Meraba arkadaşlar
Belki aynı konudan muzdarip olupta bi çıkış yolu olan vardır diye bi akıl danışayım dedim
Bir yıla yakındır erkek arkdaşım var ve evlilige dogru gidiyor.
Amma velakin bu konuyu aramızda 2-3 defa konuşmamıza rağmen bir ortak yol bulamadık :85:
Benim ki çok yufka yürekli ailesi konusunda. Şu anda durumları iyi ama zamanında çok zorluk çekmişler.
Bana ilerde ailem maddi anlamda dara düştüğünde ilk ben koşucam evin tek erkek çocugum diyor. Elimde ne var ne yoksa veririm onlar için, hatta birikmiş param olsa bile hiç düşünmem veririm diyor. Ailesinin biraz birikmiş paraları varmış ev alacaklarmış, onlar ev aldıgında yardım ederim elimden geldiğince diyor. Üc kazansam ikisini onlara veririm diyor.
Ben de iyi güzel hoşta dedim bizde bir aile olucaz üç kazanıp ikisini verirsen, bizim çocuklarımız olursa onların gelecegi ne olacak dedim. İşte yok onlarıda senide düşünüyorum tabide bilmem ne falan dedi. Ayrıca bana sormuyacakmısın verirken dedim, sorucam tabi dedi ama niyeti sanırım evlenince iki eve birden bakmak.
Kötü gelin olmak degil niyetimsadece bende çalışıcam inşallah ve ikimizin çalışıp kazandıgı parayla ailesinide geçindirecek sanırım. Tamam ailelerimiz zor durumda olursa bakıcaz tabi ki ama ailesinden önce bizim kendi kuracagımız aile önemli degil mi? Bu yaşıma kadar beni büyüttüler diyor, e bende yerden bitmedim bu yaşa kadar okuttu benim ailemde beni. Benimde hiçbir yararım olmadı aileme.
Şimdi ne yapmalıyım sizce kızlarr
Canim simdi oyle der ilerde ailesinden yavas yavas uzaklasir cocugu olunca cocugunu mu dusunecek ailesini mi?canim hic dusunme biside deme kotu anlasirsin
Istekleri ne?Bakabilirim çok şükür o da biliyor. Ben sirf bi inat için olmasın diye, çocuğum annesi babası ayrı büyümesin diye çabaladım. Ama boş. Dedikleri istedikleri acımasızca. Artıkta zaten sarpa sardı. Hic konuşmuyoruz bile. Tek derdim cocugumu alıp gitmesin gorecekse yakınımda gorsun. Gerekirse ben çıkmam annem babam gostersin ben yan odada da otururum.
Evet zamanında bilemiyorsun, aile kurunca farklı olur sanılıyor ama değilmiş.2015 yılındaki ibretlik mesajlar.
Kk hatunlarına adeta ders niteliğinde.
Sonuçta babası elbette kalmasını ister
Benim ailemle arasında tek sorun olmadı. Hatta ailesi kavga çıkarıp gittiği zamanda bile annem tek kelime etmedi kadına.Ya anlamıyorum annen baban kardeşinle görüş sen git kal. Karın görüşmek zorunda mı? Al bebeğini git sevsinler. Bunun için boşanılır mı? Başka birşey yoksa boşanma. O da Sizinkilerlw görüşmesin.
Hicbisekilde aileme gelmez gitmezmis bu eve, cay içmez yemek yemezmiş.Istekleri ne?
Bende çocuk için kaç defa alttan aldım. Herşeye rağmen annene giderim ama özür dilemem ama giderim, ablanla falan eski muhabbeti isteme dedim. Ki eskiden de aman aman muhabbet yoktu. sırf yuz asma diye dedim. Çünkü 9 aydır görüşmüyorum ailesiyle.Canım ikiniz de ailelerle görüşmeseniz olmaz mı.. tek sorun buysa.
He deyin geçin..
Orta yol bulmaya çalışın. Ilımlı davranın, elinizden geleni yapın, baktıniz hiç oluru yok, o zaman ayrılmayı düşünürsünüz..
11 aylık daha bebek ya..
Bu hengameyi yaşamayı hak etmiyor ki, kıyamam
Benim ailemle arasında tek sorun olmadı. Hatta ailesi kavga çıkarıp gittiği zamanda bile annem tek kelime etmedi kadına.
Buna rağmen Kısasa kısas yapar gibi artik senin ailene gelmem gitmem, çaylarını içmem demek ne demek. Ailem sana iyi davranıyor ne yaptılar sana diyorum. Dinliyor sadece çünkü verecek cevabı yok. Simdi arada hic bi sorun yokken kendi annesi için ablası için neden ben ayrı kalıyorum ailemden.
eşimin ailesi yüzünden biz de ayrılmanın eşiğinden döndük. Bebeğim 6,5 aylıkken avukat tuttum, anlaşmalı boşanmaya ikna etmeye çalıştım. daha önce 3 kez evden gittiğinden( uzun süreli gitmeler, ablasında kaldı) bebeğin sağlık durumu olsun, maddi ihtiyaçları olsun hiç haberi yoktu. sonra babalık ruhu kabardı heralde, ben bebeğimi göreceğim, bebeğim için yaşıyorum. boşanırım ama bir şartla, bebeğimi istediğim zaman göreceğim gibi şartlar öne sürdü. avukatım aramıştı eşimi, avukata ortak mallar konusunda( kendisinin hiç bir katkısı yok hep benim birikim ve evlilik öncesindeki birikimimle alınan araba filan) sıkıntı çıkardı. ben hiç bir nafaka talep etmedim. çalışıyorum alalha şükür maaşım gelirim iyi, kendisinin geliri iyi değil. ortak para ve mallar konusunda avukatıma " ne bileyim bebek için kullanacağını, hukuk ne diyorsa o, evlilikte alınan mallar ortaktır" demişti. bana doğum hediyesi olarak aldığı aldığı 20 gram bileziği vardı ve ben evden giderken ona vermiştim, bende hiç bişeyin kalmasın şimdiye kadar 1 liran nasip olmadı olmasın da demiştim. sonradan öğrendim ki; takılar ne olursa olsun bayanda kalıyormuş. ben düğünde kendi ailemin taktığı bilezikleri bozdurmuştum, onun ailesi bana sadece çeyrek takmıştı. bir bileziği bile layık görmemişlerdi.
eşim ablalarından aferin aldı( 3 ablası var evlerden ırak ). sırtını sıvazladılar. erkeksin işte böyle olur dediler. at gibi gitti it gibi döndü.. o efelenmeler, akrabalarına ben boşanıyorum kimse araya girmesin aramız düzelmeyecek gibi kullandıkları kelimelerin hepsi çöpe gitti..
bebeğim için son bi şans verdim. çok ağır şartlarla boşanmaktan vazgeçtim. bebeğimi ailesi asla göremeyecek. ne ablaları ne abisi ne babası semtime dahi uğramayacak ve ne ölülerine ne ölüme gelecekler. eşim bunları kabul etti. telefonla dahi evimde konuşmayacak ailesiyle.. onlara asla tahammül edemem artık bunları kabul ediyorsan boşanmaktan vazgeçerim dedim. kabul etti. yaklaşık 2 aydır da birlikte yaşıyoruz. aile terapistine gidiyoruz.
avukatımla anlaşmalı boşanma davası için 3500 l ye anlaşmıştım. yaklaşık 1000 tl ödemiştim.ve süreç tamamlanmadı. eşim anlaşmalı boşanma protokolünü imzalayacaktı hep erteledi, bende imzalamak ve kurtulmak istiyorum ama şehir dışındayım, acil işim çıktı gibi aslı olmayan bahaneler bulmuştu. en sonunda bebeğini göremezsin imzalamazsan dedim ve babam eşimin üzerine yürüdü.. yelkenleri birden fora yaptı. ağladı zırladı.. bebeğimden senden ayrı yaşayamıyorum.. dedi.. o da avukata danışmış..
bebek emiyorsa, yatılı kalamaz demişler. bebek ufak ise anne velayeti alıyor. babadan yoksulluk ve iştirak nafakası talep etme hakkınız var. biz protokole " davalı babanın çocuğu ile kişisel ilişki kurmaları hususundaki gün tayininin takdirini taraflar mahkemeye bırakmışlardır. ancak müşterek çocuğun henüz 6,5 aylık olması sebebiyle sütten kesilinceye kadar çocukla şahsi münasebetin annenin ikametgahında kullanılması konusunda taraflar anlaşmışlardır" ibaresini kullanmıştık. avukatım bana, büyük ihtimalle 15 günde bir annenin ikametgahında görülmesine izin verirler demişti.
konuyla ilgili hukuksal soruların olursa cevaplayabilirim. bu konuda deneyimliyim.
Seni korkutuyor, istediğini yapman için... çocuk bakmak kolay mı? Göturse de geri getirir.Bana haftada bir ve ya iki çocuğumu alırım götürürüm bende kalır, kalmasa da sabahtan aksama benimle olur diyor
Evet zamanında bilemiyorsun, aile kurunca farklı olur sanılıyor ama değilmiş.
Seni ve hassasiyetini anlıyorum ama annen de bir insan evladiydi. Alt tarafı babanın eşi idi. Babaannenin ona eziyet etmeye ne hakkı vardı mıydı ? Ayrıca boşanmış olsalar sen 11 yaşında ne olacaktın? Benim anne babam da babaanne yüzünden değil de anneanne yüzünden boşandı . Kendisi öleli 8 yıl olmuş ama hiç mi hiç üzüntü duymuyorum. Çünkü yaşadığım hayatı ben biliyorum kimse bilmiyor. Keşke büyükler evliliklere bu kadar müdahil olmasalar.Ah bu erkek ailesi yok mu...
Ben yaşamadım ancak annem yaşadı sizin gibi benzer bir durum, o yüzden mesajınızı alıntıladım.
Öncelikle çok geçmiş olsun, eşiniz ile ayrılmamış olmanıza bir bakıma sevindim.
Bir bakıma da eşinize nasıl saygı duyduğunuzu ve bir baba olarak gördüğünüzü sormak istedim.
Çünkü ben eşim ile bu noktalara gelseydim eğer, sanırım saygı duymazdım kendisine.
Saygı duymadığım biri ile de ne kadar evli kalabilirdim onu bilmiyorum...
Neyse, konuyu dağıtmadan diyeceğim şu ki babaannem zamanında anneme çok yaptı.
Aynı sizin şartlara benzer şartlarda annem boşanmaktan döndü.
Avukata verilmişti, ben o zamanlar 11 yaşında falandım sanırım.
Annem ve babam babaannemi 20 seneye yakın hiç görmediler.
Ben tuhafsıyordum babam açısından, insan annesini hiç mi merak etmez özlemez diye.
Ancak babaannem geçen sene vefat etti ve babamdaki yıkımı size anlatamam...
Belkide bu kadar kindar olmamak lazım.
Siz görüşmeyin, dilerseniz çocuğunuzu da göstermeyin, ancak eşiniz ile annesi arasında böyle bir kopukluğa sebebiyet vermeyin, ben şahsen vicdan azabı yaşardım.
Nacizane fikrim, yaşadıklarınızı bilemem gerçekten.
Allah yaşadıklarınızın zerresini göstermesin bir daha ne size ne de evladınıza.
Ama düşünsenize, siz ve kendi evladınız aranızda ilerde böyle bir uçurum olsa napardınız?
Tekrardan geçmiş olsun.
Zık..m yesin desem alınmazsın değil mi? Çok ama çok hatalı eşin ama erkekler maalesef geç olgunlaşıyor. Olgunlaştıklarında olan sana oluyor. Ailesiyle başbaşa kalınca bak nasıl geri dönecek? Allah ıslah etsin.Hicbisekilde aileme gelmez gitmezmis bu eve, cay içmez yemek yemezmiş.
İkincisi ben tüm hataları düzeltecekmişim, iste ailesinden özür dileme, onlara gelme gitme falan.
İşte kadınlarımızın % 90 ı bu hatayı yapıyor maalesef.Evet zamanında bilemiyorsun, aile kurunca farklı olur sanılıyor ama değilmiş.
Amin..Ah bu erkek ailesi yok mu...
Ben yaşamadım ancak annem yaşadı sizin gibi benzer bir durum, o yüzden mesajınızı alıntıladım.
Öncelikle çok geçmiş olsun, eşiniz ile ayrılmamış olmanıza bir bakıma sevindim.
Bir bakıma da eşinize nasıl saygı duyduğunuzu ve bir baba olarak gördüğünüzü sormak istedim.
Çünkü ben eşim ile bu noktalara gelseydim eğer, sanırım saygı duymazdım kendisine.
Saygı duymadığım biri ile de ne kadar evli kalabilirdim onu bilmiyorum...
Neyse, konuyu dağıtmadan diyeceğim şu ki babaannem zamanında anneme çok yaptı.
Aynı sizin şartlara benzer şartlarda annem boşanmaktan döndü.
Avukata verilmişti, ben o zamanlar 11 yaşında falandım sanırım.
Annem ve babam babaannemi 20 seneye yakın hiç görmediler.
Ben tuhafsıyordum babam açısından, insan annesini hiç mi merak etmez özlemez diye.
Ancak babaannem geçen sene vefat etti ve babamdaki yıkımı size anlatamam...
Belkide bu kadar kindar olmamak lazım.
Siz görüşmeyin, dilerseniz çocuğunuzu da göstermeyin, ancak eşiniz ile annesi arasında böyle bir kopukluğa sebebiyet vermeyin, ben şahsen vicdan azabı yaşardım.
Nacizane fikrim, yaşadıklarınızı bilemem gerçekten.
Allah yaşadıklarınızın zerresini göstermesin bir daha ne size ne de evladınıza.
Ama düşünsenize, siz ve kendi evladınız aranızda ilerde böyle bir uçurum olsa napardınız?
Tekrardan geçmiş olsun.
Yaa siz de baya zor günler geçirmişsiniz. Öncelikle inşallah bir daha yasamazsiniz öyle şeyler.eşimin ailesi yüzünden biz de ayrılmanın eşiğinden döndük. Bebeğim 6,5 aylıkken avukat tuttum, anlaşmalı boşanmaya ikna etmeye çalıştım. daha önce 3 kez evden gittiğinden( uzun süreli gitmeler, ablasında kaldı) bebeğin sağlık durumu olsun, maddi ihtiyaçları olsun hiç haberi yoktu. sonra babalık ruhu kabardı heralde, ben bebeğimi göreceğim, bebeğim için yaşıyorum. boşanırım ama bir şartla, bebeğimi istediğim zaman göreceğim gibi şartlar öne sürdü. avukatım aramıştı eşimi, avukata ortak mallar konusunda( kendisinin hiç bir katkısı yok hep benim birikim ve evlilik öncesindeki birikimimle alınan araba filan) sıkıntı çıkardı. ben hiç bir nafaka talep etmedim. çalışıyorum alalha şükür maaşım gelirim iyi, kendisinin geliri iyi değil. ortak para ve mallar konusunda avukatıma " ne bileyim bebek için kullanacağını, hukuk ne diyorsa o, evlilikte alınan mallar ortaktır" demişti. bana doğum hediyesi olarak aldığı aldığı 20 gram bileziği vardı ve ben evden giderken ona vermiştim, bende hiç bişeyin kalmasın şimdiye kadar 1 liran nasip olmadı olmasın da demiştim. sonradan öğrendim ki; takılar ne olursa olsun bayanda kalıyormuş. ben düğünde kendi ailemin taktığı bilezikleri bozdurmuştum, onun ailesi bana sadece çeyrek takmıştı. bir bileziği bile layık görmemişlerdi.
eşim ablalarından aferin aldı( 3 ablası var evlerden ırak ). sırtını sıvazladılar. erkeksin işte böyle olur dediler. at gibi gitti it gibi döndü.. o efelenmeler, akrabalarına ben boşanıyorum kimse araya girmesin aramız düzelmeyecek gibi kullandıkları kelimelerin hepsi çöpe gitti..
bebeğim için son bi şans verdim. çok ağır şartlarla boşanmaktan vazgeçtim. bebeğimi ailesi asla göremeyecek. ne ablaları ne abisi ne babası semtime dahi uğramayacak ve ne ölülerine ne ölüme gelecekler. eşim bunları kabul etti. telefonla dahi evimde konuşmayacak ailesiyle.. onlara asla tahammül edemem artık bunları kabul ediyorsan boşanmaktan vazgeçerim dedim. kabul etti. yaklaşık 2 aydır da birlikte yaşıyoruz. aile terapistine gidiyoruz.
avukatımla anlaşmalı boşanma davası için 3500 l ye anlaşmıştım. yaklaşık 1000 tl ödemiştim.ve süreç tamamlanmadı. eşim anlaşmalı boşanma protokolünü imzalayacaktı hep erteledi, bende imzalamak ve kurtulmak istiyorum ama şehir dışındayım, acil işim çıktı gibi aslı olmayan bahaneler bulmuştu. en sonunda bebeğini göremezsin imzalamazsan dedim ve babam eşimin üzerine yürüdü.. yelkenleri birden fora yaptı. ağladı zırladı.. bebeğimden senden ayrı yaşayamıyorum.. dedi.. o da avukata danışmış..
bebek emiyorsa, yatılı kalamaz demişler. bebek ufak ise anne velayeti alıyor. babadan yoksulluk ve iştirak nafakası talep etme hakkınız var. biz protokole " davalı babanın çocuğu ile kişisel ilişki kurmaları hususundaki gün tayininin takdirini taraflar mahkemeye bırakmışlardır. ancak müşterek çocuğun henüz 6,5 aylık olması sebebiyle sütten kesilinceye kadar çocukla şahsi münasebetin annenin ikametgahında kullanılması konusunda taraflar anlaşmışlardır" ibaresini kullanmıştık. avukatım bana, büyük ihtimalle 15 günde bir annenin ikametgahında görülmesine izin verirler demişti.
konuyla ilgili hukuksal soruların olursa cevaplayabilirim. bu konuda deneyimliyim.
Olaylarımız çok benziyor ama biz barışmadık :) bizde ailesi yüzünden boşanıyoruz. Herşeyi alttan ala ala en sonunda tepeme çıktı. Çocuklara annem bakıyor anneme ne saygısızlıklar yaptı bende en son patladım polis çağırdım ve uzaklaştırma kararı aldırdım 2 ay. 2 ay boyunca adam sadece eşyaları için beni polise ve kapıcıya arattı ama istisnasız haftada 2 kere arıyorlardı. Çocukları asla sormuyor, maddi manevi bütün yük bende 5 kuruş para vermiyor ki evde yatılı bakıcı var 3000 TL ödüyorum, ev kira, aidat ısınma dersen 800 dem az gelmiyor yani aylık 10000 TL giderimiz var ama adamın umrunda değil. Adam eşya dersinde en son tüm eşyasını topladım verdim ona da ayrı sinir oldu. Hala aratıyor yok şu kalmış yok bu kalmış. Polise dedim bir daha beni ararsanız sizin aracılığınızla koruma kararını ihlal ettiği gerekçesi ile suç duyurusunda bulunacağım diye ondan sonra kesti aramayı. Bu arada boşanma davası açtım 3 ay daha uzaklaştırma karşı aldım. Bi de utanmadan gitmiş çocukları görmek için dava açmış. Dedim babaları görsün, sorun çıkarmadım ama benim istediğim gibi karar düzenlendi çok şükür onun istediği gibi olmadı. Boşanma davası açmadan önce ona anlamalı boşanan protokolü gönderdim ve sadece çocuklar için 2500 TL nafaka istedim. Altın istemedim, kendime birşey istemedim ama adam onu bile kabul etmedi. Bende bunun üstüne gittim çekişmeli boşanma davası açtım şimdi kuzu kuzuz maddi manevi tazminat be altın parasını ödesin bakalım. Birkaç kez avukatımı aramış anlaşalım diye asla dedim. Madem anası babası Ablası abisi daha değerli onlar için daha 1,5 yaşına gelmemiş çocuklarından vazgeçiyor, 1,5 senedir çocuklarına bakan anneme hakaretler ediyor, benim hiçbir ağır şart bulunmayan anlaşmalı boşanma talebimi kabul etmiyor sürünsün bakalım anlaşmalı boşanmıyorum dedim. Ailesi bir kere bile aramadı. Ne oldu da sen polis çağırdın eve demediler. Çocuklar ne yapıyor demediler. Birşeye ihtiyacın var mı demediler. Oğullarının kulağını çekmek yerine daha biz senin yanındayız diye gazladılar. Göreceğiz bakalım daha ne kadar yanında olacaklar. En fazla 6 ay veriyorum. Sonra çok pişman olacaklar ama iş işten geçmiş olacak. Benim hikayemde böyle işte paylaşmak istedim.eşimin ailesi yüzünden biz de ayrılmanın eşiğinden döndük. Bebeğim 6,5 aylıkken avukat tuttum, anlaşmalı boşanmaya ikna etmeye çalıştım. daha önce 3 kez evden gittiğinden( uzun süreli gitmeler, ablasında kaldı) bebeğin sağlık durumu olsun, maddi ihtiyaçları olsun hiç haberi yoktu. sonra babalık ruhu kabardı heralde, ben bebeğimi göreceğim, bebeğim için yaşıyorum. boşanırım ama bir şartla, bebeğimi istediğim zaman göreceğim gibi şartlar öne sürdü. avukatım aramıştı eşimi, avukata ortak mallar konusunda( kendisinin hiç bir katkısı yok hep benim birikim ve evlilik öncesindeki birikimimle alınan araba filan) sıkıntı çıkardı. ben hiç bir nafaka talep etmedim. çalışıyorum alalha şükür maaşım gelirim iyi, kendisinin geliri iyi değil. ortak para ve mallar konusunda avukatıma " ne bileyim bebek için kullanacağını, hukuk ne diyorsa o, evlilikte alınan mallar ortaktır" demişti. bana doğum hediyesi olarak aldığı aldığı 20 gram bileziği vardı ve ben evden giderken ona vermiştim, bende hiç bişeyin kalmasın şimdiye kadar 1 liran nasip olmadı olmasın da demiştim. sonradan öğrendim ki; takılar ne olursa olsun bayanda kalıyormuş. ben düğünde kendi ailemin taktığı bilezikleri bozdurmuştum, onun ailesi bana sadece çeyrek takmıştı. bir bileziği bile layık görmemişlerdi.
eşim ablalarından aferin aldı( 3 ablası var evlerden ırak ). sırtını sıvazladılar. erkeksin işte böyle olur dediler. at gibi gitti it gibi döndü.. o efelenmeler, akrabalarına ben boşanıyorum kimse araya girmesin aramız düzelmeyecek gibi kullandıkları kelimelerin hepsi çöpe gitti..
bebeğim için son bi şans verdim. çok ağır şartlarla boşanmaktan vazgeçtim. bebeğimi ailesi asla göremeyecek. ne ablaları ne abisi ne babası semtime dahi uğramayacak ve ne ölülerine ne ölüme gelecekler. eşim bunları kabul etti. telefonla dahi evimde konuşmayacak ailesiyle.. onlara asla tahammül edemem artık bunları kabul ediyorsan boşanmaktan vazgeçerim dedim. kabul etti. yaklaşık 2 aydır da birlikte yaşıyoruz. aile terapistine gidiyoruz.
avukatımla anlaşmalı boşanma davası için 3500 l ye anlaşmıştım. yaklaşık 1000 tl ödemiştim.ve süreç tamamlanmadı. eşim anlaşmalı boşanma protokolünü imzalayacaktı hep erteledi, bende imzalamak ve kurtulmak istiyorum ama şehir dışındayım, acil işim çıktı gibi aslı olmayan bahaneler bulmuştu. en sonunda bebeğini göremezsin imzalamazsan dedim ve babam eşimin üzerine yürüdü.. yelkenleri birden fora yaptı. ağladı zırladı.. bebeğimden senden ayrı yaşayamıyorum.. dedi.. o da avukata danışmış..
bebek emiyorsa, yatılı kalamaz demişler. bebek ufak ise anne velayeti alıyor. babadan yoksulluk ve iştirak nafakası talep etme hakkınız var. biz protokole " davalı babanın çocuğu ile kişisel ilişki kurmaları hususundaki gün tayininin takdirini taraflar mahkemeye bırakmışlardır. ancak müşterek çocuğun henüz 6,5 aylık olması sebebiyle sütten kesilinceye kadar çocukla şahsi münasebetin annenin ikametgahında kullanılması konusunda taraflar anlaşmışlardır" ibaresini kullanmıştık. avukatım bana, büyük ihtimalle 15 günde bir annenin ikametgahında görülmesine izin verirler demişti.
konuyla ilgili hukuksal soruların olursa cevaplayabilirim. bu konuda deneyimliyim.
Güven bir kere kırıldıktan sonra toparlamak zor. Boyle ailesi için kendi yuvasını dağıtıyor bu adamlar neyin kafasindalar anlamıyorum.Olaylarımız çok benziyor ama biz barışmadık :) bizde ailesi yüzünden boşanıyoruz. Herşeyi alttan ala ala en sonunda tepeme çıktı. Çocuklara annem bakıyor anneme ne saygısızlıklar yaptı bende en son patladım polis çağırdım ve uzaklaştırma kararı aldırdım 2 ay. 2 ay boyunca adam sadece eşyaları için beni polise ve kapıcıya arattı ama istisnasız haftada 2 kere arıyorlardı. Çocukları asla sormuyor, maddi manevi bütün yük bende 5 kuruş para vermiyor ki evde yatılı bakıcı var 3000 TL ödüyorum, ev kira, aidat ısınma dersen 800 dem az gelmiyor yani aylık 10000 TL giderimiz var ama adamın umrunda değil. Adam eşya dersinde en son tüm eşyasını topladım verdim ona da ayrı sinir oldu. Hala aratıyor yok şu kalmış yok bu kalmış. Polise dedim bir daha beni ararsanız sizin aracılığınızla koruma kararını ihlal ettiği gerekçesi ile suç duyurusunda bulunacağım diye ondan sonra kesti aramayı. Bu arada boşanma davası açtım 3 ay daha uzaklaştırma karşı aldım. Bi de utanmadan gitmiş çocukları görmek için dava açmış. Dedim babaları görsün, sorun çıkarmadım ama benim istediğim gibi karar düzenlendi çok şükür onun istediği gibi olmadı. Boşanma davası açmadan önce ona anlamalı boşanan protokolü gönderdim ve sadece çocuklar için 2500 TL nafaka istedim. Altın istemedim, kendime birşey istemedim ama adam onu bile kabul etmedi. Bende bunun üstüne gittim çekişmeli boşanma davası açtım şimdi kuzu kuzuz maddi manevi tazminat be altın parasını ödesin bakalım. Birkaç kez avukatımı aramış anlaşalım diye asla dedim. Madem anası babası Ablası abisi daha değerli onlar için daha 1,5 yaşına gelmemiş çocuklarından vazgeçiyor, 1,5 senedir çocuklarına bakan anneme hakaretler ediyor, benim hiçbir ağır şart bulunmayan anlaşmalı boşanma talebimi kabul etmiyor sürünsün bakalım anlaşmalı boşanmıyorum dedim. Ailesi bir kere bile aramadı. Ne oldu da sen polis çağırdın eve demediler. Çocuklar ne yapıyor demediler. Birşeye ihtiyacın var mı demediler. Oğullarının kulağını çekmek yerine daha biz senin yanındayız diye gazladılar. Göreceğiz bakalım daha ne kadar yanında olacaklar. En fazla 6 ay veriyorum. Sonra çok pişman olacaklar ama iş işten geçmiş olacak. Benim hikayemde böyle işte paylaşmak istedim.
Sizin eşiniz doğru yolu bulmuş gelmiş barışmış benimki burnundan kıl aldırmıyor. Sanki düzeni bozulan benim. Kendi çocuksuz karısız kaldı hala bi havalarda. Kafasını taşlara vuracağı günler yakın ama geçmiş olsun bu saatten sonra
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?