- 2 Temmuz 2019
- 250
- 268
- 103
Anne şunu pişirsene canım istedi falan deseniz yapmaz mı?Herkese merhaba, uzun zamandir üyeyim ilk defa içimi dökecek kimseyi bulamadim ve burada paylaşmak istedim.
Benim sorunum şöyle; benim rahat bi hamileliğim oluyordu o yüzden hiç evim için yardima ihtiyaç duymadim, kendim çekip çeviriyordum herşeyi fakat son aylar nefes darliği, çabuk yorulma, sancidan beter kasik ağrilari derken birşey yapamaz oldum. Istanbul dan annem, geleyim yapariz herşeyi dedi ve geldi, 3 hafta oldu. Ama misafirliğe gelmiş gibi bütün gün koltukta oturup benden hizmet bekliyor, sabahlari erken kalkiyor ama kahvaltisini hazirlayana kadar aç aç bekliyor mesela, ne yapacagimi bilemez oldum. Konuştum anne burasi senin evin rahat et diye eşimde ayni şekilde söyledi misafir değilsin sen dedik ama hiçbişey degişmedi. Halbuki hep annemi istemiştim yanimda. Yorgunluğum daha da artti. Normal zamanda başimin üstünde yeri var tabiki ama ben zaten kendime yetemezken böyle davranmasi pek olmadi. Eşimde farkinda ama bişey diyemiyor, benim annem olduğu için. 'Anne sen rahat edemedin galiba bizde, istersen eşim götürsün seni geri Istanbul a' bile dedim. 'Yok' dedi. Geceleri yorgunluktan ve düşünmekten uyuyamaz oldum. Hamilelik psikolojisiyle ben mi çok abartiyorum bilmiyorum ama kalkip yemek yapmasam aç kalicaz evde o durumdayiz ne yapacağimi şaşirdim. Takmayayim kafaya diyorum ama benimde yardima ihtiyacim var, zor hareket ediyorum ağrim çok oluyobirde ya bebek doğunca ne olucak düşünceside beni korkutuyo, bebekle mi ilgilenicem ilgi alaka bekleyen annemle mi, evle mi gerçekten böyle bi sorun yaşayacagim kirk yil düşünsem aklima gelmezdi halbuki annemle çok yakindik biz Ne yapacagimi nasil yaklaşacagimi şaşirdim.
Bence haksız değilsiniz. Hamileliğiniz bu kadar ilerlemişken gayet sağlıklı annenize bakmak zorunda hiç değilsiniz. Zaten sizden böyle bir şey beklenmesi saçma. Kaldı ki anneniz kendi teklif etmiş gelmeyi zorla getirmemişsiniz. Bence "anne çok ağrım var bugün yemeği sen yapsan," falan diye yönlendirmeyi deneyin. Veya "anne kusura bakma hamileliğim ilerledi, çok yoruluyorum, ağrım çok oluyor, o yüzden seni de pek iyi ağırlayamıyoruz," falan diyerek durumunuzu biraz kinayeli bir biçimde gözler önüne serin. Allah yardımcınız olsun. Bebeğiniz sağlıkla gelsin inşallah.Herkese merhaba, uzun zamandir üyeyim ilk defa içimi dökecek kimseyi bulamadim ve burada paylaşmak istedim.
Benim sorunum şöyle; benim rahat bi hamileliğim oluyordu o yüzden hiç evim için yardima ihtiyaç duymadim, kendim çekip çeviriyordum herşeyi fakat son aylar nefes darliği, çabuk yorulma, sancidan beter kasik ağrilari derken birşey yapamaz oldum. Istanbul dan annem, geleyim yapariz herşeyi dedi ve geldi, 3 hafta oldu. Ama misafirliğe gelmiş gibi bütün gün koltukta oturup benden hizmet bekliyor, sabahlari erken kalkiyor ama kahvaltisini hazirlayana kadar aç aç bekliyor mesela, ne yapacagimi bilemez oldum. Konuştum anne burasi senin evin rahat et diye eşimde ayni şekilde söyledi misafir değilsin sen dedik ama hiçbişey degişmedi. Halbuki hep annemi istemiştim yanimda. Yorgunluğum daha da artti. Normal zamanda başimin üstünde yeri var tabiki ama ben zaten kendime yetemezken böyle davranmasi pek olmadi. Eşimde farkinda ama bişey diyemiyor, benim annem olduğu için. 'Anne sen rahat edemedin galiba bizde, istersen eşim götürsün seni geri Istanbul a' bile dedim. 'Yok' dedi. Geceleri yorgunluktan ve düşünmekten uyuyamaz oldum. Hamilelik psikolojisiyle ben mi çok abartiyorum bilmiyorum ama kalkip yemek yapmasam aç kalicaz evde o durumdayiz ne yapacağimi şaşirdim. Takmayayim kafaya diyorum ama benimde yardima ihtiyacim var, zor hareket ediyorum ağrim çok oluyobirde ya bebek doğunca ne olucak düşünceside beni korkutuyo, bebekle mi ilgilenicem ilgi alaka bekleyen annemle mi, evle mi gerçekten böyle bi sorun yaşayacagim kirk yil düşünsem aklima gelmezdi halbuki annemle çok yakindik biz Ne yapacagimi nasil yaklaşacagimi şaşirdim.
Anlamadığım bu konuyu annele neden konuşmadığın. Anne zorlanıyorum şunu şunu sen yapar mısın? Demekte bir sakınca yok, senin annen sonuçta bunu yanlış bir tarafı da yok. İnsanız yani konuşmaktan neden çekiniyoruz?Herkese merhaba, uzun zamandir üyeyim ilk defa içimi dökecek kimseyi bulamadim ve burada paylaşmak istedim.
Benim sorunum şöyle; benim rahat bi hamileliğim oluyordu o yüzden hiç evim için yardima ihtiyaç duymadim, kendim çekip çeviriyordum herşeyi fakat son aylar nefes darliği, çabuk yorulma, sancidan beter kasik ağrilari derken birşey yapamaz oldum. Istanbul dan annem, geleyim yapariz herşeyi dedi ve geldi, 3 hafta oldu. Ama misafirliğe gelmiş gibi bütün gün koltukta oturup benden hizmet bekliyor, sabahlari erken kalkiyor ama kahvaltisini hazirlayana kadar aç aç bekliyor mesela, ne yapacagimi bilemez oldum. Konuştum anne burasi senin evin rahat et diye eşimde ayni şekilde söyledi misafir değilsin sen dedik ama hiçbişey degişmedi. Halbuki hep annemi istemiştim yanimda. Yorgunluğum daha da artti. Normal zamanda başimin üstünde yeri var tabiki ama ben zaten kendime yetemezken böyle davranmasi pek olmadi. Eşimde farkinda ama bişey diyemiyor, benim annem olduğu için. 'Anne sen rahat edemedin galiba bizde, istersen eşim götürsün seni geri Istanbul a' bile dedim. 'Yok' dedi. Geceleri yorgunluktan ve düşünmekten uyuyamaz oldum. Hamilelik psikolojisiyle ben mi çok abartiyorum bilmiyorum ama kalkip yemek yapmasam aç kalicaz evde o durumdayiz ne yapacağimi şaşirdim. Takmayayim kafaya diyorum ama benimde yardima ihtiyacim var, zor hareket ediyorum ağrim çok oluyobirde ya bebek doğunca ne olucak düşünceside beni korkutuyo, bebekle mi ilgilenicem ilgi alaka bekleyen annemle mi, evle mi gerçekten böyle bi sorun yaşayacagim kirk yil düşünsem aklima gelmezdi halbuki annemle çok yakindik biz Ne yapacagimi nasil yaklaşacagimi şaşirdim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?