkına varacağım ama bir yol gösterin istiyorum.
Sevgilim vardı, Kendini bana hemen açmadı, aşkım ı bile 4.ayımızda söyledi. Yüzyüze görüşme şansımız o zamanlar için yoktu. İşi dolayısıyla farklı bir şehirdeydi. Ağustos ayına kadar hiç görüşemedik. Sadece ilk sevgili olurken yüzyüze görüştük.
sevgililiğimizin 3.ayında bir çocukla tanıştım, goygoyuna konuştum. İlişkimizin geleceğinden emin değildim,ona karşı şüphelerim vardı. Psikolojik olarak da yalnız hissettiğim dönem 2 haftaya yakın bir süre konuştum bu çocukla. Bunları utanarak yazıyorum.,yaptığım hatanın farkındayım, ama elden bişey gelmiyor. Sonra konuşmayı kestik, ben de o yazmadıkça yazmıyodumki zaten o da yazmayınca konuşma bitti. Daha sonra 15 gün sonra o çocuk bana tekrar yazdı, ben de bir öyle bir böyle olmaz istemiyorum konuşmak dedim konuşmayı tamamen bitirdim.
Zaten sevgilimle sonra her şey o kadar yoluna girdiki, hergün saatlerce konuştuk, o bana yakınlaştı, ben de ondan emin oldum. Uzakları yakın ettik. Çok güzel giden bir ilişkimiz oldu.
Ama bir hafta önce sevgilim o çocukla olan konuşmaları gördü. Bitirdi.
İçim çok yanıyor, arkadaşlarım yazma yokluğunu hissetsin diyor ama dayanamıyorum. Konuştuk birkaç kez bana kabullenemiyorum dedi. Yapamam unutamam bunu dedi.
Ben unutturmak istiyorum ama çabalamamı dahi istemiyor. Ne yapmam lazım? Ben hatamın farkındayım keşke kafamı duvarlara vursam, ama zaman geri gelmiyor. Sizce artık uzak mı durayım? Mesaj atmamak için zor tutuyorum kendimi
Hiçbir sebep yaptığımı haklı çıkarmaz ben biliyorum ne yapacağımı bilemiyorum
